The Most/Recent Articles

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κάντε παιδιά νωρίς! Πριν τα 30

Κάντε παιδιά νωρίς. Το βιολογικό ρολόι τρέχει πιο γρήγορα απ’ ό,τι παλιότερα. 

Αυτή είναι η προειδοποίηση Βρετανών ειδικών, που σημειώνουν με νόημα ότι λόγω των επαγγελματικών επιδιώξεων πολλές είναι πλέον οι γυναίκες που καταλήγουν να ξεκινούν τις προσπάθειες τεκνοποίησης προς τα τέλη της τέταρτης δεκαετίας της ζωής τους.

Οι γυναίκες στα 35, όμως, έχουν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν προβλήματα σύλληψης συγκριτικά με τις γυναίκες που είναι δέκα χρόνια νεότερες, προειδοποιεί νέα μεγάλη έρευνα του βρετανικού Βασιλικού Κολεγίου Μαιευτήρων-Γυναικολόγων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, όσο μεγαλώνει ένα ζευγάρι τόσο μειώνονται οι πιθανότητες απόκτησης παιδιού, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι πιθανότητες επιπλοκών τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί.

Σε αυτές περιλαμβάνεται η προεκλαμψία, η εξωμήτρια κύηση, η αποβολή, ο εμβρυϊκός θάνατος και η ανάγκη τοκετού με καισαρική τομή. Εως και το 30% των 35χρονων γυναικών χρειάζεται πάνω από ένα χρόνο μέχρι να καταφέρει εγκυμοσύνη, ενώ μέχρι την ηλικία των 40 ετών μια γυναίκα έχει περισσότερες πιθανότητες να αποβάλει παρά να γεννήσει.

Εξίσου φθίνουσα πορεία σημειώνει και η ανδρική γονιμότητα από την ηλικία των 25 ετών. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο μέσος 40χρονος άνδρας χρειάζεται δύο χρόνια για να καταφέρει να γονιμοποιήσει τη σύντροφό του, ακόμα κι αν εκείνη διανύει τη δεύτερη δεκαετία της ζωής της.

Η αναφορά του βρετανικού Βασιλικού Κολεγίου Μαιευτήρων-Γυναικολόγων αποτελεί ουσιαστικά καμπανάκι για τους κινδύνους της μητρότητας και της πατρότητας σε προχωρημένη ηλικία. Παρ’ όλα αυτά, ο αριθμός των ζευγαριών που αποφασίζει να τεκνοποιήσει σε μεγάλη ηλικία χωρίς να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους και τις συνέπειες αυξάνεται. Συγκεκριμένα, ξεχωριστή έρευνα αποκαλύπτει ότι ο αριθμός των γυναικών που αποκτά παιδί μετά τα σαράντα έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Για τον λόγο αυτό, οι ερευνητές συμβουλεύουν τους γυναικολόγους να ενημερώνουν έγκαιρα τις ασθενείς τους για τα τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν σε περίπτωση καθυστερημένης εγκυμοσύνης.


Espressonews

Θα κάνουμε αδερφάκι


Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος και έχω ήδη έναν γιο 5 χρόνων, ο οποίος είναι πολύ «καλομαθημένος» και «εξαρτημένος» από μένα. Πότε κατά τη γνώμη σας πρέπει να του το πω και πώς πρέπει να τον προετοιμάσω;

Σύντομα! Ξεκινήστε να το συζητάτε μαζί του και εξηγήστε του τι πρόκειται να συμβεί. Πείτε του πως το αδερφάκι του μεγαλώνει μέσα στην κοιλιά σας και πως σε μερικούς μήνες θα μπορέσει να το δει.

Ζητήστε του να φανταστεί πόσο όμορφα θα είναι όταν θα έχει ένα αδερφάκι για να παίζει και να κάνουν πράγματα μαζί! Πείτε του επίσης πως μέχρι να μεγαλώσει λίγο το μικρό του αδερφάκι θα χρειαστείτε τη βοήθειά του (π.χ. να φέρνει τις πάνες), ώστε να του καλλιεργήσετε το αίσθημα της ευθύνης αλλά και της φροντίδας.

Μπορείτε επίσης να πάρετε ένα παιδικό dvd με θέμα τον ερχομό ενός νέου παιδιού στην οικογένεια, είτε ένα βιβλίο με εικόνες προκειμένου να τον βοηθήσετε να καταλάβει τι αλλαγές να περιμένει και ποιος θα είναι ο νέος του ρόλος από τη στιγμή που θα έρθει το αδερφάκι του στο σπίτι.

Επιμέλεια Φαίη Ευθυμίου
Απαντά η Παταπία Μ. Τζότζολη, κλινική ψυχολόγος-νευροψυχολόγος, MSc (Oxford), MPhil (Cambridge) πηγή

ΚΡΑΤΕΙΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ'ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ


Για να μεγαλώσετε ένα υγιές παιδί και στην πορεία έναν έφηβο απαλλαγμένο από την εξάρτηση των ναρκωτικών ουσιών , του αλκοόλ ή του καπνίσματος θα πρέπει από την παιδική του ηλικία να έχει πάρει τις σωστές βάσεις και γνώσεις που θα το προστατεύσουν εφ όρου ζωής. Πως γίνεται αυτό;

1. Αρχικά , φροντίστε να δημιουργήσετε δυνατούς δεσμούς αγάπης με τα παιδιά σας. Μάθετε τα , να είναι ικανά στο να λαμβάνουν δυνατές αποφάσεις και να έχουν αυτοπεποίθηση. Δεν βρίσκεστε συνεχώς δίπλα τους για να τα προστατεύετε. Πρέπει μόνα τους να έχουν την δύναμη να αρνηθούν αυτά που δεν τα εκφράζουν.


2. Μάθετε τα από μικρή ηλικία να έχουν την δυνατότητα να επιλύουν τα προβλήματα τους. Οι περισσότεροι νέοι καταφεύγουν στην χρήση διαφόρων ουσιών βρίσκοντας σε αυτές διέξοδο σε προβλήματα τα οποία δεν έχουν την δυνατότητα να επιλύσουν είτε μόνοι τους αλλά είτε και με την βοήθεια της οικογένειας τους.


3. Μην ξεχνάτε να επαινείτε τα παιδιά σας όταν πρέπει. Αυτό τους αυξάνει την αυτοπεποίθηση και τους αναπτύσσει την δύναμη του χαρακτήρα τους ανεβάζοντας τους παράλληλα και την αυτοπεποίθηση.


4. Εξηγήστε τους ότι η λήψη οποιασδήποτε ουσίας , χωρίς την συνταγή γιατρού , μπορεί να κάνει σημαντικό κακό στην υγεία τους.


5. Μιλήστε μαζί τους ανοικτά για τις συνέπειες των ναρκωτικών , τους αλκοόλ και του καπνίσματος. Ακούστε τις απορίες τους και προσπαθήστε να τους κάνετε ξεκάθαρο ότι οι ουσίες αυτές είναι επιβλαβείς και μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και τον θάνατο. Μιλήστε τους με παραδείγματα , εξηγήστε που η κάθε ουσία μπορεί να τα επηρεάσει και με ποιες επιπτώσεις και παρενέργειες.


6. Κάντε τα να συνειδητοποιήσουν την έννοια του εθισμού. Ότι δηλαδή μπορεί να αποκτήσουν μια κακή συνήθεια η οποία θα τους είναι πολύ δύσκολο και ίσως και επώδυνο να την σταματήσουν ή να την ελέγξουν.
7. Μιλήστε τους με πιθανά σενάρια για το πού , το πότε και από ποιους μπορεί να τους χορηγηθούν τα ναρκωτικά. Βοηθήστε τα να σκεφτούν πιθανές αρνητικές απαντήσεις προς αυτούς που θα τους τα προσέφεραν.


8. Φροντίστε να γνωρίζετε τους φίλους των παιδιών σας , τα ενδιαφέροντα τους , καθώς και τους γονείς των φίλων των παιδιών σας. Έτσι έχετε μια πιο αντικειμενική εικόνα για τις συναναστροφές τους και τους πιθανούς κινδύνους.


9. Ξεδιαλύνετε τους μύθους. Δεν υπάρχουν αθώα και σκληρά ναρκωτικά. Φροντίστε τα παιδιά σας να το καταλάβουν.


10. Τέλος , μην ξεχνάτε να τα ενθαρρύνετε και να τα επαινείτε όταν παίρνουν σωστές αποφάσεις για την υγεία και την ζωή τους. πηγή

Μάθετε τα παιδιά να τρέχουν σωστά


Tα παιδιά έχουν σίγουρα απεριόριστη ενέργεια και κινητικότητα, η οποία φυσικά δεν τα εγκαταλείπει ούτε στα σπορ. Συχνά όµως ακριβώς εξαιτίας των παραπάνω χαρακτηριστικών είναι επιρρεπή στους τραυµατισµούς, ειδικά όταν τρέχουν. Προστατέψτε τα έχοντας υπόψη τις οδηγίες του Don Kardong, µαραθωνοδρόµου και συγγραφέα του «Children’s running: A guide for parents and kids»:

• Μάθετέ τα να αποφεύγουν τις «δύσκολες» επιφάνειες. Ένα στενό και ανώµαλο µονοπάτι ή ένα λασπώδες και ολισθηρό έδαφος αυξάνουν τον κίνδυνο για γλιστρήµατα, διαστρέµµατα, ακόµα και κατάγµατα.
• Μην πάτε κόντρα στον καιρό. Η θερµοκρασία των παιδιών ανεβαίνει πιο εύκολα από των ενηλίκων, γι’ αυτό µην τα αφήνετε να τρέχουν όταν έχει πολύ ήλιο ή ζέστη. Επίσης φροντίστε να πίνουν νερό κάθε 15-20 λεπτά.
• Βάλτε όρια. Μερικά παιδιά µπορεί να νοµίζουν ότι είναι φυσιολογικό να πονάνε όταν τρέχουν και να µην σταµατάνε όταν αρχίζουν να νιώθουν άσχηµα.
Γι’ αυτό ρωτήστε τα συχνά πώς αισθάνονται και ζητήστε τους να χαλαρώσουν το ρυθµό τους ή να σταµατήσουν αν το κρίνετε αναγκαίο.

Της ΧΡΥΣΑΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

www.myworld.gr

Αγαπημένο μου… γιογιό


Το καλοκαίρι θεωρείται η καλύτερη εποχή για να εκπαιδεύσετε το παιδάκι σας να χρησιμοποιεί την τουαλέτα. Οπλιστείτε λοιπόν οικογενειακώς με υπομονή και επιμονή, εφαρμόστε μικρά μυστικά επιτυχίας και αποχαιρετήστε τις πάνες για πάντα!
Γύρω στα 2 χρόνια και μερικές φορές νωρίτερα, οι περισσότεροι γονείς ανυπομονούν να δουν το παιδί τους να μαθαίνει να χρησιμοποιεί μόνο του την τουαλέτα. Οι λέξεις γιογιό, τσίσα και κακά κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στο μυαλό και την καθημερινότητά τους, ενώ συχνά συνοδεύονται και από το άγχος της πολυπόθητης επιτυχίας. Η ανεξαρτησία της τουαλέτας μπορεί να αποδειχθεί εύκολη υπόθεση. Αρκεί να γίνει τη σωστή περίοδο και με το σωστό τρόπο.

Σημάδια ετοιμότητας
Η αγωγή της τουαλέτας είναι ένα μεγάλο βήμα στην ανάπτυξη των παιδιών και πολύ συχνά οι γονείς βιάζονται να δουν αυτήν την εξέλιξη και να νιώσουν ότι το παιδί τους μεγάλωσε και αναπτύσσεται φυσιολογικά. Επίσης η προοπτική να πάει ένα παιδί «ανεξάρτητο» στον παιδικό σταθμό κάνει, κάποιες φορές, το ζήτημα από απλή επιθυμία των γονιών επιτακτική ανάγκη. Όσο όμως κι αν το επιθυμούν οι γονείς, υπάρχουν κάποια αναπτυξιακά ορόσημα που καθορίζουν πότε ένα παιδί είναι έτοιμο να κόψει τις πάνες, καθώς θα πρέπει να είναι τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά έτοιμο.
• Όταν αρχίσει να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το γιογιό ή δείχνει ότι καταλαβαίνει τη χρήση της τουαλέτας και με περιέργεια σας ρωτά ή παρατηρεί τι κάνετε κάθε φορά που επισκέπτεστε το μπάνιο.
• Όταν με διάφορες λέξεις και χειρονομίες σας ανακοινώνει «αυτό» που έκανε ή, ακόμα καλύτερα, «αυτό» που ετοιμάζεται να κάνει.
• Όταν δείχνει ότι το ενοχλεί η πάνα ή ζητάει από μόνο του να χρησιμοποιήσει το γιογιό του.
• Όταν παραμένει στεγνό για περισσότερες από 2 ώρες κάθε φορά ή αν ξυπνάει καθαρό το πρωί, καθώς και αν κάνει τα «κακά» του σε τακτικές ώρες κάθε μέρα, γεγονός που δείχνει ότι έχει αποκτήσει έλεγχο των μυών του.
• Όταν αρχίσει να θέλει να γίνει ανεξάρτητο και να κάνει πράγματα μόνο του, αλλά φυσικά και όταν μπορεί να ανεβοκατεβάζει τα ρούχα του.
Πάντως, να θυμάστε γενικότερα ότι σωστή ηλικία για την εκπαίδευση της τουαλέτας δεν υπάρχει. Άλλα παιδάκια ξεκινάνε νωρίτερα και άλλα αργότερα. Η σωματική και ψυχολογική ανάπτυξη κάθε παιδιού είναι διαφορετική και ο μαγικός συνδυασμός ικανότητας και επιθυμίας μοναδικός. Μη συγκρίνετε λοιπόν το παιδάκι σας με άλλα και μην προσπαθήσετε να το «ελέγξετε» σε μια ηλικία που, ούτως ή άλλως, είναι προγραμματισμένο να αντιδρά στους κανόνες. Η αγωγή της τουαλέτας, ακόμη κι αν αργήσει, είναι μια φυσιολογική διαδικασία που πρέπει να γίνει την κατάλληλη στιγμή. Δυο μήνες νωρίτερα ή αργότερα δεν κάνουν διαφορά και δεν σημαίνει ότι όποιος τα καταφέρνει πιο γρήγορα είναι και πιο έξυπνος.

Να θυμάστε…
Η πίεση και το άγχος επιβραδύνουν τις πιο πολλές φορές κατά πολύ την όλη διαδικασία. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι οι ανυπόμονες οικογένειες, που άρχισαν νωρίς την εκπαίδευση της τουαλέτας, τα κατάφεραν τελικά πολύ αργότερα από άλλες που άρχισαν αφού το παιδί τους είχε κλείσει τα 2 του χρόνια.

Τι λένε οι αριθμοί
Γενικά, τα παιδάκια μαθαίνουν πρώτα να ελέγχουν τους σφιγκτήρες τους και στη συνέχεια την κύστη τους. Η ηλικία κατά την οποία αποκτούν τον έλεγχο αυτών των λειτουργιών διαφέρει από παιδί σε παιδί και συμβαίνει συνήθως μετά τα δεύτερα γενέθλια.

Τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά είναι ικανά ν’ αρχίσουν την αγωγή τουαλέτας:

στην ηλικία των 2 χρόνων το 26%
στην ηλικία των 2,5 χρόνων το 85%
στην ηλικία των 3 χρόνων το 98% των παιδιών.
Αν έχετε κοριτσάκι, μπορείτε να θεωρήσετε τον εαυτό σας πιο τυχερό, καθώς τα κορίτσια έχουν 70% πιθανότητες να κόψουν τις πάνες πιο γρήγορα, γιατί είναι συνήθως πιο ώριμα και αποφασιστικά σε σχέση με τα αγόρια.
Επιπρόσθετα, εκτός απ’ όλα αυτά που αποδεικνύουν την ωριμότητα και την ετοιμότητα ενός παιδιού ν’ αποχωριστεί τις πάνες, θα πρέπει, όταν αποφασίσετε να ξεκινήσετε την αγωγή της τουαλέτας, να μη συμβαίνουν αλλαγές ή σημαντικά γεγονότα στη ζωή του ή τη ζωή της οικογένειας. Ταξίδια, αποχωρισμοί, αλλαγή σπιτιού ή δωματίου, καινούριο κρεβάτι, καινούριο μωρό, αρρώστιες, παιδικός σταθμός ή αλλαγή νταντάς είναι απόλυτες αντενδείξεις. Επίσης, αν έχετε στο νου σας και άλλα βήματα ανεξαρτησίας, όπως να του «κόψετε» την πιπίλα ή το μπιμπερό, θα ήταν καλύτερα να τα βάλετε σε πρόγραμμα ένα-ένα και με ψυχραιμία.

Απλά μαθήματα τουαλέτας!

«Τώρα που μεγάλωσες, πρέπει να πάψεις πια να βρέχεσαι και να λερώνεσαι πάνω σου» λέει με περίσσια σοβαρότητα η μαμά στο δίχρονο παιδάκι της, εκφράζοντας μια έντονη επιθυμία να μπουν όλα σε «τάξη» όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το παιδί καλείται ξαφνικά να περάσει στον κόσμο των μεγάλων και δεν είναι λίγες οι φορές που απλά δεν θέλει! Μην αγχώνεστε. Μπορείτε να τα καταφέρετε, αρκεί να ακολουθήσετε ορισμένα βασικά έξυπνα βήματα:
• Ξεκινήστε αγοράζοντας ένα γιογιό ή ένα καθισματάκι που προσαρμόζεται στην τουαλέτα μαζί με ένα σκαμνάκι για να μπορεί να ανεβαίνει και να κατεβαίνει μόνο του με ευκολία. Επειδή αρκετά παιδάκια αγχώνονται μην πέσουν στη λεκάνη και άλλα φοβούνται το θόρυβο που κάνει το καζανάκι, σιγουρευτείτε ποιος είναι ο καλύτερος εξοπλισμός για το παιδί σας πριν τον αγοράσετε ή, ακόμα καλύτερα, πάρτε το μαζί σας για να διαλέξει μόνο του.
• Εξηγήστε του τη διαδικασία. Βοηθήστε το να αντιληφθεί τη σύνδεση ανάμεσα στα τσίσα, τα κακά και την τουαλέτα και εξηγήστε του τι πρέπει να κάνει και σε τι χρησιμεύει το γιογιό. Υπάρχουν και ειδικά βιβλία με εικόνες, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, που εξηγούν στο παιδί τη διαδικασία με κατανοητό και ευχάριστο τρόπο. Γενικά αφήστε το να εξοικειωθεί με το αντικείμενο σαν να είναι παιχνίδι. Πείτε του ότι μπορεί να κάθεται στο γιογιό όποτε θέλει, ακόμα και με τα ρούχα, και αφήστε το να το μεταφέρει όπου αυτό αισθάνεται άνετα: στο δωμάτιό του, στο σαλόνι, στο μπαλκόνι.
• Ακολουθήστε συγκεκριμένη ρουτίνα. Παρακολουθήστε την ώρα που συνηθίζει το παιδί σας να ενεργείται και φροντίστε να το βάζετε τότε στο γιογιό ή στην τουαλέτα (ακόμα και με την πάνα στην αρχή), ώστε σταδιακά να δεχτεί τη διαδικασία ως μέρος της καθημερινής του ρουτίνας. Αφήστε το να τραβήξει το καζανάκι –εφόσον δεν φοβάται– καθώς αυτό είναι το πιο διασκεδαστικό μέρος της υπόθεσης για τα μικρά παιδιά. Όσον αφορά τα τσίσα, τα οποία δεν είναι τόσο «ελεγχόμενα», φροντίστε να το ρωτάτε και να του θυμίζετε ότι το γιογιό του είναι εκεί αν θέλει να κάνει πιπί. Ένα γνωστό «κόλπο» για να κάνει πιο εύκολα, είναι ν’ αφήνετε νερό της βρύσης να τρέχει για λίγο.
• Κάντε του μια επίδειξη. Οι ειδικοί προτείνουν στους γονείς να αφήνουν την πόρτα ανοιχτή όταν πηγαίνουν στην τουαλέτα, καθώς η φυσική περιέργεια και η τάση των παιδιών να μιμούνται τους μεγάλους μπορεί ν’ αποτελέσουν ισχυρά κίνητρα για να τα καταφέρουν. Μπορείτε ακόμα και να εξηγείτε τι ακριβώς κάνετε και γιατί: ότι τα τσίσα είναι το νεράκι που πίνουμε και τα κακά το φαγητό, που πρέπει να φεύγουν για να αδειάζει η κοιλίτσα μας. Φροντίστε να είστε προετοιμασμένοι ν’ απαντήσετε στην ερώτηση «πού πάνε, μαμά, τα τσίσα και τα κακά;». Μια απάντηση, αρκετά «αληθινή» και που δεν προκαλεί φόβο, θα μπορούσε να είναι «σε μια μακρινή θάλασσα».
• Επειδή τα παιδιά ταυτίζονται με τα κουκλάκια τους, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να δείξετε στο παιδί τι σημαίνει «πηγαίνω στην τουαλέτα» παίζοντας ένα παιχνίδι ρόλων. Δηλαδή, μια κούκλα αφήνει το παιχνίδι για να πάει να κάνει την ανάγκη της στο γιογιό και μετά επιστρέφει για να συνεχίσει. Μην παραλείψετε το μέρος όπου η «μαμά» της κούκλας την επαινεί με λόγια, χάδια και φιλιά μετά το τέλος της διαδικασίας.
• Κάντε το μπάνιο σας… παιδότοπο. Μεταφέρετε κάποια αγαπημένα του παιχνίδια στην τουαλέτα ώστε να έχει με κάτι να ασχολείται μέχρι να τελειώσει. Καθίστε κι εσείς μαζί του, κρατήστε ή χαϊδέψτε του το χεράκι, διαβάστε του ένα βιβλίο ή διηγηθείτε του ένα παραμύθι, βάλτε του μουσική και γενικά κάντε την ατμόσφαιρα ευχάριστη, ασφαλή και χαλαρωτική.
• Μπουτάκια έξω! Η μέθοδος του γυμνού ποπού είναι κατά πολλούς πολύ αποτελεσματική, αφού το παιδί απολαμβάνει την ελευθερία της πάνας και ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται πιο εύκολα τα «ατυχήματα». Αν πάλι δεν θέλετε να κυκλοφορεί το παιδάκι σας εντελώς γυμνό, δοκιμάστε να το αφήσετε μόνο με ένα βρακάκι ή με ελαφρά παντελονάκια χωρίς φερμουάρ και κουμπιά ώστε να μπορεί να τα ανεβοκατεβάζει και μόνο του. Αγοράστε βρακάκια με αγαπημένους ήρωες και πείτε του ότι τώρα που μεγάλωσε μπορεί να φοράει κι αυτό εσώρουχα σαν του μπαμπά ή της μαμάς.

Και το βράδυ τι γίνεται;

Το να μείνει το παιδάκι σας στεγνό καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι την ημέρα. Γι’ αυτό καλό είναι να προετοιμαστείτε ότι θα πλύνετε κάποια σεντόνια παραπάνω. Αν το παιδί σας είναι έτοιμο να βγάλει και τις βραδινές πάνες, θα το καταλάβετε αν συνηθίζει να μένει κάποιες νύχτες στεγνό μέχρι το πρωί. Κάτι τέτοιο συμβαίνει συνήθως γύρω στα 2,5 με 3 χρόνια, χωρίς βέβαια να είναι απόλυτο, καθώς σε πολλά παιδιά και ιδιαίτερα στ’ αγόρια το ουροποιητικό σύστημα αργεί να ωριμάσει, με αποτέλεσμα ν’ αργούν να ελέγξουν τη βραδινή ούρηση ακόμα και μέχρι τα 5 τους χρόνια.
- Πριν απ’ όλα, για καλό και για κακό, φροντίστε να έχετε στρωμένο κάτω από το σεντόνι ένα προστατευτικό κάλυμμα για το στρώμα.
- Πριν πάτε το παιδί για ύπνο, βάλτε το να κάνει τσίσα και γενικά αποφύγετε να του δώσετε να πιει πολλά υγρά πριν κοιμηθεί.
- Τις πρώτες μέρες θα μπορούσατε να το σηκώνετε κατά τη διάρκεια της νύχτας, αυξάνοντας σταδιακά το χρόνο που κοιμάται χωρίς να ουρήσει, μέχρις ότου κοιμηθεί χωρίς διακοπή ολόκληρο το βράδυ.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιών –ιδίως αγόρια– στην ηλικία των 5 ή 6 χρόνων βρέχονται ακόμα τη νύχτα, χωρίς να υπάρχει παθολογικό πρόβλημα. Μιλάμε για νυχτερινή ενούρηση αν ένα παιδί δεν μένει στεγνό μετά την ηλικία των 5 χρόνων. Αν αντιμετωπίζετε ανάλογο πρόβλημα, καλό θα ήταν να το συζητήσετε με τον παιδίατρό σας.

Τα ατυχήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα

Προετοιμαστείτε για ατυχήματα και εφοδιαστείτε με αρκετά εσώρουχα και σεντόνια, καθώς τις πρώτες μέρες το πιθανότερο είναι πως το παιδί θα ξεχνιέται κι εσείς θα βάζετε πολλά πλυντήρια. Σε καμία περίπτωση μη θυμώσετε, μην του φωνάξετε και μην το κάνετε να αισθανθεί ντροπή. Πείτε του γλυκά ότι ήταν ατύχημα και ότι την επόμενη φορά καλό θα ήταν να σας φωνάξει ή να προσπαθήσει να πάει στο μπάνιο ή στο γιογιό του. Επίσης, βάλτε το παιδί σας να καθίσει στο γιογιό πριν βγείτε από το σπίτι και φροντίστε να εφοδιαστείτε με ένα φορητό γιογιό και μια αλλαξιά ρούχων για να είσαστε ήσυχοι. Τέλος, μπορείτε να βάλετε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου μια μικρή πετσέτα ή ένα απορροφητικό μαξιλάρι για να προστατευτείτε από ατυχήματα.

Μην ξεχνάτε την επιβράβευση
Δώστε του κίνητρα και επιβραβεύεστε το. Μην ξεχνάτε να το συγχαίρετε με μεγάλο ενθουσιασμό κάθε φορά που τα καταφέρνει και χρησιμοποιεί το γιογιό σωστά ή όταν ξυπνάει την επόμενη μέρα στεγνό. Δείξτε ενθουσιασμό, φιλήστε το, αγκαλιάστε το και πείτε του πολλά-πολλά μπράβο. Μπορείτε να του χαρίζετε ένα αυτοκόλλητο, ένα γλύκισμα ή ό,τι άλλο επιθυμεί κάθε φορά που χρησιμοποιεί το γιογιό του, καθώς η διαδικασία της ανταμοιβής αποτελεί για τα παιδιά ένα πολύ ισχυρό κίνητρο. Για καλύτερα μάλιστα αποτελέσματα μπορείτε να λάβετε μέρος σε ένα παιχνίδι οικογενειακώς. Για παράδειγμα, κάθε φορά που θα πηγαίνει ο μπαμπάς, η μαμά ή το μεγαλύτερο αδερφάκι στην τουαλέτα, θα ανταμείβεται με ένα αυτοκόλλητο, με ένα χειροκρότημα ή ακόμα και με πανηγυρισμούς, χειροκροτήματα και χορό! Να είστε σίγουροι ότι, βλέποντας το μικρό σας μια τόσο ενεργή συμμετοχή από την υπόλοιπη οικογένεια, θα θελήσει όχι μόνο να συμμετάσχει αλλά και να… κερδίσει!

Η απαραίτητη υγιεινή

Η καθαριότητα είναι άλλη μία πρόκληση για το παιδί σας, καθώς πρέπει να μάθει να τηρεί κάποιους βασικούς κανόνες υγιεινής. Εξηγήστε του γιατί είναι σημαντικό να πλένει τα χέρια του μετά την τουαλέτα. Δείξτε του το σωστό τρόπο και μάθετέ του πώς να σκουπίζεται σωστά, ανάλογα με το αν είναι αγόρι ή κορίτσι.
Τα υγρά παιδικά μαντιλάκια για την τουαλέτα είναι ιδανικά, γιατί καθαρίζουν αποτελεσματικά και είναι εύχρηστα από τα ίδια τα παιδιά.

ΤΗΣ ΦΑΙΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΤΖΙΟΥΒΑΡΑ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ-ΝΕΟΓΝΟΛΟΓΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΑΠΙΑΣ ΤΖΟΤΖΟΛΗ, ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ-ΝΕΥΡΟΨΥΧΟΛΟΓΟΥ

www.myworld.gr

Ποτέ μην κρίνετε το παιδί


Αν π.χ. βάλει ανάποδα την μπλούζα του, πείτε του συγχαρητήρια για την προσπάθεια και διακριτικά εξηγήστε ότι θα είναι καλύτερα να τη φορέσει από την καλή πλευρά. Μάθετε να του υποδεικνύετε τα λάθη του με θετικό τρόπο – και αυτό μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.

Ειδικά την περίοδο που μαθαίνει κάτι καινούριο, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Αυτό θα χτίσει την αυτοπεποίθησή του και θα το κάνει πιο πρόθυμο να δοκιμάζει πράγματα χωρίς τη βοήθειά σας.

Αντί λοιπόν να σπεύδετε διαρκώς να βοηθάτε τα παιδιά σας, αφιερώστε τους όλο το χρόνο που χρειάζονται για να μάθουν να τα καταφέρνουν μόνα τους. Είναι η πιο καλή επένδυση για το μέλλον

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΕΦΑΝΑΤΟΥ
www.myworld.gr

Μην το ξαναπείς


«Είσαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου!» μας λέει το μικρό μας και λιώνουμε μονομιάς στο άκουσμα αυτής της τόσο γλυκιάς δήλωσης. Τι γίνεται όμως όταν τα αγγελούδια μας μεταμορφώνονται σε μικρά διαβολάκια «εκτοξεύοντας» απαράδεκτες φράσεις, γεμάτα παράπονα και… νεύρα;
Και πάνω που νομίζεις πως όντως είσαι… «η καλύτερη μανούλα του κόσμου», ξαφνικά το μικρό σου δηλώνει με πείσμα: «Δεν σε θέλω για μαμά μου!» Και φανταστείτε πως αυτή είναι μόνο μία από τις διάφορες «ενοχλητικές» εκφράσεις που κατά καιρούς ακούμε από τα –κατά τ’ άλλα– μελιστάλαχτα παιδικά στοματάκια.

Δεν σε θέλω για μαμά μου!
«Κάποιες φορές, ο τετράχρονος γιος μου εκνευρίζεται τόσο πολύ, που φτάνει στο σημείο να λέει πως θα ήθελε μια άλλη μαμά ή ακόμα και μια άλλη οικογένεια…»
Γιατί το κάνει…
Πολλές φορές, όταν τα παιδιά θυμώνουν, λένε λόγια τα οποία ουσιαστικά δεν κατανοούν. Όταν μάλιστα βλέπουν πως αυτό που λένε σας ενοχλεί, τότε το υιοθετούν κάθε φορά που κάτι «δεν τους πηγαίνει καλά».
Πώς να το αντιμετωπίσετε…
Αρχικά, δείτε τη φράση του παιδιού σαν αφορμή για… αυτοκριτική. Σκεφτείτε δηλαδή τη δική σας συμπεριφορά απέναντί του. Μήπως κάνετε κάτι που το καταπιέζει; Μήπως το περιορίζετε και δεν το αφήνετε να εκφράσει τις επιθυμίες ή να ικανοποιήσει τις ανάγκες του;
Απαντήστε του γλυκά και ήρεμα ότι «στις οικογένειες, τα παιδάκια και τους γονείς δεν γίνονται… αλλαγές» χωρίς να δώσετε συνέχεια σε αυτήν του τη δήλωση.

Δεν σ’ αγαπάω!

«Τον τελευταίο καιρό, όταν δεν της κάνω τα χατίρια, η πεντάχρονη κόρη μου λέει ότι δεν μ’ αγαπάει…»
Γιατί το κάνει;
Ακριβώς γι’ αυτό! Δηλαδή, επειδή δεν της κάνετε «όλα τα χατίρια». Φυσικά και σας αγαπάει, απλά πιστεύει πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσει αυτό που θέλει.
Πώς να το αντιμετωπίσετε…
Σε καμία περίπτωση τα λογάκια αυτά δεν πρέπει να σας κάνουν να νιώθετε άσχημα. Θα έπρεπε όμως και σε αυτήν την περίπτωση να παρακινηθείτε στο να εξερευνήσετε τους λόγους για τους οποίους το μικρό σας έχει αυτές τις αντιδράσεις.
Απαντήστε της ήρεμα και γλυκά: «Σε αγαπάω όμως εγώ».
Έχοντας στο μυαλό ότι η μικρή σας απλά προσπαθεί να κάνει τα πάντα ώστε «να περάσει το δικό της», μπορείτε απλά να αγνοήσετε τη δήλωσή της και να επιμείνετε στην απόφασή σας.
Ρωτήστε την τους λόγους για τους οποίους νιώθει έτσι. Όπως και να ’χουν τα πράγματα όμως, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να «ενδώσετε» στις –παράλογες– απαιτήσεις της για… «να σας αγαπάει» και πάλι!

Είναι δικό μου!
«Ο τρίχρονος γιος μου δεν μοιράζεται με τίποτα τα παιχνίδια του. Κάθε φορά που η μικρή του αδερφούλα ή οι φίλοι του πάνε να παίξουν με κάτι «δικό του», τους το αρπάζει διατυμπανίζοντας ότι το συγκεκριμένο παιχνιδάκι του ανήκει…»
Γιατί το κάνει…
«Τα δικά μου δικά μου, και τα δικά σου δικά μου!» Η αλήθεια είναι πως όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά τόσο πιο δύσκολο τους φαίνεται να μοιράζονται τα πράγματά τους. Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι νιώθουν πως δεν μπορούν να «ελέγξουν» όλα τους τα «υπάρχοντα». Όταν όμως καταλάβουν πως μπορούν ανά πάσα στιγμή να έχουν πίσω το παιχνιδάκι που δάνεισαν, τους είναι πολύ πιο εύκολο να το αποχωριστούν.
Πώς να το αντιμετωπίσετε…
Φροντίστε να έχετε στο δωμάτιό του –και όχι σκορπισμένα σε όλο το σπίτι– λίγα παιχνιδάκια τα οποία πρέπει να είναι καθαρά και τακτοποιημένα με όμορφο τρόπο το καθένα στο δικό του χώρο. Έτσι το παιδί θα μπορεί καλύτερα να «τα ελέγχει», κατανοώντας παράλληλα την πραγματική τους αξία.
Παίξτε το παιχνίδι «δικό σου – δικό μου» ανταλλάσσοντας μεταξύ σας παιχνιδάκια. Τη μία θα κρατάει εκείνο το τόπι κι εσείς το αυτοκίνητο και την άλλη θα τα ανταλλάσετε.
Επισκεφθείτε έναν παιδότοπο και αφήστε το να δανειστεί τα «ξένα» παιχνίδια. Έτσι θ’ αρχίσει να συνειδητοποιεί πόσο ωραίο είναι να μοιράζεται κι εκείνο τα πράγματά του όταν κάποιο παιδάκι έρχεται στο σπίτι σας.
Βοηθήστε το να καταλάβει την αληθινή αξία των πραγμάτων. «Ένα παιχνίδι μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί», χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα πρέπει να μοιράζει τα πραγματάκια του δεξιά κι αριστερά. Επίσης, «ένας φίλος είναι πολύ πιο σημαντικός από ένα παιχνίδι και άκρως απαραίτητος για να μην παίζουμε συνέχεια μόνοι μας…»

Δεν είναι δίκαιο!
«Κάθε φορά που ζητάω από τον τετράχρονο γιο μου να κάνει κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που κάνει η μεγαλύτερη αδερφή του, π.χ. να πάει για ύπνο πιο νωρίς ή να δει λιγότερες ώρες τηλεόραση, συνοφρυώνεται και μου απαντά θυμωμένα πως αυτό δεν είναι δίκαιο!»
Γιατί το κάνει…
Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το παιδί αντιδρά μ’ αυτό τον τρόπο επειδή τη δεδομένη στιγμή νιώθει ακριβώς έτσι. Όσον αφορά π.χ. το κομμάτι του ύπνου, αισθάνεται πως οι γονείς του «παρεμβαίνουν» σε ένα θέμα καθαρά «προσωπικό». Όταν ένα παιδί νιώσει ότι νυστάζει, θα πάει για ύπνο ούτως ή άλλως. Το μόνο που πρέπει να κάνουν οι γονείς είναι να δημιουργήσουν «συνθήκες ύπνου» μέσα στο σπίτι (χαμηλό φωτισμό, ήρεμες κινήσεις, χαμηλωμένος τόνος φωνής). Αν πάλι μένει ξάγρυπνο ακολουθώντας το πρόγραμμα των μεγάλων, αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο χρειάζεται περισσότερο ψάξιμο και δουλειά. Σε αυτήν την ηλικία ένα από τα βασικά πράγματα που χρειάζονται τα παιδιά για να νιώσουν ασφάλεια είναι η οργάνωση. Το πρόγραμμα. Η ρουτίνα της καθημερινότητας. Αν δεν υπάρχουν αυτά, το παιδί μπερδεύεται. Αν πάλι το κάνει επειδή θα ήθελε να του πάρετε ένα ζευγάρι παπουτσάκια σαν αυτά των φίλων του, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρα: Θέλει τα συγκεκριμένα παπουτσάκια. Εξηγήστε του ότι προς το παρόν μπορείτε να αρκεστείτε στο ζευγάρι που ήδη έχει και υποσχεθείτε ότι, όταν αυτό χαλάσει, θα του αγοράσετε τα παπουτσάκια που του αρέσουν.
Πώς να το αντιμετωπίσετε…
Ότι κι αν κάνετε, ότι κι αν του πείτε, προσπαθήστε ο τόνος της φωνής σας να είναι ήρεμος και γλυκός.

Το θέλω τ-ώ-ρ-α!

«Η επιμονή και η ανυπομονησία της δίχρονης κόρης μου συχνά με κάνει να βγαίνω από τα ρούχα μου. Οτιδήποτε ζητάει θα ήθελε να το είχε… από χθες!»
Γιατί το κάνει…
«Τα περισσότερα παιδιά –και συγκεκριμένα τα νήπια– δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την έννοια του χρόνου. Είναι κάτι πολύ αόριστο γι’ αυτά» επισημαίνουν αρκετοί ψυχολόγοι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως κάθε επιθυμία του μικρού σας πρέπει να είναι… διαταγή για εσάς! Μέσα από την ανυπομονησία του παιδιού αναβλύζει η ορμή του για ζωή, η έντονη επιθυμία να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του. Όταν λοιπόν επιμένει για κάτι, σημαίνει πως πραγματικά το έχει ανάγκη. Σ’ εσάς μένει να αφουγκραστείτε τις επιθυμίες του και να ξεχωρίσετε ποιες από αυτές είναι πραγματικές του ανάγκες.
Πώς να το αντιμετωπίσετε…
Εξηγήστε στο παιδί πως πρέπει να έχει υπομονή για να πετύχει αυτό που θέλει. Επιμείνετε σε αυτό και, αν δείτε ότι συνεχίζει να γκρινιάζει, προσπαθήστε να αποσπάσετε την προσοχή του –όχι βέβαια με πονηρό τρόπο ή λέγοντάς του κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα– κάνοντάς το να σκεφτεί κάτι άλλο.
Επιδοθείτε σε δραστηριότητες που απαιτούν… υπομονή. Π.χ. το ψήσιμο ενός κέικ ή η αποταμίευση για την αγορά ενός υπέροχου ποδηλάτου χρειάζονται χρόνο και υπομονή μέχρι να ολοκληρωθούν.
Όταν το παιδί απαιτεί να κάνει κάτι «τώρα!» προσπαθήστε να μην του δίνετε αόριστες απαντήσεις, π.χ. «Θα το κάνουμε σε πέντε λεπτά», αλλά προτιμήστε πιο συγκεκριμένες, του στιλ «Θα φάμε μόλις έρθει ο μπαμπάς» ή «Θα παίξουμε μόλις τελειώσω το σίδερο». Και φυσικά πρέπει να τηρείτε πάντα αυτό που του έχετε πει.

Δεν με αφήνεις ποτέ να κάνω αυτό που θέλω!

«Η τετράχρονη μικρή μου, κάθε φορά που θα της πω «όχι» σε κάτι, παραπονιέται πως δεν την αφήνω ποτέ να κάνει αυτό που θέλει!»
Γιατί το κάνει…
Όσα «ναι» κι αν πούμε στα μικρά μας, ένα μόνο «όχι» αρκεί για να δουν τα πάντα αρνητικά και να βροντοφωνάξουν πως «ποτέ!» δεν τ’ αφήνουμε να κάνουν αυτό που θέλουν! Ο λόγος; Τα θέλουν όλα δικά τους! Αυτό όμως δεν είναι κάτι που πρέπει να σας προβληματίζει. Τα παιδιά αντιδρούν έτσι, γιατί κάνοντας πολλά πράγματα απαντούν στις διάφορες ανάγκες τους. Ενεργοποιούν τις τάσεις τους. Τα παιδιά μας γεννιούνται ερωτευμένα με τη ζωή, γεγονός που τα κάνει να θέλουν να γνωρίσουν τα πάντα. Να καταπιαστούν και να δοκιμάσουν το καθετί που βλέπουν!
Πώς να το αντιμετωπίσετε…
Θυμίστε της ήρεμα τις τελευταίες φορές που της απαντήσατε θετικά σε κάτι που σας ζήτησε, δείχνοντάς της έτσι ότι η λέξη «ποτέ» δεν έχει θέση στη συζήτησή σας.
Ρωτήστε την γιατί αντιδρά έτσι, επισημαίνοντάς της πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορεί να οφείλεται απλά και μόνο στο ότι της είπατε μία φορά «όχι» σε κάτι που σας ζήτησε. Μπορεί, στην πραγματικότητα, να την έχει πειράξει κάτι άλλο αλλά να μη σας το λέει και να ξεσπάει, τάχα επειδή δεν την αφήσατε να δει για εκατοστή φορά την αγαπημένη της ταινία…

ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ-ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΥ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ

www.myworld.gr

Από το μπιμπερό στο ποτήρι


Αναρωτιέστε πότε και πώς θα κόψει το μπιμπερό; Δεν θέλει κόπο… θέλει τρόπο!
Η αλήθεια είναι ότι ντρέπομαι λίγο να σας πω πότε ακριβώς κατάφερα να πείσω την κόρη μου να κόψει το μπουκάλι (τα χρόνια της σχεδόν συμπλήρωσαν τα δάχτυλα του ενός χεριού)! Το μόνο που με κάνει να αισθάνομαι λιγότερες ενοχές για τη συγκεκριμένη καθυστέρηση είναι το γεγονός ότι βλέπω γύρω μου όλο και περισσότερους γονείς να αντιμετωπίζουν την εξάρτηση του παιδιού τους από το μπουκάλι ακόμα και μετά τα 3 ή και 4 χρόνια του.
Παρόλο που κάποιοι τυχεροί καμαρώνουν από νωρίς το μικρούλι τους να κατεβάζει άσπρο πάτο το ποτήρι με το γάλα ή να πίνει μονορούφι το χυμό με το καλαμάκι, κάποιοι άλλοι πιθανό να πέσουν στην παγίδα της παρατεταμένης χρήσης του μπιμπερό, συνήθως λόγω ελλιπούς ενημέρωσης. Για να μη βρεθείτε στη θέση «δεν ήξερες, δεν ρώταγες;» εμείς είμαστε εδώ!

Μπιμπερό, αγάπη μου!
Το μπιμπερό είναι από τα τελευταία «οχυρά» που πέφτουν για τα περισσότερα παιδιά και οι λόγοι είναι πολλοί.
• Σε μερικά παιδιά το μπιμπερό θυμίζει την τρυφερή αγκαλιά της μαμάς.
• Για άλλα πάλι συγκαταλέγεται στη λίστα με τα αγαπημένα αντικείμενα ανακούφισης όπως η πιπίλα ή η κουβερτούλα. Ακόμα κι αν το παιδί έχει κόψει την πιπίλα μπορεί να επιμένει στο μπιμπερό, ακριβώς γιατί του εξασφαλίζει έστω για λίγο την παροδική απόλαυση από ένα… ξεπερασμένο προνόμιο.
• Μπορεί να επιμένει στο μπιμπερό, ιδιαίτερα αν έχει μόλις αποκτήσει μικρότερο αδερφάκι – πράγμα που σημαίνει πως έχει την ανάγκη να νιώθει ότι είναι μωρό με συνέπεια διάφορα πισωγυρίσματα στη συμπεριφορά του.
• Η παράταση όμως στη χρήση του μπιμπερό συχνά οφείλεται και στους γονείς. Για κάποιους οι λόγοι είναι πρακτικής φύσεως, αφού ξεμπερδεύεις εύκολα και γρήγορα με το πρωινό γάλα – ειδικά αν δουλεύεις και βιάζεσαι να φύγεις.
• Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φοβούνται ότι αν το παιδί ξεκινήσει το ποτήρι μπορεί να κόψει το γάλα ή να μην πίνει τόσο όσο έπινε (κάπου εδώ θα εντάξω και τη δική μου περίπτωση).

3 λόγοι για να το κόψετε
• Η παρατεταμένη χρήση του μπουκαλιού, ιδιαίτερα από παιδιά μεγαλύτερα των 2,5 χρόνων, μπορεί να οδηγήσει σε μελλοντικά ορθοδοντικά προβλήματα όπως ανοιχτή δήξη, δηλαδή τα πάνω μπροστινά δόντια να μην εφάπτονται με τα κάτω.
• Επίσης το γάλα που πίνουν με το μπιμπερό τα μισοκοιμισμένα παιδιά σε ξαπλωτή θέση θεωρείται μια από τις αιτίες ωτίτιδας. Κι αυτό γιατί, ακόμα και ελάχιστη ποσότητα γάλακτος να περάσει από το φάρυγγα στην ευσταχιανή σάλπιγγα (το μικρό σωληνάκι που οδηγεί στο εσωτερικό του αφτιού) μπορεί να αποτελέσει καλλιεργητικό υλικό για τον πολλαπλασιασμό μικροβίων.
• Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι η χρήση του μπιμπερό σαμποτάρει την προσπάθεια αυτονόμησης του παιδιού.

Πετυχημένα μυστικά αποχωρισμού
• Όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο
Η καλύτερη στιγμή για να πείτε «αντίο» στο μπουκάλι είναι πριν το μωρό σας χρονίσει, γιατί όσο πιο πολύ αργήσετε τόσο περισσότερο το παιδί συνηθίζει και του είναι πιο δύσκολο να το κόψει. Από το δεύτερο κιόλας εξάμηνο της ζωής το μωρό ξεκινάει να κάνει τα πρώτα βήματα προς την ανεξαρτησία. Καθώς μεγαλώνει θα διαπιστώσετε ότι προσπαθεί να δοκιμάσει να κάνει όλο και περισσότερα πράγματα μόνο του. Σκόπιμο είναι λοιπόν να εκμεταλλευτείτε αυτήν τη φάση για να περάσετε από το μπουκάλι στο ποτήρι. Γύρω στο 10ο μήνα μπορείτε να το ενθαρρύνετε να τρώει μόνο του, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνει καλά. Γι’ αυτό καλό είναι σε αυτήν τη φάση το παιδί να έχει το καρεκλάκι όπου θα τρώει, το πιατάκι του, το πιρουνάκι, το κουταλάκι και φυσικά το ποτηράκι του. Αν του εξασφαλίζετε συστηματικά την ευκαιρία για εξάσκηση, θα ανακαλύψετε σύντομα ότι μπορεί να τα καταφέρει να φάει και να πιει μόνο του μια χαρά.
• Χωρίς πίεση
Να θυμάστε ότι όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί τόσο περισσότερο δυσκολεύεται να κόψει τη μέχρι πρότινος αγαπημένη του συνήθεια. Γι’ αυτό χρειάζεται να δείξετε κατανόηση, ώστε η μετάβαση από το μπουκάλι στο ποτήρι να μην αγχώσει το παιδί (προσπαθήστε να μην εκνευρίζεστε από τυχόν σχόλια τρίτων).
Βοηθήστε το παιδί σας παρέχοντάς του την κατάλληλη υποστήριξη. Υπάρχουν φυσικά διαφορετικές προσεγγίσεις. Κάποιοι γονείς μπορεί να επιχειρήσουν να το κόψουν μαχαίρι εξαφανίζοντας τον επίμαχο πειρασμό και εμφανίζοντας στη θέση του τον αντικαταστάτη. Άλλοι πάλι προτιμούν τη σταδιακή απεξάρτηση. Σε κάποια παιδιά βοηθάει να συζητήσετε πρώτα και να κάνετε κάποια συμφωνία, π.χ. όλη μέρα να χρησιμοποιεί το ποτηράκι και να πίνει γάλα με το μπιμπερό μόνο το βράδυ. Να θυμάστε ότι εσείς ξέρετε το παιδί σας καλύτερα απ’ όλους και μπορείτε να κρίνετε πώς θα ανταποκριθεί καλύτερα.
• Δώστε του χρόνο να προσαρμοστεί
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι το παιδί με το μπιμπερό πίνει πιο ευχάριστα το γάλα και ότι δεν θα ισχύει το ίδιο αν ξεκινήσει το ποτήρι. Πράγματι, στη φάση που περνάει από το μπουκάλι στο ποτήρι μπορεί να αρνηθεί να πιει το γάλα του ή να το ξεκινήσει και να μην το τελειώσει. Η ανασφάλεια τότε κάνει πολλούς γονείς να βγάλουν το μπιμπερό από το ντουλάπι πισωγυρίζοντας. Είναι λοιπόν σημαντικό να μην αγχώνεστε ή τουλάχιστον να μη δείχνετε ότι αγχώνεστε. Το παιδί είναι φυσικό να περάσει μια φάση προσαρμογής μέχρι να συνηθίσει να πίνει το γάλα του στο ποτηράκι. Απαραίτητη προϋπόθεση για να μην κόψει το γάλα είναι να… ξεχάσετε ότι ίσχυε μέχρι χθες. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε για λίγο καιρό είναι να μη δίνετε σημασία στο πόσο γάλα έπινε με το μπουκάλι και πόσο πίνει με το ποτήρι. Απλά να το επιβραβεύετε κάθε φορά για το γεγονός ότι χρησιμοποιεί το ποτήρι, ανεξάρτητα με το πόσο γάλα πίνει. Δεν πρόκειται να πάθει τίποτα αν δεν πιει για μερικές εβδομάδες το γάλα που έπινε. Μπορείτε να αντικαταστήσετε εξάλλου τη μερίδα που χάνει με γιαούρτι ή τυρί.

Τα 3 μη
1. Μην κόβετε το μπουκάλι σε πιεστικές περιόδους στη ζωή του παιδιού, π.χ. έναρξη παιδικού σταθμού.
2. Μην πισωγυρίζετε στο μπουκάλι όταν το παιδί είναι άρρωστο ή δείχνει στενοχωρημένο.
3. Μην πιέζετε το παιδί να πιει το γάλα με το ποτήρι και μη δείχνετε ότι αγχώνεστε για το αν θα το πιει όλο.

Smart tips
1. Ξεκινήστε την προσπάθεια μια χαλαρή μέρα, όπως για παράδειγμα το Σάββατο ή την Κυριακή που είναι όλη η οικογένεια μαζί.
2. Εφοδιαστείτε με ένα ποτηράκι με ειδικό πώμα. Μπορεί στην αρχή να δοκιμάσετε αρκετά μέχρι να καταλήξετε σε αυτό που προτιμά το παιδί σας.
3. Αν το παιδί είναι κάτω από 12 μηνών, πιθανό να μπορεί να χειριστεί καλύτερα ένα χαμηλό ποτήρι με δύο χερούλια.
4. Σερβίρετε στην αρχή στο ποτηράκι υγρά, όπως νερό και πορτοκαλάδα, δίνοντάς του να πιει ιδιαίτερα σε στιγμές που ξέρετε ότι διψάει.
5. Πηγαίνετε μαζί να αγοράσετε ένα ποτηράκι και αφήστε το να επιλέξει αυτό που του αρέσει, π.χ. με τον αγαπημένο του ήρωα.
6. Για τα μεγαλύτερα παιδάκια μια καλή λύση για τη μεταβατική φάση είναι το καλαμάκι.
7. Καθιερώστε να τρώτε όλοι μαζί στο τραπέζι ώστε να δίνετε στο παιδί σας το παράδειγμα και την ευκαρία να σας μιμηθεί.
8. Αποσυνδέστε το μπιμπερό από την ώρα ύπνου. Λίγο δηλαδή πριν κόψετε το μπιμπερό, ξεκινήστε να του δίνετε το βραδινό γάλα αρκετή ώρα πριν κοιμηθεί.
9. Επιβραβεύστε το παιδί σας κάθε φορά που τα καταφέρνει, εκφράζοντας θαυμασμό για το γεγονός ότι μεγάλωσε.

ΤΗΣ ΦΛΩΡΑΣ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ:
• ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΖΑΝΗ, ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΡΩΜΗΣ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟΥ «ΙΑΣΩ»
• ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΩΝΗ, ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΥ, ΕΙΔΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΝΤΙΚΟΥ, DDS, ΜS ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
• ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ, MMEDSCI, PHD, ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΥ-ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΥ, ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ SURREY

www.myworld.gr

Σχολική τσάντα. Τι να προσέξετε.


Οι τσάντες που κουβαλάνε οι μαθητές στην πλάτη αποτελούν κίνδυνο για την υγεία τους. Ειδικοί απαντούν σχετικά με την επίδραση του σακιδίου στους μυς και τα οστά των μαθητών, συμβουλεύουν για το σωστό είδος τσάντας που πρέπει να επιλέξετε και πώς να τη γεμίσετε και να τη φορέσετε, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος και να μεγιστοποιηθεί η άνεση. Οι σχολικές τσάντες είναι είδος ευρείας κατανάλωσης, περιέχοντας όλα τα βασικά που χρειάζονται τα παιδιά για να περάσουν τη μέρα στο σχολείο.

Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο παιδί μου όταν είναι βαριά;

Πολλοί γονείς απευθύνονται σε γιατρό νομίζοντας ότι το παιδί τους ενδεχομένως έχει σκολίωση λόγω βαριάς τσάντας, δηλώνει η Lori Karol, εκπρόσωπος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπεδικών Χειρούργων. Στην πραγματικότητα, εξηγεί η Karol, η τσάντα από μόνη της δεν προκαλεί σκολίωση. Ωστόσο, τα σακίδια πλάτης μπορούν να προκαλέσουν πόνο στην πλάτη, τον ώμο και το λαιμό όταν είναι πολύ βαριές και μεταφέρονται για πολλή ώρα.

Ναι, δηλώνει η Karol, το παιδί σας θα μπορούσε να εμφανίσει πόνο που συνδέεται με βαριά τσάντα. Ωστόσο, οι γονείς δεν χρειάζεται να ανησυχούν ότι το παιδί τους θα καταλήξει να έχει παραμόρφωση στην πλάτη ούτε ότι οι τσάντες πρόκειται να δημιουργήσουν πρόβλημα που θα χρειαστεί εγχείρηση.

Αν και οι τσάντες δεν είναι πιθανό να προκαλέσουν μακροχρόνια βλάβη στους μυς ή στα οστά ως αποτέλεσμα της συνεχούς μεταφοράς, αποτελούν φανερό κίνδυνο. Υπάρχουν περιστατικά που το παιδί πέφτει και τραυματίζεται επειδή η τσάντα στην πλάτη είναι πολύ βαριά, δηλώνει ο William Hennrikus, της αμερικανικής ακαδημίας Παιδιάτρων.

Αν τα παιδιά κουβαλάνε τσάντα 18 κιλών και αυτά ζυγίζουν 36 κιλά μπορεί να πέσουν ή να μην έχουν αρκετή σταθερότητα να ισσοροπήσουν κατά τη διάρκεια της μέρας, ρισκάροντας τραυματισμό στον ώμο, το χέρι, το πόδι, ή κάτι χειρότερο.

Οι τσάντες που κουβαλάνε οι μαθητές στην πλάτη αποτελούν κίνδυνο για την υγεία τους. Ειδικοί απαντούν σχετικά με την επίδραση του σακιδίου στους μυς και τα οστά των μαθητών, συμβουλεύουν για το σωστό είδος τσάντας που πρέπει να επιλέξετε και πώς να τη γεμίσετε και να τη φορέσετε, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος και να μεγιστοποιηθεί η άνεση. Οι σχολικές τσάντες είναι είδος ευρείας κατανάλωσης, περιέχοντας όλα τα βασικά που χρειάζονται τα παιδιά για να περάσουν τη μέρα στο σχολείο.

Αγοράστε μια καλύτερη τσάντα

Υπάρχουν δεκάδες μάρκες τσαντών για να διαλέξει κάποιος. Όταν ψωνίζετε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς καλό είναι να ακολουθήσετε τα παρακάτω βασικά βήματα.

· Δυο είναι καλύτερα από ένα. Παρόλο που το παιδί μπορεί να προτιμά την τσάντα που κρέμεται στον ένα ώμο, με το λουρί να περνά πάνω από το ένα στήθος, αποφύγετε να αγοράσετε μια τέτοια καθώς βάζει όλο το βάρος στον ένα ώμο, σύμφωνα με τον Ορθοπεδικό Χειρούργο Hennrikus, του παιδικού νοσοκομείου της Καλιφόρνια. Τέτοια τσάντα σπρώχνει τον ώμο προς τα κάτω και μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη, το λαιμό και τον ώμο. Επιλέξτε καλύτερα μια τσάντα με δυο λουριά που μοιράζει το βάρος μεταξύ των ώμων.

· Να έχει σκληρή επένδυση. Τα λουριά με ενίσχυση τα εμποδίζουν από το να μπαίνουν βαθιά στον ώμο, την πλάτη και το λαιμό του παιδιού.

· Μια τσάντα γεμάτη με πολλά βιβλία μπορεί να είναι βάρος για το παιδί. Πριν αρχίσετε να τη γεμίζετε, οι ειδικοί συνιστούν οδηγίες για να μετρήσετε το βάρος της έναντι του σωματικού βάρους. Ειδικοί συνιστούν το βάρος της τσάντας που κουβαλά ένα παιδί να μην ξεπερνά το 15-20% του σωματικού του βάρους. Ένας εύκολος τρόπος να διαπιστώσετε πόσο ζυγίζει πραγματικά η τσάντα είναι να τη βάλετε στη ζυγαριά του μπάνιου. Αν και μπορεί να μην είναι ακριβής, θα σας δείξει αν βρίσκεστε στην επικίνδυνη ζώνη και αν βάζετε το παιδί σας σε κίνδυνο εμφάνισης πόνου στην πλάτη. Μια λογική σύσταση είναι η μείωση κατά 10% στο βάρος της τσάντας έναντι του σωματικού βάρους. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου τραυματισμού σχετιζόμενου με πτώση και θα ανακουφίσει τον πόνο που προέρχεται από τη μεταφορά τεράστιων τσαντών φορτωμένων με σχολικά είδη. Με το 10% σαν πιο συντηρητικό στόχο, ακολουθεί κατάλογος σωματικού βάρους για να υπολογιστεί πόσο βάρος θα πρέπει να μεταφέρει το παιδί. Για παράδειγμα, για σωματικό βάρος 22 κιλών η τσάντα πρέπει να ζυγίζει 2, μαθητής 34 κιλών πρέπει να έχει τσάντα 3,4 κιλών, ενώ αν ζυγίζει 45 κιλά η τσάντα του πρέπει να ζυγίζει 4,5.

Πώς να φορέσει σωστά την τσάντα το παιδί σας;

Να χρησιμοποιείτε τα λουριά και για τους δυο ώμους. Αν το φορτίο

Υπάρχουν δεκάδες μάρκες τσαντών για να διαλέξει κάποιος. Όταν ψωνίζετε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς καλό είναι να ακολουθήσετε τα παρακάτω βασικά βήματα.

· Δυο είναι καλύτερα από ένα. Παρόλο που το παιδί μπορεί να προτιμά την τσάντα που κρέμεται στον ένα ώμο, με το λουρί να περνά πάνω από το ένα στήθος, αποφύγετε να αγοράσετε μια τέτοια καθώς βάζει όλο το βάρος στον ένα ώμο, σύμφωνα με τον Ορθοπεδικό Χειρούργο Hennrikus, του παιδικού νοσοκομείου της Καλιφόρνια. Τέτοια τσάντα σπρώχνει τον ώμο προς τα κάτω και μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη, το λαιμό και τον ώμο. Επιλέξτε καλύτερα μια τσάντα με δυο λουριά που μοιράζει το βάρος μεταξύ των ώμων.

· Να έχει σκληρή επένδυση. Τα λουριά με ενίσχυση τα εμποδίζουν από το να μπαίνουν βαθιά στον ώμο, την πλάτη και το λαιμό του παιδιού.

· Μια τσάντα γεμάτη με πολλά βιβλία μπορεί να είναι βάρος για το παιδί. Πριν αρχίσετε να τη γεμίζετε, οι ειδικοί συνιστούν οδηγίες για να μετρήσετε το βάρος της έναντι του σωματικού βάρους. Ειδικοί συνιστούν το βάρος της τσάντας που κουβαλά ένα παιδί να μην ξεπερνά το 15-20% του σωματικού του βάρους. Ένας εύκολος τρόπος να διαπιστώσετε πόσο ζυγίζει πραγματικά η τσάντα είναι να τη βάλετε στη ζυγαριά του μπάνιου. Αν και μπορεί να μην είναι ακριβής, θα σας δείξει αν βρίσκεστε στην επικίνδυνη ζώνη και αν βάζετε το παιδί σας σε κίνδυνο εμφάνισης πόνου στην πλάτη. Μια λογική σύσταση είναι η μείωση κατά 10% στο βάρος της τσάντας έναντι του σωματικού βάρους. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου τραυματισμού σχετιζόμενου με πτώση και θα ανακουφίσει τον πόνο που προέρχεται από τη μεταφορά τεράστιων τσαντών φορτωμένων με σχολικά είδη. Με το 10% σαν πιο συντηρητικό στόχο, ακολουθεί κατάλογος σωματικού βάρους για να υπολογιστεί πόσο βάρος θα πρέπει να μεταφέρει το παιδί. Για παράδειγμα, για σωματικό βάρος 22 κιλών η τσάντα πρέπει να ζυγίζει 2, μαθητής 34 κιλών πρέπει να έχει τσάντα 3,4 κιλών, ενώ αν ζυγίζει 45 κιλά η τσάντα του πρέπει να ζυγίζει 4,5.

Κέκκος Μάρκου, Παιδίατρος,
http://www.paidiatros.com/MAIN/article-404-0-0-0.aspx

www.healthierworld.gr

Αδελφική ζήλια


Να θυμάστε οτι η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Το παιδί σας ζηλέυει το αδελφάκι του/της επειδή φοβάται ότι το αγαπάμε περισσότερο από αυτό.

Συνεπώς:
1) Αν θυμώσετε ή μαλώσετε το παιδί επειδή ‘έτσι θα μάθει ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα κάνει’ ο φόβος του θα μεγαλώσει και θα νιώσει τύψεις που ζηλεύει και απογοήτευση γιατί είναι 'κακό παιδί'.
2) Αν νιώσει ότι ο γονιός το απορρίπτει ή ταράζεται απο τις εκδηλώσεις ζήλιας (άσχετα αν το δείχνει ή όχι) θα νιώσει οτι υπέυθυνος/η είναι το αδελφάκι και θα το μισήσει περισσότερο.

Αν νιώσει τύψεις, θα μάθει να μην εκφράζει τη ζήλια του. Θα την κρατάει μέσα του κι έτσι θα διαρκέσει περισσότερο, ακριβώς επειδή δε βρίσκει τρόπο να την εκφράσει.
Το Σωστό:

-Το παιδί έχει ανάμεικτα συναισθήματα (αγάπη + ‘ζήλια’) για τον μπέμπη. Μπορείτε να τον βοηθήσετε να βγάλει στην επιφάνεια την αγάπη του κι έτσι μειώνεται η ζήλια και το ‘μίσος’.
α) πρέπει να προστατέψετε το μωρό
β) πρέπει να δείξετε στο παιδί πως δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να κάνει πράξη τα συναισθήματά του.
γ) να τον επιβεβαιώσετε πως ακόμα τον αγαπάτε και πως είναι πολύ καλό παιδί (οι πράξεις του είναι ‘κακές’, όχι ο ίδιος).

Δείξτε ότι:
κατανοείτε τα αρνητικά συναισθήματά του,
αλλά δεν επιτρέπετε να τα κάνει πράξη.

-Προσπαθήστε να του/ της δίνετε σημασία και προσοχή και συμπεριλάβετε το παιδί στη φροντίδα του μωρού. Επιβραβεύστε που βοήθησε και μην ξεχνάτε να του/της λέτε πόσο πολύ εσείς και το μωρό τον αγαπάτε. Όταν το μωρό χαμογελάει και κάνει χαρές, πείτε: ‘Δες πόσο σε αγαπάει ο μπέμπης! Σου κάνει χαρούλες που τον βοήθησες να φάει!’

-Αποφεύγετε τη σύγκριση μεταξύ τους. Αν τον συγκρίνετε συνεχώς με τον αδερφό του (είτε ανοιχτά, είτε στο μυαλό σας), το καταλαβαίνει, αισθάνεται δυσάρεστα και δεν αποκλείεται να βιώνει μια μνησικακία απέναντι στον αδερφό του, αλλά και σε εσάς. Όσο λιγότερες συγκρίσεις, τόσο καλύτερα. Αν πείτε: ‘Γιατί δε μπορείς να είσαι ευγενικός, σαν τον αδερφό σου;’ ‘μισεί’ τον αδερφό του, αλλά και την ιδέα της ευγένειας.

Να θυμάστε:
Όσο λιγότερο ανακατεύεστε στη σχέση των 2 αδελφών, τόσο ευκολότερα θα δημιουργηθεί ανάμεσά τους βαθιά αλληλεγγύη που αντέχει στο χρόνο. Να παρεμβαίνετε μόνο σε έντονες διαμάχες: απαιτείστε το τέλος της διαμάχης, αρνηθείτε να ακούσετε οποιαδήποτε άποψη, αδιαφορήστε για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο, συγκεντρωθείτε στο τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια, και περάστε το μήνυμα ‘περασμένα-ξεχασμένα’.

www.daniilidou.gr

Πώς να μιλήσουμε σε ένα παιδί για το διαζύγιο!


Θετικές επιπτώσεις του διαζυγίου:
> Απαλλαγή από το αρνητικό οικογενειακό κλίμα
> Πιο ποιοτικές οικογενειακές σχέσεις.
  • Μη κρύβετε την αλήθεια.
    Αναλάβετε οι ίδιοι να πείτε την αλήθεια στο παιδί. Αποφύγετε όσο μπορείτε εκφράσεις όπως «δεν αγαπιόμαστε…». Πείτε απλά ότι «ο μπαμπάς και οι μαμά δεν μπορούν να μένουν άλλο μαζί».
  • Εκφράστε τα συναισθήματά σας και ρωτήστε για τα δικά του/της. Η αλλαγή είναι δύσκολη για όλους αλλά εκφράστε την αισιοδοξία σας ότι γρήγορα όλα θα βρουν το ρυθμό τους.
  • Αποφύγετε τις κατηγορίες
    Αν πρόκειται για το γονιό του ίδιου φύλου, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά παρεμποδίζει την ταυτοποίηση του παιδιού μαζί του, διαδικασία απαραίτητη για την ολοκλήρωση της ταυτότητάς του. Τονίστε ότι είναι κοινή απόφαση και ότι θα υπάρχει συχνή επαφή.
  • Εξηγήστε ότι δεν ευθύνεται το παιδί και ότι θα το αγαπάτε το ίδιο όπως πριν.
    Τα παιδιά -ιδίως μικρότερης ηλικίας- έχουν την τάση να ερμηνεύουν τα πάντα με επίκεντρο τον εαυτό τους. Έτσι, συχνά βιώνουν το διαζύγιο ως εγκατάλειψη, απόρριψη ή ενοχοποιούν τον εαυτό τους ότι είναι κακά παιδιά και γι' αυτό ο γονιός που έφυγε δεν τα αγαπά. Αναφέρετε ότι δεν φταίει ούτε ο ίδιος, ούτε η συμπεριφορά του, και από τη στιγμή που δεν ταιριάζει ο μπαμπάς και η μαμά δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί.
  • Κατανοήστε του φόβους του για τη «διαφορετικότητα» της οικογένειάς του.
    Εξηγήστε ότι είναι δύσκολο να λέμε στους φίλους ότι ο μπαμπάς και η μαμά μας δεν είναι μαζί αλλά δεν είναι ντροπή.
  • Μείνετε σε επιφυλακή
    Παρατηρήστε αλλαγές στις κρίσεις θυμού, στην απόδοση στο σχολείο και σε συμπεριφορές παλινδρόμησης. Απευθυνθείτε σε ειδικό αν χρειαστεί.
www.daniilidou.gr

Περπατάει στις μύτες


Έχω παρατηρήσει ότι το παιδί μου περπατάει στις μύτες. Μήπως είναι επικίνδυνο;
Πολλά παιδάκια, πριν ξεκινήσουν να περπατούν κανονικά, περπατούν για κάποιο διάστημα στις μύτες των ποδιών – μια φάση που συνήθως ξεπερνούν με το πέρασμα του χρόνου. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην πιέζετε το παιδί σας να περπατήσει, αποφεύγοντας να το κρατάτε όρθιο τραβώντας το από τα χέρια. Επίσης καλό είναι να το αφήνετε να περπατάει χωρίς παπούτσια μέσα στο σπίτι. Αν όμως μετά την ηλικία των ενάμιση ή δύο χρόνων το παιδί συνεχίζει να περπατάει στις μύτες, πρέπει να εξετασθεί από ειδικό για να αποκλειστούν ορθοπεδικά ή νευρολογικά προβλήματα, όπως είναι για παράδειγμα η υπερτονία. Αυξημένη τάση να περπατούν στις μύτες έχουν τα παιδιά που έχουν γεννηθεί πρόωρα, γι’ αυτό συνήθως συνιστώνται από νωρίς κατάλληλες ασκήσεις για να χαλαρώσουν τα πέλματα, ενώ καλό είναι να αποφεύγεται η χρήση της περπατήστρας.

Επιμέλεια: Φλώρα Κασσαβέτη
Απαντά ο Λάμπρος Παπαδόπουλος, παιδορθοπεδικός, Διευθυντής Β΄ Ορθοπεδικής Κλινικής Παίδων «Αγία Σοφία».

www.myworld.gr

Χρυσές συμβουλές για γονείς




Όλοι οι γονείς θέλουμε να προσφέρουμε στο παιδί μας, όλα όσα χρειάζεται για να γίνει ένας ευτυχισμένος ενήλικας αλλά και ένα χρήσιμο μέλος της αυριανής κοινωνίας. Πώς μπορούμε όμως να το πετύχουμε;
Παρακάτω, ακολουθούν δέκα χρυσοί κανόνες (συμβουλές) του Αμερικανού καθηγητή Παιδιατρικής και Ψυχολογίας Berry Brazelton, για να γίνουμε καλύτεροι γονείς:

1) Πρέπει να ακούμε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο

Είναι πολύ εύκολο να κουράσουμε ένα παιδί με πολλές πληροφορίες που μπορεί ακόμα και να μην καταλαβαίνει. Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε τα κηρύγματα και να δείχνουμε προσοχή στις ανησυχίες του. Είναι πολύ σημαντικό να σεβόμαστε ό,τι τα παιδιά γνωρίζουν και τα όρια των γνώσεών τους.

2) Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς
Σταματήστε να ελπίζετε ότι θα κάνετε τα πάντα τέλεια. Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, για αυτό φροντίστε να μαθαίνετε από τα λάθη σας. Σπάνια, τα παιδιά θα σας ανταμείψουν για τις επιτυχίες σας. Αντίθετα, θα φροντίζουν να σας υπενθυμίζουν-σχεδόν πάντα- τις αποτυχίες σας.

3) Πείτε ναι στις παραδόσεις

Οι οικογενειακές συνήθειες και παραδόσεις είναι πολύ σημαντικές για τα παιδιά. Αδράξτε ευκαιρίες για συνεύρεση μαζί τους, στο πρωινό ή το μεσημεριανό. Χαρείτε τις γιορτές με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ζωγραφίστε, φτιάξτε κατασκευές, π.χ. στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Επιδιώξτε τις συναντήσεις με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, ενισχύουν τα οικογενειακά «ήθη και έθιμα».

4) Η πειθαρχία είναι σημαντική
Η πειθαρχία είναι το δεύτερο σημαντικό πράγμα μετά την αγάπη. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τα όριά τους. Σε καμία περίπτωση η πειθαρχία δεν είναι συνώνυμο της τιμωρίας. Αντίθετα αποτελεί ένα είδος διδασκαλίας και έναν τρόπο εκδήλωσης της αγάπης σας απέναντί τους.

5) Ψάξτε τις αιτίες της συμπεριφοράς του
Μάθετε να ξεχωρίζετε τις πραγματικές αιτίες που κρύβονται πίσω από τη συμπεριφορά του παιδιού σας και μη μένετε στις επιφανειακές αντιδράσεις. Τα πάντα έχουν μια αιτία. Εναρμονιστείτε με το παιδί σας!

6) Μη σπαταλάτε ενέργεια για ασήμαντα πράγματα!
Η παραμικρή αταξία δεν πρέπει να γίνεται θέμα. Αντίθετα, θα πρέπει να κάνετε θέμα, όταν ένα παιδί όντως παραβιάζει τα όρια. Πολλές φορές γίνονται μάχες για πράγματα που πρέπει να αποφασίζει το παιδί. Όπως για παράδειγμα το «πόσο θα φάει». Ξεκαθαρίστε ποιες συμπεριφορές θεωρείτε απαράδεκτες (πχ παιχνίδια με σπίρτα).

7) Προσπαθήστε να είστε δίπλα τους!
Ο σεβασμός στις ανάγκες ενός παιδιού είναι πολύ σημαντικός. Όταν σας ρωτά κάτι, στρέψτε την προσοχή σας πάνω του. Σταθείτε δίπλα του σε προβλήματα που αντιμετωπίζει. Όταν είναι στενοχωρημένο, ρωτήστε το τι έχει, μιλήστε του, δείξτε του πόσο συμμερίζεστε το πρόβλημά του.

8) Παρατηρήστε το παιδί σας
Μη σταματήσετε ποτέ να παρατηρείτε τα μη λεκτικά μηνύματα του παιδιού σας. Μάθετε να παρατηρείτε τη συμπεριφορά του. Παρακολουθήστε τις ενδείξεις. Ένα άτονο πρόσωπο, το απόμακρο βλέμμα, οι σκυφτοί ώμοι είναι σημάδια ενός μηνύματος... (Όχι, δεν θέλω!).

9) Τα παιδιά κάνουν ό,τι κάνετε
Εάν πείτε στο παιδί σας να μη μιλά άσχημα και εσείς σε ένα δευτερόλεπτο αρχίσετε να βρίζετε... το παιδί θα κάνει ακριβώς αυτό που κάνετε.
Με λίγα λόγια το παιδί θυμάται τη συμπεριφορά και όχι τα λόγια σας. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να του δείχνετε πότε αυτοσυγκρατείστε... Είστε για παράδειγμα στο αυτοκίνητο, και αντί να βρίσετε τον οδηγό που πάει να σας προσπεράσει πάνω στη στροφή, του λέτε «Θύμωσα πολύ με αυτόν τον οδηγό, αλλά θα ήταν κακό και επικίνδυνο ενώ οδηγώ να φωνάζω».

10) Ανάγκη του να ανήκουν κάπου
Σε μια εποχή που διαφορετικοί λαοί με διαφορετικές νοοτροπίες καλούνται να συνυπάρξουν, είναι πολύ καλό για τα παιδιά να νιώθουν περήφανα, για την κουλτούρα, την εθνικότητα και την καταγωγή τους.

Ανοίγουν τα σχολεία




Να λοιπόν που τέλειωσε και ο Αύγουστος και μαζί του τελειώνει και το καλοκαίρι.

Μπορεί αυτό το καλοκαίρι να μην ήταν το ιδανικό, όπως θα το θέλαμε, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά, ξεκουραστήκαμε, ηρεμήσαμε, αλλάξαμε παραστάσεις, χαρήκαμε ανέμελες οικογενειακές στιγμές, χορτάσαμε τα παιδιά μας, είδαμε παλιούς φίλους που είχαμε καιρό να δούμε και δυστυχώς πάλι στο ντορβά. «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!»

Τώρα, μπροστά μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε την προσαρμογή των παιδιών μας στην νέα πραγματικότητα που θα δημιουργηθεί, με το άνοιγμα των σχολείων.

Θυμάμαι τα συναισθήματα που ένοιωθα όταν ήμουν μικρή κάτι τέτοιες μέρες. Ήταν ανάμεικτα συναισθήματα φόβου, εκνευρισμού και αγωνίας, για το νέο περιβάλλον που θα έπρεπε να αντιμετωπίσω.

Κάπως έτσι λοιπόν θα νιώθουν και τα δικά μας παιδιά, που ας μην το κρύβουμε, είναι πιο καλομαθημένα και υπερπροστατευμένα σε σχέση με μας.

Αναμφίβολα λοιπόν χρειάζονται την βοήθειά μας - ιδιαίτερα εάν είναι μικρά – για να ξεκινήσουν ομαλά το σχολείο τους και να ενταχθούν όσο το δυνατός πιο γρήγορα στο νέο περιβάλλον τους.

Για να το επιτύχουμε λοιπόν αυτό, δεν θα πρέπει να περιμένουμε την πρώτη μέρα του σχολείου, αλλά νωρίτερα να φροντίσουμε σταδιακά, να τα εγκλιματίσουμε στις νέες ανάγκες που θα έχει το καθημερινό πρόγραμμα των παιδιών μας.

Αυτό σημαίνει, ότι κατ’ αρχήν θα πρέπει ν’ αρχίσουν να κοιμούνται νωρίτερα και να ξυπνούν την ώρα που θα πρέπει αργότερα να σηκωθούν για να πάνε στο σχολείο τους.

Ακόμα κι αν δεν έχει αρχίσει το σχολείο, θα πρέπει να συνηθίσουν να ετοιμάζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα, να παίρνουν το πρωινό τους και σιγά - σιγά να αποκτούν τον ρυθμό που θα ακολουθήσουν τον χειμώνα που έρχεται.

Στην συνέχεια, θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να βάζουμε ένα μέτρο σε όλες αυτές τις ενασχολήσεις που έχουν τα παιδιά την περίοδο των διακοπών, όπως τα video games, η τηλεόραση κ.λ.π.

Ολοκληρώστε την επιστροφή στην ρουτίνα του χειμώνα, ακολουθώντας το ωρολόγιο πρόγραμμα του μεσημεριανού φαγητού, του βραδινού μπάνιου για να μην τα κυνηγάτε όταν αρχίσουν οι υποχρεώσεις του σχολείου.

Είναι δεδομένο, ότι θα αντιμετωπίσετε αντιδράσεις από τα παιδιά σας, σ’ αυτή την προσπάθεια σας.

Πάντα τα παιδιά επιζητούν να εκμεταλλευτούν και το τελευταίο λεπτό των διακοπών. Όσο όμως πιο γρήγορα τους αλλάξετε το πρόγραμμά τους, τόσο πιο εύκολα θα ξεκινήσουν το σχολείο τους. Γι’ αυτό λοιπόν, οπλιστείτε με υπομονή και φροντίστε να μην δείξετε διαλλακτικότητα, γιατί τότε θα έχετε χάσει το παιχνίδι.

Φυσικά, όλα αυτά δεν θα πρέπει να γίνονται με μονομέρεια. Προσπαθήστε να πλησιάσετε τα παιδιά σας, να μιλήσετε για τις αλλαγές που έρχονται και να συναποφασίσετε, δίνοντάς τους τον κυρίαρχο ρόλο ενός παιδιού υπεύθυνου και συγκροτημένου, που ξέρει τι και πως πρέπει να το κάνει.

Φροντίστε να μην τα αγχώσετε, μιλώντας τους για το σχολείο. Δεν θα πρέπει να θεωρούν ότι ξεκινούν τα χειμερινά τους κάτεργα. Αντίθετα δείξτε τους τις ευκαιρίες που θα έχουν μπροστά τους την νέα χρονιά για να μάθουν νέα πράγματα, να κάνουν νέους φίλους και να ξαναβρεθούν με τους παλιούς τους φίλους, μιλήστε τους για τις “πλάκες” που κάνατε εσείς στο σχολείο σας και μεταδώστε τους ένα κλίμα χαράς γι’ αυτήν τους την επιστροφή.

Το σχολείο δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρείται μέσο πίεσης, ούτε να θεωρούμε ότι θα υποκαταστήσει τις δικές μας ολιγωρίες στην σωστή ανατροφή των παιδιών μας.

Αν το παιδί μας ξεκινάει τώρα το σχολείο, θα πρέπει να το στηρίξουμε συναισθηματικά και να του δώσουμε να καταλάβει, ότι θα είμαστε πάντα εκεί δίπλα του για να το στηρίζουμε και να το βοηθούμε σ’ αυτήν του τη νέα προσπάθεια. Η νέα τσάντα, τα μολύβια, τα τετράδια, είναι πράγματα που μαγεύουν τα παιδιά και τα βοηθούν να κάνουν αυτή τη μετάβαση πολύ πιο εύκολα.

Τα παιδιά που τελειώνουν το Δημοτικά και αρχίζουν Γυμνάσιο, χρειάζονται λίγη περισσότερη προσοχή. Μιλήστε τους με ηρεμία για τις νέες ανάγκες που θα αντιμετωπίσουν, χωρίς να τα αγχώνετε, εξηγήστε τους τον τρόπο που θα πρέπει να χειριστούν την σχέση τους με τους πολλούς και νέους καθηγητές που θα έχουν και δείξτε τους ότι εσείς τα εμπιστεύεστε και ότι είσαστε σίγουρες ότι θα τα καταφέρουν.

Τα παιδιά που νιώθουν ότι έχουν την εμπιστοσύνη των γονιών τους, οπλίζονται με περισσότερη δύναμη, γίνονται πολύ πιο υπεύθυνα και φροντίζουν να μην απογοητεύσουν το περιβάλλον τους.

Βγείτε μαζί στα καταστήματα, για να αγοράσετε όχι μόνο τα σχολικά, αλλά για να αγοράσετε και τα νέα ρούχα που θα φορέσουν στο σχολείο. Τα καινούργια ρούχα, δίνουν μια νέα ψυχολογία και αυτοπεποίθηση στα παιδιά, που θα τα βοηθήσει και θα τα στηρίξει στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.


www.fe-mail.gr