Ο ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου είναι ένα σχετικά σπάνιο (περίπου 1 στις 200 εγκυμοσύνες) αλλά καταστροφικό γεγονός. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε αρκετά σχετικά με αυτήν την επιπλοκή, και κυρίως πώς να την προλάβουμε.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το πρόβλημα εντοπίζεται στον πλακούντα, ο οποίος δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα το έμβρυο να μην «τρέφεται» ικανοποιητικά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι συχνό η ανάπτυξη του εμβρύου να αρχίζει να υπολείπεται σταδιακά, πριν συμβεί το μοιραίο γεγονός.
Υπάρχουν κάποιες κατηγορίες γυναικών που έχουν αυξημένη πιθανότητα προβλημάτων του πλακούντα, όπως οι γυναίκες πάνω από 35, με υπέρταση, σάκχαρο ή παθήσεις της πήξης του αίματος. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι ο ενδομήτριος θάνατος είναι πιο συχνός στις παχύσαρκες εγκύους, εκείνες που καπνίζουν και εκείνες που έχουν προηγούμενες καισαρικές τομές. Ορισμένες λοιμώξεις, όπως η ερυθρά, η τοξοπλάσμωση και ο κυτταρομεγαλοιός, έχουν επίσης ενοχοποιηθεί. Άλλα λιγότερο διευκρινισμένα αίτια περιλαμβάνουν την αιμορραγία κατά την εγκυμοσύνη και τις πολλαπλές περιτυλίξεις ή τους κόμπους στον ομφάλιο λώρο.
Παρ' όλα αυτά, περίπου 25% των περιπτώσεων ενδομήτριου θανάτου δεν έχει κάποιο αναγνωρίσιμο λόγο. Αυτό σημαίνει ότι πολλά είναι που δε γνωρίζουμε ακόμη σχετικά με την παθολογία αυτής της επιπλοκής και απαιτούνται νέες έρευνες προς τούτη την κατεύθυνση.
Οι περισσότερες γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με ενδομήτριο θάνατο του εμβρύου προσέρχονται στη μαία ή το γιατρό παραπονούμενες ότι το μωρό δεν κουνιέται αρκετά. Αυτό σημαίνει ότι κάθε έγκυος που μπορεί να μην «ακούει» καλά το μωρό της, καλό είναι να ελέγχεται από τον γιατρό. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, όλα θα είναι καλά. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η έγκαιρη προσέλευση μιας γυναίκας στον γιατρό έχει σώσει στο «παρά πέντε» το μωρό της.
Το κείμενο επιμελήθηκε και υπογράφει ο δρ ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ MD(London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου
Zougla
