Ήταν μια απόφαση που δικαιολογημένα ξεσήκωσε αντιδράσεις. Η υπηρεσία των αμερικανικών ταχυδρομείων ανακοίνωσε τον Νοέμβριο ότι θα σταματήσει να τη μεταφορά των γραμμάτων των παιδιών, που έχουν προορισμό τον Άη Βασίλη στο Βόρειο Πόλο. Πολύ γρήγορα, όμως, μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου παρενέβησαν. Βέβαια, και τα Ταχυδρομεία είχαν τους λόγους τους. Τα παιδιά που γράφουν γράμματα στον Άη Βασίλη, στην «κοινότητα» του Βόρειου Πόλου στην Αλάσκα, λαμβάνουν απαντητικές επιστολές τις οποίες γράφουν εθελοντές. Πέρυσι όμως, αποκαλύφθηκε ότι ένας από τους εθελοντές είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για σεξουαλικά εγκλήματα. Αυτό θορύβησε τις αμερικανικές αρχές και έτσι, επικαλούμενες την ασφάλεια και την προστασία των παιδιών, ακύρωσε την αποστολή γραμμάτων στον Άη Βασίλη.
Εκτός από τους πολίτες και τους εθελοντές, όμως, έντονα αντέδρασε η Λίζα Μουκόφσκι, Γερουσιαστής της Αλάσκα, η οποία ζήτησε επαναφορά της παραδοσιακής αλληλογραφίας με τον Άη Βασίλη. Και η υπηρεσία των ταχυδρομείων το ξανασκέφτηκε. «Ποτέ δεν θελήσαμε να χαλάσουμε τα Χριστούγεννα του κόσμου», επισήμανε εκπρόσωπός της.
Με ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω συντηρείται και στις μέρες μας ο μύθος του βασιλιά των παιδικών, χριστουγεννιάτικων ονείρων. Όταν όμως αρχίζουν να ρωτούν αν πραγματικά υπάρχει…τι γίνεται τότε; Πρέπει να πουν οι γονείς στα παιδιά ότι δεν υπάρχει και πότε; Και πώς; Οι New York Times ζήτησαν τη γνώμη τεσσάρων ειδικών και δημοσιεύουν:
Άλισον Γκόπνικ-καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, συγγραφέας του βιβλίου The Philosophical Baby: What Children’s Minds Tell Us About Truth, Love and the Meaning of Life.
«Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε κάποτε, ακόμη και τα πιο μικρά παιδιά γνωρίζουν πώς να ξεχωρίζουν το πραγματικό από το φανταστικό. Γιατί αγαπούν πρόσωπα όπως αυτό του Άη Βασίλη; Γιατί τους αρέσει να προσποιούνται. Οι ψυχολόγοι ανακάλυψαν ότι τα παιδιά γνωρίζουν ότι η προσποίηση και η φαντασία δεν συνδέονται με την πραγματικότητα. Δεν μπορείς να γράψεις δηλαδή με ένα φανταστικό μολύβι ή να χορτάσεις με ένα φανταστικό χάρμπουργκερ. Και όταν τα παιδιά υποκρίνονται, αυτό που κάνουν στην ουσία είναι να ασκούν την κρίσιμη, εξελικτικά, ικανότητα της σύλληψης εναλλακτικών οδών για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να λειτουργεί ο κόσμος. Στους ενήλικες, αυτή η ικανότητα βρίσκεται στην καρδιά των πραγματικών δυνατοτήτων μας για ανανέωση και εφευρετικότητα.Τα παιδιά θα μπουν πρόθυμα στο παιχνίδι της φαντασίας για πρωταγωνιστή τον καλοσυνάτο γεράκο με τον τάρανδο, χωρίς απαραίτητα να πιστεύουν ότι είναι αληθινός. Αυτού του είδους τα παιχνίδια είναι από τις μεγαλύτερες απολαύσεις, από τα μεγαλύτερα οφέλη της παιδικής ηλικίας. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος να καταλήξουν να πιστεύουν ότι ο Άη Βασίλης σίγουρα υπάρχει, αν ο μπαμπάς ή η μαμά εξαφανίσει, για παράδειγμα τα μπισκότα και του πει ότι τα έκλεψε ο Άη Βασίλης…Όχι πως θα τους έκανε και κακό αλλά, δεν είναι απαραίτητο. Πιστεύω όμως ότι το καλύτερο είναι να φανταστούμε μαζί με τα παιδιά τον Άη Βασίλη, με την καρδιά μας ζεστή και πρόθυμη να ακούσει και να μιλήσει. Όταν δυσκολέψουν τα πράγματα και αρχίσουν οι ερωτήσεις, μπορούμε να εξηγήσουμε ότι ο συμπαθής Άγιος δεν είναι παρά μια ανθρώπινη επινόηση. Τα Χριστούγεννα, άλλωστε είναι περίοδος χρυσή για ιστορίες δίπλα στο τζάκι, μουσική και…ελπίδες.
Κάρεν Κάρμπο- συγγραφέας του βιβλίου “The Gospel According to Coco Chanel:Life Lessons from the World’s Most Elegant Woman”
Η κόρη μου η Φιόνα, είχε ξετρελαθεί κάποια Χριστούγεννα με ένα αλογάκι που είδε, τελευταία στιγμή σε ένα κατάστημα. Ο μπαμπάς της που τη συνόδευε, δεν ήθελε να της χαλάσει το χατίρι και κανόνισε με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος να το πάρει λίγο αργότερα, για να το δει το πρωί η μικρή στο σπίτι. Όταν ξημέρωσε Χριστούγεννα λοιπόν, κάτω από το δέντρο υπήρχε και το αλογάκι που ήθελε η Φιόνα. Σκέφτηκα τότε ότι θα πιστεύει στον Άη Βασίλη για το υπόλοιπο της ζωής της. Με εξέπληξε όμως. Το Πάσχα, εμφανίστηκε διστακτική να πιστέψει την ιστορία του λαγού που… έφερνε τα αβγά. «Μαμά, δεν υπάρχει λαγός, έτσι δεν είναι;», με ρώτησε. «Όχι, αγάπη μου, δεν υπάρχει». Με κοίταξε για ένα λεπτό εξεταστικά και ύστερα, με ύφος που έλεγε ότι είχε ήδη μετανιώσει γι’αυτό που ετοιμαζόταν να πει, είπε τελικά: «Και, τι γίνεται, ξέρεις… με τον Άη Βασίλη;»«Λυπάμαι», απάντησα.
«Και οι νεράιδες;»
«Τι πιστεύεις», τη ρώτησα. Πιο πολύ από κάθε τι ήθελα εκείνη τη στιγμή να με ρωτήσει αν υπάρχει κάτι στο οποίο θα μπορούσε να πιστεύει για να της πω «εγώ και ο μπαμπάς. Μπορείς πάντα να πιστεύεις σ’εμάς» αλλά, διέκοψε τη σκέψη μου, δείχνοντας μόνη της το δρόμο για την έξοδο: «νομίζω ότι θα συνεχίσω να πιστεύω λίγα χρόνια ακόμη σε όλα αυτά, αν δεν σε πειράζει».
Κάρολ Σλότερμπακ-καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Σκράντον, συγγραφέας του βιβλίου The Psychology of Santa.
«Κατά την έρευνά μου, από τις εκατοντάδες απαντήσεις που έλαβα από μαθητές, μόνο μία με θορύβησε: ο πατέρας της τής είχε πει ότι ο Άη Βασίλης έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε. Αυτήν την προσέγγιση δεν θα την πρότεινα ποτέ.
Έτσι, λέω το εξής απλό στους γονείς. Απαντήστε στις ερωτήσεις που σας κάνει το παιδί σας. Έχετε κατά νου ότι, ακόμη κι αν πείτε πολλά, το παιδί σας θα ακούσει μόνο αυτό που θέλει και αυτό που είναι έτοιμο να ακούσει-το πιθανότερο, μια μικρή φράση. Και τα παιδιά, όπως όλοι, φιλτράρουν τα πάντα με βάση τις πληροφορίες που έχουν ήδη αποκτήσει και τις εμπειρίες που έχουν».
Μπρους Χέντερσον-καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Δυτ.Καρολίνα
«Οι γονείς θα πρέπει να πουν την αλήθεια στα παιδιά, όταν είναι έτοιμα να την ακούσουν. Πότε θα είναι έτοιμα;Πριν από την ηλικία των έξι αυτό είναι απίθανο. Το πλούσιο, ‘θεατρικό’ περιβάλλον των Χριστουγέννων εξάπτει ακόμη τη φαντασία τους. Μέχρι την ηλικία των έξι, πολλά θα αναρωτηθούν γιατί υπάρχουν τόσοι Άη Βασίληδες, πώς μπορούν να επισκέπτονται τόσα πολλά σπίτια μέσα σε μια νύχτα ή γιατί δεν τους έφερε το ζωντανό πόνι που ζήτησαν τα περασμένα Χριστούγεννα, για να το μεγαλώσουν μέσα στο διαμέρισμα. Επίσης, μέχρι τα επτά, όλο και κάποιος θα έχει εκφράσει αμφιβολίες για την ύπαρξή του. Έτσι η μετάβαση μπορεί να γίνει ομαλά.
Οι γονείς θα πρέπει να απαντούν στις απορίες των παιδιών με ειλικρίνεια αλλά διακριτικά, για να προστατεύσουν τα αισθήματά τους. Σωστό θα ήταν επίσης, όταν ρωτηθούν, να προαναγγείλουν το…τέλος της ιστορίας του Άη Βασίλη. Αλλά, πολλές φορές, οι γονείς είναι περισσότερο απρόθυμοι από τα παιδιά να ξεχάσουν το παραμύθι»
ΤΑ ΝΕΑ
Δημοσίευση σχολίου