Τον λέγανε Βασίλη και μετά τον θάνατό του, η ψυχή του δεν θα μπορούσε να ταξιδεύει πουθενά αλλού παρά μόνο στην ουράνια βασιλεία. Σε λίγες ημέρες, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, ο Βασίλης Κουφωλιάς θα είχε τη γιορτή του. Δυστυχώς όμως, το ταξίδι της ζωής ήταν για εκείνον τόσο σύντομο όσο σύντομα ισοπεδώθηκε τον περασμένο Απρίλιο από τον φονικό σεισμό των 6,3 Ρίχτερ και η πόλη Ακουιλα της Ιταλίας, κάτω από τα συντρίμμια της οποίας χάθηκε ο άτυχος φοιτητής.
Ηταν ένα από τα εκατοντάδες θύματα του καταστροφικού Εγκέλαδου που έπληξε τη γείτονα χώρα και ο μοναδικός Ελληνας φοιτητής που δεν κατάφερε να επιστρέψει στην πατρίδα. Από την πανεπιστημιούπολη της Ακουιλα (Aquila σημαίνει αετός) πέταξε σαν πουλί στη γειτονιά του παραδείσου...
Οι παγωμένες από τον πόνο καρδιές των μελών της οικογένειας του Βασίλη, παρά το πένθος τους, μας δέχθηκαν με ζεστασιά και ευγένεια. Με αυτές τις αρχές και τις αξίες είχαν γαλουχήσει άλλωστε και τα παιδιά τους, γι' αυτό και ο χαρακτήρας του Βασίλη ήταν σφυρηλατημένος από καλοσύνη και αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Είναι παντού στο σπίτι
Σήμερα, οκτώ και πλέον μήνες μετά τον φονικό σεισμό της 6ης Απριλίου 2009, η οικογένειά του, η μητέρα του Αννα, ο πατέρας του Γιώργος και η αδερφή του Διονυσία με την οποία διέμεναν και σπούδαζαν μαζί στην Ιταλία, δεν μπορούν ακόμη να συνειδητοποιήσουν ότι ο Βασίλης έχει φύγει για πάντα από κοντά τους. Είναι τα πρώτα Χριστούγεννα που κάνουν χωρίς το παλικάρι τους, που χάθηκε στα 27 του χρόνια. Τους επισκεφθήκαμε στο σπίτι τους στην Ελευσίνα, εκεί όπου θαρρείς ότι μένει ακόμη ο Βασίλης... Είναι παντού! Στην είσοδο της πολυκατοικίας, στους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού, στο πτυχίο που δεν πρόλαβε να κρατήσει στα χέρια του, μα, πάνω απ' όλα, στις ψυχές των δικών το
ου ανθρώπων. Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑ
«Ας είχα τον αδελφό μου και ας μου έλειπε το χέρι»
«Ηταν ευαίσθητος και δυναμικός άνθρωπος. Πάντα βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη»
Η 24χρονη αδελφή του Διονυσία είχε μείνει στα συντρίμμια επί έξι ώρες. Είχε τραυματιστεί στη σπονδυλική στήλη, στα πόδια, στον θώρακα και στο χέρι. Αρχικά οι γονείς της απέκρυψαν την τραγική αλήθεια για τον αδελφό της, λέγοντάς της ότι είχε τραυματιστεί. Αν και έχει περάσει λίγος καιρός από εκείνη την ημέρα, η Διονυσία λόγω των πολλαπλών τραυμάτων της έχει ακόμη πόνους στο σώμα της και κάνει φυσικοθεραπείες. Ομως, όπως λέει στην «Espresso της Κυριακής», αυτοί οι πόνοι θα περάσουν και οι σωματικές πληγές θα επουλωθούν. Εκείνοι που δεν πρόκειται να περάσουν ποτέ είναι αυτοί της ψυχής, που απορρέουν από την απουσία του αδερφού της: «Ας είχα τον Βασίλη μου και ας μου έλειπε το χέρι. Πραγματικά, δεν ξέρω αν θα υπάρξει ποτέ ξανά σε αυτόν τον πλανήτη άνθρωπος σαν τον αδελφό μου. Ηταν εύστροφος, δυναμικός και ευαίσθητος άνθρωπος ο Βασίλης. Πάντα και χωρίς δεύτερη σκέψη βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη».
Η πράξη αγάπης
Επιστρέφοντας η Διονυσία στο ευτυχισμένο πρόσφατο παρελθόν, στα περσινά Χριστούγεννα που πέρασαν τα δύο αδέλφια στην Ιταλία, αναφέρει ένα παράδειγμα που μαρτυρά την υποδειγματική φύση του Βασίλη: «Πέρυσι τέτοιον καιρό είχαμε μείνει στην Ιταλία, επειδή ο Βασίλης έπρεπε να διαβάσει για τις εξετάσεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία πράξη αγάπης του αδερφού μου που δείχνει ποιος πραγματικά ήταν, πόσο καλός χαρακτήρας υπήρξε. Ηταν Χριστούγεννα κι έβρεχε. Είχε πάει στο σούπερ-μάρκετ και όταν βγήκε στον δρόμο, άκουσε φωνές που προέρχονταν από έναν άντρα και μία γυναίκα που καλούσαν σε βοήθεια. Αρχικά έτρεξε προς το μ
έρος τους νομίζοντας ότι κινδύνευε η γυναίκα. Τελικά, διαπίστωσε ότι επρόκειτο για δύο άστεγους που είχαν χαθεί στην Ακουιλα και βεβαίως δεν είχαν χρήματα για να μείνουν κάπου. Χωρίς να διστάσει ή να σκεφθεί, έβγαλε αμέσως τα χρήματα που είχε στην τσέπη του και τους τα έδωσε, ενώ πήρε και από φίλους του. Με το ποσό που συγκεντρώθηκε, ο άντρας και η γυναίκα έμειναν για δύο ημέρες σε ξενοδοχείο. Επίσης, τους πλήρωσε και τα εισιτήρια προκειμένου να μεταβούν στο μέρος όπου επιθυμούσαν» λέει με βουρκωμένα μάτια η Διονυσία και συνεχίζει αναφερόμενη στο ανήσυχο και δημιουργικό του πνεύμα: «Του άρεσε να ψάχνει το καθετί, να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα. Είχε αδυναμία στην πολεμική τέχνη ζίου-ζίτσου, ενώ όταν συμμετείχε σε κάποια συζήτηση, έβρισκε πάντα τον ιδανικό κώδικα επικοινωνίας, δηλαδή κοινά ενδιαφέροντα με τους συνομιλητές του. Είχε πολλά ενδιαφέροντα και χαρίσματα ο αδερφός μου. Ηταν ένας υπέροχος άνθρωπος που δεν ήθελε να στενοχωρεί τους συνανθρώπους του». «Βρισκόμουν κάτω από τα συντρίμμια, τον είδα να φορά λευκά ρούχα και να με απεγκλωβίζει. Τότε του είπα “πάμε να φύγουμε από εδώ” και μου απάντησε: “Οχι, εσύ θα μείνεις. Εγώ θα φύγω”».
Η 24χρονη αδελφή του Βασίλη Κουφωλιά αναμοχλεύοντας τις τραγικές μνήμες που έζησε στην Ακουιλα, όταν έμεινε καταπλακωμένη επί έξι ώρες κάτω από τα ερείπια, αυτό που θυμάται έντονα είναι την εικόνα του αδελφού της, που της έλεγε ότι θα φύγει. «Ενώ βρισκόμουν κάτω από τα συντρίμμια, είδα τον αδελφό μου να φορά λευκά ρούχα και να με απεγκλωβίζει. Τότε του είπα “πάμε να φύγουμε από εδώ, Βασίλη μου” κι εκείνος μου απάντησε: “Οχι, εσύ θα μείνεις. Εγώ θα φύγω”».
Ερωτηθείσα για το αν είχε πιστέψει ή όχι τους γονείς της, που της είχαν πει ότι ο αδελφός της ήταν τραυματισμένος, λέει: «Το ε
ίχα υποψιαστεί ότι μου έλεγαν ψέματα, ότι δηλαδή ο Βασίλης δεν βρισκόταν εν ζωή, αλλά από την άλλη πλευρά δεν ήθελα και να πιστέψω ότι ήταν αυτή η αλήθεια. Ηλπιζα μέχρι που το έμαθα, δηλαδή μετά την κηδεία του αδελφού μου». Εχουν περάσει οκτώ μήνες από τον χαμό του Βασίλη, αλλά ο χρόνος, όπως λέει η Διονυσία, δεν έχει απαλύνει τον πόνο της: «Ο χρόνος δεν είναι γιατρός. Κάθε μέρα που περνά βιώνω και πιο έντονα την απώλεια του αδελφού μου, μου λείπει ακόμη περισσότερο. Είναι οξύμωρο αυτό που νιώθω. Από τη μία πλευρά προσπαθώ να ξεχνάω και από την άλλη να θυμάμαι».
Η ΜΗΤΕΡΑ ΑΝΝΑ
«Τι μου είπε πριν από τον σεισμό»
«Ο πόνος δεν περνά, κάθε μέρα γίνεται και χειρότερος. Είναι σαν πυρακτωμένο σίδερο που στριφογυρίζει στην καρδιά μας» λέει στην «Espresso της Κυριακής» η μητέρα του Βασίλη Αννα Κουφωλιά.
Υπενθυμίζεται ότι σε συνέντευξη που είχε δώσει στην «Espresso» η μητέρα του Βασίλη τον περασμένο Απρίλιο είχε πει χαρακτηριστικά: «Κατά τη διάρκεια των σεισμών στην Ιταλία, που είχαν προηγηθεί του φονικού, ο Βασίλης μου είχε πει “Μαμά, ο σεισμός έγινε κάτω από το πανεπιστήμιό μας, εκεί ήταν το επίκεντρο. Μάλλον κάνουν τεχνητούς σεισμούς γιατί υπάρχει πυρηνική βάση”».
Επίσης, είχε επισημάνει χαρακτηριστικά: «Η πολυκατοικία όπου διέμεναν τα παιδιά μου κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Η Ακουιλα είναι μία μεσαιωνική πόλη και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα έπρεπε οι πολυκατοικίες να χτίζονται βάσει αντισεισμικού σχεδιασμού. Εγώ και ο σύζυγός μου θα προβούμε σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να δικαιωθεί η μνήμη του παιδιού μου, καθώς και όλων των άλλων παιδιών που χάθηκαν».
Η οικογένεια Κουφωλιά παρά την οδύνη της βρήκε το κουράγιο να υποβάλει μήνυση κατ' αγνώστων στις ιταλικές α
ρχές. «Μέχρι στιγμής δεν έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις» δηλώνει στην «Espresso της Κυριακής» ο συνήγορος της οικογένειας Γιάννης Μαρακάκης και συνεχίζει: «Ο εισαγγελέας δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη την έρευνα. Είμαστε εν αναμονή των εκθέσεων των διορισμένων πραγματογνωμόνων για να ασκήσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας και ενώπιον των ελληνικών αρχών».ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΟΥ
Φωτ.: ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΕΙΘΦΟΥΛ
espressonews.gr
Δημοσίευση σχολίου