The Most/Recent Articles

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΩΡΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΩΡΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

25 κόλπα για μωρά… απαρηγόρητα!!!



Κλαίει και δε σταματάει; Δοκιμάσατε τα πάντα αλλά δε γίνεται τίποτα; Όχι, δεν τα δοκιμάσατε όλα. Διαβάστε τις συμβουλές που ακολουθούν και σίγουρα θα σας βοηθήσουν, αφού είναι βγαλμένες από την εμπειρία μαμάδων που πέρασαν τα ίδια με εσάς!
Το ταΐσατε, το αλλάξατε, το βάλατε να κοιμηθεί. Εκείνο, όμως, συνεχίζει να κλαίει. Όπου να ‘ναι, θα βάλετε κι εσείς τα κλάματα… Όχι, όχι! Δοκιμάστε τους παρακάτω απλούς, πλην αποτελεσματικούς τρόπους για να ηρεμήσετε όλοι γρήγορα.
Και ξεκινάμε από τα «βασικά»:
1. Μην ξεχνάτε ότι μέσα στη μήτρα τα παιδιά δεν ξαπλώνουν ποτέ ανάσκελα, είναι πάντα κουλουριασμένα στο πλάι. Εάν το μικρό σας δε σταματάει το κλάμα, τυλίξτε το με κάτι και κρατήστε το στην αγκαλιά σας κουλουριασμένο.
2. Να θυμάστε ότι το κλάμα κάνει καλό στα μωρά γιατί διώχνει το στρες. Εάν έχετε ικανοποιήσει όλες του τις ανάγκες κι εκείνο εξακολουθεί να κλαίει, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να το πάρετε αγκαλιά και να του πείτε ότι το αγαπάτε. Κρατήστε το μέχρι να αποκοιμηθεί ή να σταματήσει να κλαίει.
3. Οι γονείς άθελά τους επιδεινώνουν τη δυστροπία του μωρού τους κρατώντας τα ξύπνια. Τα περισσότερα μωράκια θέλουν να ξανακοιμηθούν μετά από μια-δυο ώρες, αλλά καμιά φορά είναι έτοιμα να πάρουν έναν υπνάκο μετά από 45 λεπτά. Το μυστικό είναι μόλις δείξει τα πρώτα σημάδια κούρασης να το βάζετε αμέσως στο κρεβατάκι του.


Δοκιμασμένα κόλπα
* Δεν υπάρχει μια μαγική μέθοδος που να ηρεμεί τα μωρά, αλλά κάποιες τεχνικές έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο. Δοκιμάστε τις για να βεβαιωθείτε.
* Πάρτε το βόλτα με το αυτοκίνητο ή βάλτε το στο καροτσάκι και κάνετε το γύρο του τετραγώνου.
* Κρατήστε το αγκαλίτσα μαζί με κάτι πολύ απαλό, όπως μια κουβέρτα ή το αρκουδάκι του.
* Τα νεογέννητα νοσταλγούν τη ζέστη και την ασφάλεια της μήτρας. Δημιουργήστε την ίδια αίσθηση τυλίγοντάς το απαλά με μια ελαφριά κουβέρτα.
* Κάποια μωρά βρίσκουν πολύ ηρεμιστικό το να πιπιλάνε την πιπίλα τους (ή το δάχτυλο της μαμάς ή του μπαμπά).
* Καμιά φορά τα ρούχα ενοχλούν και περιορίζουν τα μωρά. Αφήστε το για λίγη ώρα γυμνούλι, όπως το γεννήσατε.


* Επιστρατεύστε τον άντρα σας -ή ένα πρόσωπο που γνωρίζει καλά το μωρό σας- να αναλάβει καθήκοντα. Εσείς θα κάνετε ένα διάλειμμα και ίσως το μικρό ηρεμήσει ευκολότερα στην καινούργια αγκαλιά.
* Τα περισσότερα μωρά λατρεύουν τη μουσική. Δημιουργήστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα για το μικρούλη σας. Βάλτε χαλαρωτική μουσική, χαμηλώστε τα φώτα και κρατήστε το αγκαλιά. Η ασφάλεια και η ηρεμία που θα δημιουργηθεί θα το βοηθήσουν να ησυχάσει και να αποκοιμηθεί.
* Μήπως το μωράκι σας είναι εκνευρισμένο επειδή κρυώνει ή ζεσταίνεται; Για να το διαπιστώσετε, πιάστε του τα χεράκια και τα ποδαράκια. Αν είναι παγωμένα, βάλτε του πιο ζεστά ρούχα ή τυλίξτε το με μια κουβερτούλα. Αν είναι ζεστά, τότε βγάλτε του μερικά ρουχαλάκια για να μην αισθάνεται άσχημα.
* Δοκιμάστε να του δώσετε λίγο χαμομήλι ή τίλιο χωρίς ζάχαρη. Το μικρό σας θα ξεδιψάσει και σίγουρα θα ηρεμήσει.
* Αν έχετε δοκιμάσει τα πάντα άλλα τίποτα δεν είναι αποτελεσματικό και το μωράκι σας συνεχίζει να κλαίει, τότε καλύτερα να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρο.

Θέμα… εξοπλισμού!
Οι μαμάδες υποστηρίζουν ότι ο σωστός εξοπλισμός μπορεί να διώξει άμεσα την κακή διάθεση του μωρού σας.
1. «To ριλάξ είναι αχτύπητο!», λέει η Αλέκα Φ. από την Πάτρα. «Οι δονήσεις ηρεμούν τα μωρά και τα βοηθούν να αποκοιμηθούν όταν κανένα άλλο κόλπο δεν πιάνει.»
2. «Η ρυθμική κίνηση της βρεφικής κούνιας βοηθάει πολύ την κόρη μας. Αρχίσαμε να τη χρησιμοποιούμε όταν ήταν νεογέννητο και οκτώ μήνες μετά μας είναι ακόμη χρήσιμη», λέει η Στέλλα Δ. από τις Σέρρες.
3. «Όποτε ο μικρός δυστροπεί, τον βάζουμε στη στράτα που κρεμιέται από την πόρτα», λέει η Λίζα Μ. από την Κοζάνη. «Του αρέσει τόσο πολύ να χοροπηδάει πάνω κάτω που ξεχνάει τον εκνευρισμό του.»
4. Βάζω την 5 μηνών κορούλα μου στο μάρσιπο και μετά κάθομαι επάνω σε μια μπάλα γυμναστικής και χοροπηδάω», λέει η Χριστίνα Μ. από την Κόρινθο. «Μέσα σε λίγα λεπτά, σταματάει το κλάμα. Κι εγώ γυμνάζω τα πόδια μου!»

Συμβουλές από πρώτο χέρι…
Έτσι τα «κατάφεραν» αυτές οι μαμάδες… Μήπως τα κόλπα τους μπορούν να βοηθήσουν και εσάς;
* Απαλό σσσς!
Κρατώ την κόρη μου σφιχτά στο στήθος μου, κουνιέμαι μπρος-πίσω και της ψιθυρίζω σους-σους στο αυτάκι. Μόλις ακούσει αυτόν τον ήχο, ησυχάζει.
Κέλυ Α., Θεσσαλονίκη
* Ένα καλό μασάζ
Έκανα στο γιο μου μασάζ. Πρώτα ζέσταινα λίγο baby lotion ή body milk-lotion στα χέρια μου, μετά άρχιζα να τρίβω ξεκινώντας από το μέτωπό του και κατέβαινα αργά στη μύτη, στα μάγουλα, στο πιγούνι και στο λαιμό του. Εκείνο που του άρεσε περισσότερο ήταν να «ζυμώνω» τα χεράκια και τα ποδαράκια του.
Κάτια Μ., Αλεξανδρούπολη
* Και θα πεις ένα τραγούδι…
Κάθομαι σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο και τραγουδάω απαλά στη μικρή μου κι εκείνη σταματάει αμέσως το κλάμα. Της τραγουδώ ένα νανούρισμα δικής μου επινόησης χρησιμοποιώντας τη μουσική από άλλα γνωστά τραγουδάκια.
Αμαλία Κ., Ρέθυμνο
* Τα μπανάκια χαλαρώνουν
Όποτε τα 10 μηνών δίδυμά μου ήταν πολύ εκνευρισμένα, τα έβαζα μέσα στην μπανιέρα. Η αλλαγή του σκηνικού τους έφτιαχνε τη διάθεση και έμοιαζαν να χαλαρώνουν πραγματικά με το αφρόλουτρό τους με άρωμα λεβάντας.
Σοφία Ι., Χίος
* Φέρτε αμέσως το αρκουδάκι του!
Το μυστικό μου όπλο είναι το πάνινο ζωάκι που βγάζει ηχογραφημένους ήχους από τη μήτρα. Το κέρδισα ως δώρο μαζί με το μπανάκι του μωρού και με έχει σώσει πραγματικά. Όποτε ο μικρός μου κλαίει απαρηγόρητα, πατάω το κουμπί κι εκείνος ησυχάζει αμέσως.
Μπέτυ Μ., Αθήνα
* Το κόλπο με το είδωλο στον καθρέφτη
Το μόνο κόλπο που λειτουργούσε ως δια μαγείας και στα τρία μου παιδιά ήταν να τα κρατώ μπροστά από τον καθρέφτη. Η γοητεία που τους ασκούσε το «άλλο μωρό» ήταν τόσο μεγάλη που ξεχνούσαν αυτό που τα ενοχλούσε.
Τζένη Π., Βόλος
Επιστημονική επιμέλεια: Κατερίνα Θεοδωρίδου, MSc ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια,
Άννα Αλημαντήρη, παιδίατρος


endiaferonta.com

Καλύτερα τα μωρά να τρώνε αργότερα στερεά τροφή


Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο "American Journal of Clinical Nutrition" έρχεται στο φως της δημοσιότητας για να υποστηρίξει πως όσο πιο καθυστερημένα αρχίσει ένα νήπιο να τρώει στερεά τροφή, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εμφανίσει ως ενήλικας πρόβλημα παχυσαρκίας. Η δανική αυτή έρευνα πραγματοποιήθηκε υπό την επίβλεψη της ερευνήτριας Κιμ Φλάισερ Μικάελσον του πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuter.

Οι Δανοί ερευνητές εξέτασαν δείγμα πάνω από 5.000 ανδρών και γυναικών που είχαν γεννηθεί μεταξύ 1959-1961. Διαπιστώθηκε ότι σε ηλικία ενός έτους τα μωρά που οι γονείς τα είχαν θηλάσει περισσότερο και αντίστοιχα είχαν καθυστερήσει την παροχή στερεάς τροφής, είχαν χαμηλότερο δείκτη σωματικής μάζας. Βρέθηκε επίσης ότι η ηλικία στην οποία άρχιζε η συμπληρωματική διατροφή με στερεά τροφή είχε επίπτωση στο βάρος του παιδιού όταν ενηλικιωνόταν. Ο κίνδυνος να είναι κανείς υπέρβαρος στα 42 χρόνια του μειώνεται κατά 5% έως 10% για κάθε μήνα που καθυστερεί η χορήγηση στερεάς τροφής στο νήπιο.

Σύμφωνα με την επικεφαλή της έρευνας Δρ. Μικάελσον, είναι ιδανικό για τα νήπια να "γνωρίσουν" την στέρεα τροφή κοντά στους έξι μήνες, όμως επειδή πάντα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική τοποθέτησε ως κατώτατο όριο λήψης στέρεας τροφής τους τέσσερις μήνες.

Zougla.gr 

Η κλασική μουσική συμβάλλει στην ανάπτυξη των πρόωρων βρεφών!


Στην ταχύτερη ανάπτυξη των πρόωρων βρεφών φαίνεται πως συμβάλλει η κλασική μουσική και συγκεκριμένα οι μελωδίες του Μότσαρτ. Σε έρευνα του Tel Aviv Medical Center, στην οποία συμμετείχαν είκοσι μωρά που είχαν γεννηθεί πρόωρα, οι ειδικοί ανακάλυψαν ότι όσα άκουγαν τριάντα λεπτά την ημέρα για δύο συνεχείς ημέρες έργα του Μότσαρτ ήταν πιο ήρεμα και κατανάλωναν λιγότερη ενέργεια συγκριτικά με τα μωρά που δεν άκουγαν καθόλου μουσική.

Σύμφωνα με τους γιατρούς, όταν η κατανάλωση ενέργειας των βρεφών μειώνεται, δεν χρειάζονται εξίσου πολλές θερμίδες για να αναπτυχθούν, επομένως μπορούν να κερδίσουν βάρος και να δυναμώσουν σε μικρότερο χρονικό διάστημα. «Δεν είναι ξεκάθαρο πώς τα επηρεάζει η μουσική, αλλά σίγουρα τα κάνει πιο ήρεμα και λιγότερο ευερέθιστα» δήλωσε ο ερευνητής Ντρορ Μάντελ, ο οποίος επισήμανε ότι παρά το γεγονός πως το εύρος του δείγματος ήταν σχετικά μικρό, τα αποτελέσματα παραμένουν σημαντικά από στατιστικής πλευράς.

Παλαιότερη έρευνα είχε δείξει άλλωστε ότι η μουσική μειώνει το στρες, ρίχνει τους καρδιακούς παλμούς και αυξάνει τον κορεσμό του οξυγόνου στο αίμα των μωρών. Ο κορεσμός του οξυγόνου είναι μέτρο σύγκρισης της ποσότητας οξυγόνου που μεταφέρεται στο αίμα σε σχέση με τη μέγιστη ποσότητα οξυγόνου που μπορεί να μεταφέρει το αίμα.

  Espressonews.gr

Κάνει καλό στα μωρά το κλάμα πριν τον ύπνο;



Είναι ασφαλές να κλάψει το μωρό πριν κοιμηθεί;". Οι απόψεις των εμπειρογνωμόνων για το ερώτημα φαίνεται να διίστανται.

Το θέμα ήλθε στην επικαιρότητα με την έρευνα που διεξήγαγε το Ερευνητικό Κέντρο Murdoch Children's Research Centre στη Μελβούρνη και σύμφωνα με την οποία, «είναι ακίνδυνο να αφήνει κανείς το άνω των έξι μηνών μωρό να κλαίει μέχρι και 20 λεπτά πριν κοιμηθεί. Μάλιστα, του εξασφαλίζει και καλύτερο ύπνο. Φυσικά κάθε δύο με τρία λεπτά πηγαίνετε κοντά του και ελέγχετε αν είναι καλά. Η ιδέα είναι να μάθετε στο μωρό σας να κοιμάται μόνο του, χωρίς κούνημα στα χέρια ή μπιμπερό».
Με την εν λόγω μέθοδο, δεν συμφωνούν πολλοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και η Πίνκι Μακ Κέι, ειδήμων στο θέμα αυτό, η οποία υποστηρίζει ότι "μπορεί πράγματι κλαίγοντας να κοιμηθεί το μωρό. Όμως, το "αντάλλαγμα" θα είναι ένα νευρικό μωρό, που θα φοβάται να μείνει μόνο του και ακόμη χειρότερα, δεν θα μας εμπιστεύεται".
Επίσης, το Australian Association for Infant Mental Health, υποστηρίζει ότι "κλάμα πριν από τον ύπνο, δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται τα μωρά για την ψυχική τους υγεία".


ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ουπς… ρεύτηκε!!!

recimo-386.jpg

Το τάισμα του νεογέννητου σίγουρα είναι μια μοναδική εμπειρία, ιδιαίτερα στην αρχή, όταν ακόμη αποτελεί «έδαφος προς ανακάλυψη». Η πιο σημαντική στιγμή του, που σφραγίζει και την επιτυχημένη… κατάληξή του δεν είναι άλλη από εκείνη του ρεψίματος. Μάθετε τα μυστικά που θα μετατρέψουν την έγνοια σας αυτή σε μια απλή διαδικασία.

Γιατί πρέπει να ρευτεί;
Το ρέψιμο –όχι μόνο στο τέλος αλλά και κατά τη διάρκεια του γεύματος- βοηθά στην αποβολή του αέρα που καταπίνουν τα μωρά την ώρα που τρώνε. Εάν δεν ρευτούν συχνά, η μεγάλη ποσότητα αέρα που καταπίνουν μπορεί σε κάποιες φορές να προκαλέσει εμετό, νευρική συμπεριφορά αλλά και αέρια. Τότε, διακόπτεται η όρεξή τους και πρέπει να τα βοηθήσετε να βγάλουν τον αέρα από το στομάχι τους και να συνεχίσουν ή να ολοκληρώσουν το γεύμα τους.
Πώς θα το βοηθήσετε να ρευτεί
Πολλές είναι οι στάσεις εκείνες που μπορούν να εξασφαλίσουν ένα γρήγορο και… επιτυχημένο ρέψιμο. Οι πιο συνηθισμένες είναι οι παρακάτω:
1. Κρατήστε το βρέφος όρθιο στην αγκαλιά σας έτσι ώστε να ακουμπά το κεφάλι του στον ώμο σας. Καλό θα ήταν να φροντίσετε να έχετε στρώσει πρώτα ένα καθαρό πανί το οποίο δρα προστατευτικά και ενάντια των ρύπων που μαζεύονται στα ρούχα αλλά κρατάει μακριά μικρά χνούδια. Με το ένα χέρι χτυπήστε απαλά το μωρό στην πλάτη.
2. Ακουμπήστε το μικρό σας καθιστό στα ποδιά σας. Βάλτε την παλάμη σας στο στήθος του και κρατήστε σταθερό το σαγόνι του. Χαϊδέψτε με το άλλο σας χέρι την πλατούλα του πιέζοντας μαλακά από πάνω προς τα κάτω.
3. Κρατήστε το μωρό μπρούμυτα στην αγκαλιά σας, έτσι ώστε να είναι ξαπλωμένο πάνω στην κοιλιά του. Φροντίστε το κεφάλι του να είναι ψηλότερα από το στήθος του και μαλακά χτυπήστε την πλάτη του.

Μάθετε ότι….
… Συνήθως όλα τα μωράκια ρεύονται, είτε θηλάζουν είτε όχι. Υπάρχει όμως πάντα και το ενδεχόμενο να μην ρευτούν, κυρίως εάν θηλάζουν. Μην ανησυχείτε. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να προσπαθήσετε να το βοηθήσετε να ρευτεί για περίπου δέκα λεπτά και εάν δείτε πως δεν ανταποκρίνεται, ξαπλώστε το.
… Τα χτυπήματα στην πλάτη πρέπει να είναι ελαφρά. Εάν τα δυναμώσετε δεν θα βοηθήσετε το μικρό σας να ρευτεί γρηγορότερα, αλλά αντίθετα να γίνει πιο νευρικό.
…Εάν το μωρό δείχνει εκνευρισμένο κατά τη διάρκεια του γεύματός του, σταματήστε να το ταΐζετε, βοηθήστε το να ρευτεί και συνεχίστε το γεύμα του.
…Καλό είναι να το βοηθάτε να ρεύεται κάθε φορά που καταναλώνει 60-90ml γάλα εάν δεν θηλάζετε ή κάθε φορά που αλλάζετε στήθος κατά το θηλασμό.
… Εάν παρατηρήσετε πως έχει πολλά αέρια ή σας φαίνεται ανήσυχο την ώρα που τρώει, επιδιώξτε να ρεύεται ανά 30ml γάλακτος ή κάθε πέντε λεπτά κατά το θηλασμό.
…Εάν περάσουν κάποια λεπτά και δεν ρευτεί, αλλάξτε τη στάση του και συνεχίστε να προσπαθείτε για ακόμη μερικά λεπτά.
…Για τους πρώτους έξι μήνες, καλό είναι να κρατάτε το μωρό σε όρθια στάση για δέκα λεπτά μετά το γεύμα του για να «γυρίσει» το γάλα πίσω. Μην ανησυχείτε εάν αποβάλλει μια μικρή ποσότητα γάλακτος. Είναι απόλυτα φυσιολογικό.
…Όσο μεγαλώνει, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε εάν δεν ρεύεται κατά τη διάρκεια ή μετά το γεύμα του. Αυτή η αντίδραση τις περισσότερες φορές σημαίνει πως το μωράκι σας έχει μάθει να τρώει χωρίς να καταπίνει περισσότερο αέρα.

Της Φλώρενς Τοκατλιάν, με τη συνεργασία της παιδιάτρου Άννας Αλημαντήρη
ΠΗΓΗ

Τα πρώτα βήματα του μωρού


Έχετε παρατηρήσει ποτέ τα μωρά όταν προσπαθούν να μάθουν να περπατόυν; Μόνο μέσα σε λίγους μήνες ζωής, προσπαθούν να προχωρήσουν εκατοστό – εκατοστό. Μερικούς μήνες αργότερα, στηρίζονται στα χέρια και στα γόνατά τους και κινούνται μπρος πίσω, προσπαθώντας να συνηθίσουν τη νέα τους θέση και το ύψος. Τα χέρια και τα πόδια τους όμως δεν έχουν ακόμα δύναμη, με αποτέλεσμα να πέφτουν κάτω μετά από λίγο, χτυπώντας τη μύτη ή το σαγόνι τους. Μην ανησυχείτε όμως, πολύ γρήγορα θα σηκωθούν και θα ξαναπροσπαθήσουν.

Οι μήνες περνούν. Σιγά – σιγά τα μωρά προσπαθούν να σηκωθούν χρησιμοποιώντας τα έπιπλα ή άλλα αντικείμενα σαν στήριγμα. Ακόμα πιο προσεκτικά, αφήνονται και χαμογελούν, σαν να λένε: «Κοιτάξτε, χωρίς χέρια!». Και να, πάλι πέφτουν, για να ξανασηκωθούν μετά από λίγα λεπτά και να επαναλάβουν την ίδια άσκηση.

Σύντομα θα γυροφέρνουν όλα τα έπιπλα. Μερικές εβδομάδες αργότερα, θα κάνουν ένα βήμα, χωρίς βοήθεια, από το ένα έπιπλο στο άλλο.

Όταν εμπιστευτούν περισσότερο τον εαυτό τους, θα προσπαθήσουν να κάνουν δύο και τρία βήματα, αλλά κάθε φορά θα πέφτουν κάτω. Θα σηκώνονται πάλι. Μετά θα κάνουν έξι ή εφτά βήματα πριν πέσουν πάλι κάτω. Μετά δέκα ασταθή βήματα πριν πέσουν ξανά.

Ο τρόπος που ένα μωρό ανακαλύπτει καινούργιες ικανότητες, όπως το περπάτημα, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ιουδαϊσμός μας ζητά να μάθουμε μια νέα μιτσβά, που είτε αφορά εμάς και το Θεό, είτε είναι διαπροσωπική και αφορά εμάς και κάποιο άλλο άτομο.

Γενικά, αναζητούμε εμπειρίες που ευνοούν την πνευματική ανανέωση, όταν υπάρχει ένα συναίσθημα δυσαρέσκειας σχετικά με την παρούσα κατάστασή μας. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, γιατί δείχνει τη ζωτικότητα και την ανάγκη μας για ψυχική ανάταση και βελτίωση.

Σε αντίθεση με τα μωρά, πολλοί από εμάς σταματάμε την προσπάθεια ή χαλαρώνουμε σε περίπτωση που «πέσουμε», δηλαδή όταν η απόπειρα δεν έχει την επιτυχία που περιμέναμε.

Σήμερα, που μεγάλο μέρος από τη ζωή μας μετριέται σε δευτερόλεπτα, απαιτούμε κατά κάποιο τρόπο, την διακοπή μιας κακής συνήθειας ή την κατανόηση μιας νέας μιτσβά, άμεσα. Και όταν αυτά δεν συμβούν, αποκαρδιωνόμαστε και αδρανούμε.

Μια φωνή μέσα μας λέει: «Γιατί αδερφέ, αφού έτσι κι αλλιώς θα ξαναγυρίσεις στα ίδια» ή «Θα αποτύχεις και όλοι θα γελάνε μαζί σου». Η μικρή αυτή φωνή θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να μας απαλλάξει από τις καλές προθέσεις της αυτοεξέλιξης και προόδου στην Εβραϊκή παράδοση. Ένα επιτυχημένο, κατά τα άλλα, άτομο μπορεί να ακινητοποιηθεί ακούγοντας αυτή τη φωνή, βέβαιο ότι θα αποτύχει οικτρά, χωρίς αυτό να περάσει απαρατήρητο.

Αυτή η φωνή που προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο, πρέπει να αγνοηθεί. Γιατί, όπως εξηγεί και ο Χασσιδισμός, οι προσπάθειες εκτιμώνται και αξιολογούνται από το Θεό. Μόνο όσοι δεν προσπαθούν δεν έχουν αποτυχίες και «πέφτουν στα μαλακά».

Την επόμενη φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε κάτι καινούργιο ή θα εμφανιστεί μπροστά μας ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε, πρέπει να θυμηθούμε τα βήματα των μωρών. Όχι μόνο για να προχωράμε αργά. Αλλά, κυρίως, για να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε κάτω. ΠΗΓΗ


Τα αντανακλαστικά του μωρού


Οι πρώτες κινήσεις που κάνουν τα νεογέννητα είναι κινήσεις αντανακλαστικές, αρχέγονες, με ένα και μόνο στόχο: την επιβίωση.

Κάθε παιδί έρχεται στον κόσμο με ένα νευρολογικό προγραμματισμό που θα το βοηθήσει να αναπτυχθεί και να προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον που είναι φτιαγμένο κατά κύριο λόγο για ενήλικες.

Τα αντανακλαστικά του νεογέννητου είναι αντιδράσεις που προκύπτουν μετά από κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα. Το ερέθισμα αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε διεγείρει τις αισθήσεις όπως φως, μυρωδιά, αφή, ακοή.

Κάποια από αυτά υπάρχουν για να προστατέψουν το μωρό, άλλα για να το βοηθήσουν να επιβιώσει, μερικά για να προτρέψουν τους γονείς του να το φροντίσουν και να το αγαπήσουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη ζωή τους!

Τα νεογνικά αντανακλαστικά αποτελούν δείκτες της φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών και για το λόγο αυτόν ελέγχονται από τον παιδίατρο από τη στιγμή που γεννιέται το μωρό καθώς επίσης και σε κάθε επίσκεψη, ενώ υπάρχουν και ειδικές δοκιμασίες-εξετάσεις που περιλαμβάνουν το λεπτομερή έλεγχό τους. Περίπου στον 6ο μήνα της ζωής όμως οι κινήσεις του μωρού γίνονται πλέον εκούσιες. Αυτό δηλαδή που το παιδί έκανε αυτόματα όταν ήταν μικρότερο, τώρα το κάνει γιατί θέλει κάτι. Για παράδειγμα, ενώ τις πρώτες μέρες το μωρό αρπάζει το δάκτυλό μας ασυναίσθητα, μεγαλώνοντας αρπάζει την κουδουνίστρα του επειδή το θέλει. Φυσιολογικά λοιπόν τα περισσότερα αντανακλαστικά εξαφανίζονται έως τον 4ο-6ο μήνα της ζωής. Ας δούμε όμως τα σημαντικότερα από αυτά.

Το αντανακλαστικό της αναζήτησης
Αν ακουμπήσετε ελαφρά το μάγουλο του νεογέννητου μωρού σας ή τη γωνία του στόματός του, τότε αυτό θα γυρίσει αυτομάτως προς το μέρος σας και θα ανοίξει το στόμα του. Το αντανακλαστικό της αναζήτησης συνδέεται με την αναζήτηση της τροφής και της μητέρας και διαρκεί τους πρώτους 3 έως 4 μήνες ζωής του παιδιού.
Η άποψη της ψυχολογίας
Δείχνει τη διάθεση του μωρού να εξερευνήσει με αυτό το στοιχειώδη και πρώιμο τρόπο το περιβάλλον γύρω του, καθώς χάνει την ασφάλεια που ένιωθε μέσα στη μήτρα. Είναι όμως κι ένας τρόπος που έχει η φύση για να μας δείξει ότι το μωρό έχει ανάγκη από την ανθρώπινη επαφή και φροντίδα – κυρίως από τη μητέρα του.

Το αντανακλαστικό του θηλασμού
Όταν τοποθετήσετε τη θηλή του στήθους σας ή το δάχτυλό σας κοντά στο στόμα του, το μωρό σας αρχίζει να το πιπιλάει. Ένας ειδικός μπορεί να παρατηρήσει ακόμα την πίεση που ασκεί στο δάκτυλο ή τη θηλή, το ρυθμό με τον οποίο θηλάζει και κατά πόσο υπάρχει συντονισμός στην κατάποση. Πρόκειται για ένα από τα πιο βασικά για την επιβίωση του μωρού αντανακλαστικά, αυτό που θα το βοηθήσει να διατηρηθεί στηνζωή. Διαρκεί έως τους 3 με 4 μήνες.
Η άποψη της ψυχολογίας
Καθώς το μωρό είναι ξαπλωμένο κοντά στο στήθος της μητέρας, το αντανακλαστικό τoυ θηλασμού το βοηθά να βρει τη θηλή και να θηλάσει – πράγμα απαραίτητο για την επιβίωσή του. Μέσω αυτού του αντανακλαστικού όμως αναπτύσσεται και ο δεσμός της μητέρας με το παιδί όταν αυτό θηλάζει.

Το αντανακλαστικό παλαμιαίου δραγμού
Συνήθως η πρώτη κίνησή μας όταν βλέπουμε ένα νεογέννητο είναι να πιάσουμε τα χεράκια του! Παρατηρούμε τότε γεμάτοι συγκίνηση ότι οι μικρές χούφτες του κλείνουν, αγκαλιάζοντας το δάχτυλό μας σφιχτά. Όταν δηλαδή τοποθετούμε κάτι στην παλάμη ενός νεογέννητου, αυτό κλείνει το χέρι και το κρατά. Αυτό είναι το αντανακλαστικό του παλαμιαίου δραγμού, ενδεικτικό της φυσιολογικής ανάπτυξης ενός παιδιού. Αρχίζει να εξασθενεί στους 3 με 4 μήνες.
Η άποψη της ψυχολογίας
Η συγκίνηση που νιώθει ένας ενήλικας όταν το νεογέννητο του σφίγγει το δάχτυλο είναι τόσο έντονη ώστε να τον ωθήσει να το φροντίσει και να το προστατέψει – κάτι που το μωρό έχει απόλυτη ανάγκη για να επιβιώσει. Παράλληλα, το παιδάκι με το αντανακλαστικό αυτό αναπτύσσει ένα αίσθημα ασφάλειας και σας δείχνει ότι έχει ανάγκη να επικοινωνήσει και να μην είναι μόνο. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι είναι ένας τρόπος που η φύση έχει επιλέξει για να φέρει τους γονείς και το μωρό πιο κοντά.

Το αντανακλαστικό του Moro ή του εναγκαλισμού

Το αντανακλαστικό αυτό προκαλείται είτε από απότομη κίνηση ή από δυνατό θόρυβο και έχει ως αποτέλεσμα την απότομη έκταση των χεριών του νεογέννητου και το επακόλουθο αγκάλιασμα. Πρόκειται για μια κίνηση αυτοπροστασίας. Ο ειδικός που εξετάζει το μωράκι, καθώς το κρατάει, αφήνει το χέρι που υποστηρίζει το κεφάλι του και αυτό πέφτει προς τα πίσω, χάνοντας έτσι την ευθυγράμμιση με το υπόλοιπο σώμα, την οποία το παιδί προσπαθεί να διατηρήσει με αποτέλεσμα την κίνηση εναγκαλισμού. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να έχουμε με έναν δυνατό θόρυβο που ξαφνιάζει το μωρό, όπως π.χ. με ένα χτύπημα στο κρεβάτι δίπλα στο παιδί, πράγμα που ενεργοποιεί το αντανακλαστικό αυτό. Επίσης, με τη χρήση του θορύβου για πρόκληση του αντανακλαστικού, ελέγχεται αδρά και η ακοή. Το αντανακλαστικό του Moro εξαφανίζεται περίπου στους 3-4 μήνες.

Το αντανακλαστικό κλεισίματος των ματιών

Αν στρέψουμε μια δέσμη φωτός στα μάτια του νεογνού, αυτό αμέσως κλείνει τα ματάκια του. Το ίδιο συμβαίνει αν ανοίξουμε το φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Αν το παιδί δεν εμφανίζει το αντανακλαστικό αυτό, πρέπει να συμβουλευτούμε τον παιδίατρό μας για να γίνει έλεγχος τόσο της όρασης όσο και της γενικότερης νευρολογικής του κατάστασης. Επίσης αν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στρέψουμε μια δέσμη φωτός, τότε οι κόρες των ματιών του μωρού θα υποστούν συστολή. Πρόκειται για το αντανακλαστικό της κόρης των ματιών. Και τα δύο αυτά αντανακλαστικά δεν εξαφανίζονται ποτέ. Είναι δηλαδή μόνιμα.

Το αντανακλαστικό της βάδισης
Αν πιάσετε τα χέρια του μωρού, το κρατήσετε σε όρθια θέση και αγγίξετε το ένα πόδι σε μία επιφάνεια, όπως π.χ. του κρεβατιού, τότε θα παρατηρήσετε ότι το παιδί κάνει κινήσεις βάδισης και με τα δύο του πόδια. Το αντανακλαστικό αυτό εξαφανίζεται περίπου στους 3 μήνες.
Η άποψη της ψυχολόγου
Παρόλο που το αντανακλαστικό του βαδίσματος δεν επηρεάζει το πόσο γρήγορα θα περπατήσει το μωρό, ωστόσο δείχνει ότι είναι προγραμματισμένο να περπατήσει και, παρόλο που έχει ανάγκη τους γονείς του για να το φροντίσουν, χρειάζεται να αναπτύξει την αίσθηση της ανεξαρτησίας μέσα από την ανάγκη για εξερεύνηση.

Το αντανακλαστικό Mπαμπίνσκι
Αν χαϊδέψετε την πατούσα ενός νεογνού από τη φτέρνα προς τα πάνω, θα δείτε ότι τα δάχτυλα του ποδιού αντιδρούν. Συγκεκριμένα, το μεγάλο δάχτυλο εκτείνεται προς την κορυφή του ποδιού ενώ τα άλλα δάχτυλα προς τα έξω. Το αντανακλαστικό αυτό εξαφανίζεται φυσιολογικά από τον 6ο έως τον 9ο μήνα.

Πότε υπάρχει λόγος ανησυχίας
Τα αντανακλαστικά αποτελούν οδηγό για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Ελέγχοντάς τα μπορούμε να εξετάσουμε σε μεγάλο βαθμό την ακεραιότητα, δομή και λειτουργία του νευρικού συστήματος ενός βρέφους. Αν για κάποιο λόγο ανησυχείτε, πρέπει να απευθυνθείτε στον ειδικό. Πιο συγκεκριμένα, έχετε λόγο να ανησυχείτε αν το μωρό σας:
• Δείχνει προτίμηση σε ένα χέρι.
• Δεν εκδηλώνει συμμετρικά τα αντανακλαστικά, δηλαδή με τον ίδιο τρόπο αριστερά και δεξιά.
• Κρατάει τα χέρια κλειστά σε γροθιά.
• Δεν γυρίζει στο θόρυβο.
• Δεν δείχνει να παρακολουθεί μετά τους πρώτους 2,5 μήνες ζωής.
• Βγάζει τη γλώσσα του χωρίς να πεινά, με συμπεριφορά που γενικά σας ανησυχεί.
• Σας φαίνεται «χαλαρό»-υποτονικό ενώ τα άκρα του μπορεί να είναι και «σφιχτά»-υπερτονικά ή γενικά το βρέφος σας φαίνεται να είναι πολύ σφιγμένο.
• Εξακολουθεί, παρά το πέρασμα του χρόνου, να διατηρεί αρχέγονα αντανακλαστικά όπως του εναγκαλισμού.
Η λίστα φυσικά δεν μπορεί να είναι πλήρης, πράγμα που σημαίνει ότι για κάθε ανησυχία πρέπει να απευθύνεστε σε ειδικό.

Να θυμάστε ότι:

Όταν μιλάμε για τελειόμηνο νεογνό, εννοούμε ένα παιδί που γεννήθηκε έχοντας συμπληρώσει φυσιολογικά όλους τους μήνες κύησης. Τα πρόωρα νεογνά έχουν διαφορετική εξέλιξη χρονικά και, όπως σε κάθε περίπτωση, πρέπει να συμβουλεύεστε τον ειδικό σε καθετί που σας ανησυχεί. Κάθε περίπτωση πρέπει να εξατομικεύεται, καθώς όλα τα βρέφη έχουν το δικό τους ρυθμό ανάπτυξης.

ΤΗΣ ΦΛΩΡΑΣ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ: ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ-ΝΕΥΡΟΑΝΑΠΤΥΞΙΟΛΟΓΟΥ, ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ Α΄ ΠΑΝΕΠ/ΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΚΑΙ ΒΑΣΩΣ ΜΑΚΑΡΩΝΗ, ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑΣ πηγή