Πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει η ζωή σου; Για τον 7χρονο Ιρακινό Ομάρ Αντέρ, ένα λεπτό ήταν αρκετό. Τόσο κράτησε η βροχή από αμερικανικές σφαίρες που γάζωσαν το αμάξι της οικογένειάς του, σκότωσαν τη μητέρα του και τον άφησαν παραμορφωμένο.
Ήταν δύσκολο να κοιτάξω τον Ομάρ στα μάτια. Τα σημάδια που του άφησε στο πρόσωπο και το σώμα του ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν τόσο έντονα. Πριν από τρία χρόνια Αμερικανοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ στο αυτοκίνητο που μετέφερε αυτόν και την οικογένειά του. Ο Ομάρ βγήκε από το φλεγόμενο όχημα με εγκαύματα στο κεφάλι και στα χέρια. Έχασε το δεξί του αυτί, τον αντίχειρα και τον δείκτη από το δεξί του χέρι. Το έγκαυμα στην αριστερή του παλάμη ήταν τόσο έντονο που ο αντίχειράς του είχε κολλήσει στο δέρμα του. Σήμερα, μαλλιά φυτρώνουν μόνο στο αριστερό μέρος του κρανίου του. Στη δεξιά πλευρά το δέρμα του μοιάζει με τσιγαρόχαρτο, γεμάτο αυλάκια από τη μάχη που έδωσε με τη φωτιά.
Ένα απόγευμα όμως στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης ο Ομάρ με έκανε να χαμογελάσω. Υπερκινητικός, ζωηρός, με δίψα για ζωή. Έτρεχε ξυπόλητος στο γρασίδι και κυνηγούσε τα περιστέρια σε ένα πάρκο την ώρα που μιλούσα με τη βοήθεια ενός διερμηνέα στον πατέρα του, τον Σαμπάχ.
Πατέρας και γιος βρίσκονται εδώ και τρία χρόνια στη Βοστώνη. Με τη στήριξη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Νo Μore Victims («Όχι άλλα θύματα») ο Ομάρ χειρουργείται στο Νοσοκομείο Παίδων και ο Σαμπάχ σχεδιάζει το μέλλον των παιδιών του μακριά από την κόλαση του πολέμου. «Δόξα τω Θεώ που ήρθα στην Αμερική και βρήκα βοήθεια. Δεν μπορώ να αλλάξω ό,τι έγινε. Δεν έχω μίσος για κανέναν. Τουλάχιστον εδώ είμαστε ασφαλείς», λέει ο Σαμπάχ και διηγείται πώς τραυματίστηκε ο Ομάρ στο Ιράκ.
Η ενέδρα
Ήταν 8 Ιανουαρίου του 2006 όταν η οικογένειά του ξεκίνησε από τη Μοσούλη για τη Βαγδάτη. Η γυναίκα του Σαμπάχ ήθελε να επισκεφτεί τους συγγενείς της. Τους περίμενε γιορτινό τραπέζι και ανοιχτές αγκαλιές, όμως το βαν που τους μετέφερε δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του.
Κοντά στην πόλη Σαμάρα ο Σαμπάχ ξύπνησε από τον κρότο των αμερικανικών όπλων. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Οι σφαίρες βροχή. Σύμφωνα με την εκδοχή του αμερικανικού στρατού, ο οδηγός του οχήματος δεν είχε σταματήσει σε σημείο ελέγχου και οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ. Ο Σαμπάχ έκανε το σώμα του ασπίδα για να σώσει τον Αλί, τον μεγαλύτερο γιο του. Δέχτηκε τρεις σφαίρες στην πλάτη και μια στο χέρι. Το αμάξι είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Στο μπροστινό κάθισμα η γυναίκα του Σαμπάχ νεκρή. Στην αγκαλιά της ο Ομάρ πάλευε με τη φωτιά. Ο Σαμπάχ κατόρθωσε να βγάλει τους δύο γιους του από το βαν. Γύρισε πίσω για να πάρει το πτώμα της γυναίκας του. Αμερικανοί στρατιώτες και Ιρακινοί αστυνομικοί τον ακινητοποίησαν. Του πέρασαν χειροπέδες. «Δεν είμαστε τρομοκράτες, είμαστε πολίτες!», φώναζε.
Μέσα σε λίγα λεπτά όλα είχαν τελειώσει και οι Αμερικανοί ζητούσαν συγνώμη από τον Σαμπάχ. «Δεν ξέρω γιατί το έκαναν, γιατί μας πυροβόλησαν. Οι Αμερικανοί στρατιώτες φοβούνται και πυροβολούν ό,τι κινείται», λέει ο Σαμπάχ που από την ημέρα της ενέδρας άρχισε αγώνα δρόμου για να βοηθήσει τον Ομάρ.
ΤΑ ΝΕΑ
Δημοσίευση σχολίου