Πρώτη εβδομάδα
Γεια σας!
Είμαι ένα παιδάκι στο ξεκίνημα της ζωής μου!
Στο μέσο του κύκλου της μητέρας μου, δύο εβδομάδες μετά την τελευταία της περίοδο, το ωάριό της, με 23 χρωμοσώματα περίμενε στην ωοθήκη. Τότε ήρθε το σπερματοζωάριο του πατέρα μου με άλλα 23 χρωμοσώματα κι αγκαλιάστηκαν σφιχτά, δημιουργώντας εμένα!
Δύο μέρες περίπου αργότερα άρχισα να πολλαπλασιάζομαι ιλιγγιωδώς και να διαφοροποιούμαι από τούς γονείς μου. Μαζί με τα 30.000 γονίδιά μου πέρασα μέσα απ’ τις σάλπιγγες κι εγκαταστάθηκα στη μήτρα.
Εδώ θα φωλιάσω, ώσπου να γεννηθώ.
Στη φωτογραφία με βλέπετε στην 4η μέρα μου. Το επάνω μέρος θα γίνει το σώμα μου, ενώ το κάτω ο πλακούντας που θα υποστηρίξει την ανάπτυξή μου μέχρι να γεννηθώ.
Δεύτερη Εβδομάδα
Ήδη έχω πολλαπλασιαστεί σε περισσότερα από 8.000 κύτταρα, διαφοροποιημένα σε τρία βλαστικά φύλλα. Σε 9 μήνες τα κύτταρά μου θα είναι περισσότερα από 6.000.000.000.000!
Πρώτα σχηματίζονται ο ομφάλιος λώρος και ο πλακούντας, πού με τροφοδοτούν με θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο.
Αν και τρέφομαι και θερμαίνομαι από τη μητέρα μου, δεν έχουμε το ίδιο αίμα ούτε ξέρει ακόμα ότι υπάρχω. Μάλιστα περιμένει την κανονική έμμηνο ροή στο τέλος τής εβδομάδας.
Στη φωτογραφία με βλέπετε να έχω μόλις πάρει τη θέση μου στη μήτρα.
Τρίτη Εβδομάδα
Σχηματίζονται η σπονδυλική μου στήλη, το κεφάλι μου, οι πνεύμονες, το στομάχι, το έντερο και τα νεφρά μου.
Το συκώτι μου παράγει το αίμα μου. Από την 18η ημέρα αρχίζει να σχηματίζεται το καρδιαγγειακό μου σύστημα.
Στη φωτογραφία με βλέπετε την τρίτη εβδομάδα. Τα μέλη του σώματός μου ήδη μπορούν να ξεχωρίσουν.
Τέταρτη Εβδομάδα
Συμπληρώνω τον πρώτο μήνα της ζωής μου! Έχω ύψος μισό εκατοστό και ζυγίζω μισό γραμμάριο!
Οι γάμπες μου είναι σαν μικρές φτερούγες και τα χέρια μου έχουν σχηματιστεί.
Αν και ζω ήδη ένα μήνα, η μητέρα μου μόλις τώρα αρχίζει να το υποψιάζεται, καθώς η περίοδός της καθυστερεί εδώ και δύο εβδομάδες.
Με τους υπέρηχους μπορείτε ν’ ακούσετε την καρδιά μου να χτυπά. Η ίδια αυτή καρδιά θα χτυπά μέχρι να πεθάνω.
Στη φωτογραφία με βλέπετε μέσα στον αμνιακό σάκο, το σπίτι μου.
Πέμπτη Εβδομάδα
Σε μία εβδομάδα το ύψος και το βάρος μου έχουν διπλασιαστεί! Έχω ύψος ένα εκατοστό και βάρος ένα γραμμάριο.
Ξεχωρίζουν το κεφάλι, ο θώρακας και η κοιλιά μου. Σχηματίζονται τα μάτια μου με τον αμφιβληστροειδή, τον φακό και τα βλέφαρα. Ξεπροβάλλουν τα αυτιά και η μύτη μου.
Στον εγκέφαλό μου πρωτοεμφανίζεται η καταβολή του κέντρου του λόγου. Μπορεί να καταγραφεί ακόμα και το ηλεκτροκαρδιογράφημά μου!
Έκτη Εβδομάδα
Έχουν διαφοροποιηθεί οι γονάδες μου και διακρίνονται τα δάχτυλα στα χέρια και στα πόδια μου.
Στο τέλος της εβδομάδας τα εγκεφαλικά μου κύματα μπορούν να καταγραφούν σε ένα κανονικό ηλεκτροεγκεφαλογράφο.
Κι ωστόσο κάποιοι λένε πως ακόμα δεν έχω ψυχή...
Στη φωτογραφία βλέπετε την πλάτη μου.
Έβδομη Εβδομάδα
Ο εγκέφαλός μου είναι τέλειος. Μπορώ να αισθανθώ και αντιδρώ σύμφωνα με τα ερεθίσματα.
Ανοίγουν τα χείλη μου, μπορώ να κάνω θηλαστικές και καταποτικές κινήσεις.
Τα δάχτυλά μου μακραίνουν και τα δακτυλικά μου αποτυπώματα παίρνουν τη μορφή που θα έχουν σ’ όλη μου τη ζωή.
Όγδοη Εβδομάδα
ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ!
Οι 60 πιο σπουδαίες ημέρες τής ζωής μου:
Όλα τα όργανά μου έχουν σχηματιστεί.
Τώρα πια δεν θα δημιουργηθούν άλλα. Συνεχώς θα μεγαλώνω και οι λειτουργίες μου θα τελειοποιούνται.
Στους επτά μήνες που έχω μπροστά μου ώσπου να γεννηθώ, το ύψος μου θα εικοσαπλασιαστεί (μέχρι εξήντα εκατοστά), και το βάρος μου θα αυξηθεί χίλιες φορές (τρία κιλά και περισσότερο).
Ένατη, Δέκατη Εβδομάδα
Τώρα πια λειτουργούν όλα μου τα όργανα: μύες και νεύρα συγχρονίζονται, κινώ χέρια και πόδια, πιπιλίζω το δάχτυλο.
Μπορώ να πιάνω ένα μικρό αντικείμενο.
Αναπηδώ και κολυμπώ στο ζεστό αμνιακό υγρό.
Αν με τρυπούν, αισθάνομαι πόνο, ακούω τους ήχους και θυμάμαι τους χτύπους της καρδιάς της μητέρας μου. Όταν γεννηθώ θα τους αποζητώ.
11η, 12η Εβδομάδα
Ήδη είμαι 8 εκατοστά και ζυγίζω 25 γραμμάρια. Μέσα σε ένα μήνα το ύψος μου τριπλασιάστηκε και το βάρος μου οκταπλασιάστηκε! Φυτρώνουν τα μαλλιά και τα νύχια μου!
Η ομοιότητα πού έχω με τούς γονείς μου στα χαρακτηριστικά είναι πια φανερή. Όλες οι ψυχικές και εγκεφαλικές μεταβολές της μητέρας μου και κάθε ουσία που χρησιμοποιεί επηρεάζουν κι εμένα. Όταν η μητέρα μου ανησυχεί για μένα, εγώ το αισθάνομαι. Το ίδιο και όταν την πιάνει αγωνία, κάτι πού είναι σύνηθες και κανονικό τους δύο πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης και δημιουργείται από τον φόβο για το μέλλον, για το «νέο» και άγνωστο. Το νοιώθω όταν καμμιά φορά έχει ιλίγγους, πονοκέφαλο, εμετούς, ναυτίες...
Αλλά όλα αυτά θα περάσουν καθώς η εγκυμοσύνη εξελίσσεται. Κι όταν η μαμά μου με κρατήσει στα χέρια της, θα της φανούν ασήμαντα πια...
Κάποιες φορές όμως η μαμά μου φοβάται υπερβολικά...
www.unborn.gr
Δημοσίευση σχολίου