O Χνούδος είναι ένα άσπρο αρσενικό κουνέλι που επισκέπτεται τακτικά τα παιδιά στο Νοσοκομείο Παίδων. Πρόκειται για το επιστημονικό πρόγραμμα «θεραπευτικής συντροφιάς ζώου σε Νοσοκομείο Παίδων» που εμπνεύστηκε η κτηνίατρος κ. Κατερίνα Λουκάκη (αποτελεί μάλιστα το θέμα του διδακτορικού της). Είναι το πρώτο τέτοιου είδους σε νοσοκομείο στην Ελλάδα και υλοποιείται εδώ και έναν χρόνο σε συνεργασία με τη Β΄ Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου. Στόχος των υπευθύνων είναι να απομακρύνει το στρες από τα παιδιά. Και όπως δείχνουν τα πρώτα αποτελέσματα του προγράμματος, ο χνουδωτός τετράποδος φίλος τους τα καταφέρνει με το παραπάνω. Οι μικροί ασθενείς ξεχνούν για λίγο τον πόνο, τις εξετάσεις, την ταλαιπωρία και ανταποκρίνονται καλύτερα στη θεραπεία.
«Το γεγονός ότι τα παιδιά ζητούν να ξαναδούν το κουνελάκι ή ότι του χαρίζουν πράγματα, δείχνει πόσο τα βοηθάει. Πόσο θετικά ανταποκρίνονται», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Λουκάκη. «Το ζώο χρησιμοποιείται ως μέσο για να εκφραστούν τα παιδιά. Θέλουμε να δημιουργήσει ένα οικείο περιβάλλον ώστε να αισθάνονται καλύτερα. Να τους μειώσουμε το στρες. Με αυτόν τον τρόπο ανταποκρίνονται καλύτερα και στη θεραπεία», συμπληρώνει η κτηνίατρος. Προσθέτει μάλιστα πως από την παρουσία του κουνελιού δεν ωφελούνται μόνο τα παιδιά, αλλά και οι γονείς. «Θεωρούν ότι το κουνέλι τούς βοηθάει να χαλαρώνουν, αφού κι αυτοί είναι στρεσαρισμένοι από τη μακρά νοσηλεία των παιδιών τους».
«Ένεση» ηθικού
Η σύντομη επαφή των παιδιών με τον Χνούδο γίνεται στο Τμήμα Ημερήσιας Νοσηλείας του Ογκολογικού Τμήματος. Ωστόσο, σε ειδικές περιπτώσεις εφόσον ζητηθεί από τους γιατρούς ή από τα ίδια τα παιδιά, ο μικρός κούνελος παίζει μαζί τους και στο Τμήμα Μόνιμης Νοσηλείας. Στην ιστοσελίδα της, η κτηνίατρος περιγράφει τις επισκέψεις του Χνούδου στο νοσοκομείο και το δέσιμό του με τα παιδιά. Χαρακτηριστική η ιστορία με ένα κοριτσάκι που είχε συνηθίσει τις επισκέψεις του κούνελου. Φοβόταν να μπει στο εξεταστήριο μόνη της και ζητούσε κλαίγοντας να είναι κοντά της και ο Χνούδος. Οι υπεύθυνοι της έκαναν το χατίρι και η μικρούλα πέρασε ευκολότερα τη δοκιμασία της εξέτασης. «Σούπερ θετική» για την ψυχολογία των παιδιών χαρακτηρίζει την επαφή που έχουν με το κουνελάκι ο καθηγητής της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Παν. Αθηνών στο «Αγλαΐα Κυριακού» κ. Δημήτρης Καφετζής. «Το κουνελάκι κάνει τα παιδιά να θέλουν να έρθουν στο νοσοκομείο να κάνουν τη θεραπεία τους. Το νοσοκομείο είναι κάτι ξένο γι΄ αυτά. Δεν μπορούν συνεχώς να βλέπουν άσπρες μπλούζες. Άλλωστε πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ζωάκι που κάθεται και αφήνει τα παιδιά να το χαϊδέψουν».
Στήριξη σε μικρούς και μεγάλους ασθενείς καθώς και σε άτομα με αναπηρίες προσφέρουν και άλλα ζώα στην Ελλάδα. Πρόκειται για προγράμματα που υλοποιούνται στο εξωτερικό εδώ και αρκετά χρόνια και σιγά σιγά τα τελευταία έτη βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και στη χώρα μας. Μάλιστα, οι ευεργετικές επιδράσεις των ζώων σε ασθενείς αποδεικνύονται και από επιστημονικές μελέτες.
Τετράποδοι εθελοντές
Από το 2006, οι εθελοντές της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Sapt Ηellas- Δράση για αδέσποτα, Σκύλοι θεραπείας Ελλάδας πραγματοποιούν δωρεάν επισκέψεις με τη συνοδεία 9 σκύλων (είναι οι λεγόμενοι σκύλοι θεραπευτικής επαφής) σε σχολεία αλλά και ιδρύματα και ξενώνες που φιλοξενούν παιδιά και ενηλίκους με αναπηρίες. Έως σήμερα έχουν επισκεφτεί περισσότερα από 140 σχολεία και 24 ιδρύματα και ξενώνες.
Όπως λέει στα «ΝΕΑ» η εκπαιδεύτρια σκύλων και υπεύθυνη των προγραμμάτων κ. Χριστίνα Οικονόμου είναι πολλά τα παραδείγματα που δείχνουν πόσο ωφέλιμη είναι η επαφή των παιδιών- ειδικά αυτών με αυτισμό - με τα σκυλάκια. «Ενδεικτική είναι η περίπτωση της 8χρονης Ευαγγελίας με αυτισμό που είχαμε επισκεφτεί στον μη κυβερνητικό οργανισμό ΕΨΥΜΕ. Στις πρώτες επισκέψεις με τον σκύλο δεν ήθελε καν να επικοινωνήσει μαζί μας. Στην τρίτη όμως βούρτσισε και τάισε την Κούκλα, τη σκυλίτσα. Αυτό είναι μία πρόοδος».
Όπως τονίζουν οι υπεύθυνοι της οργάνωσης, ένα ζώο- και μάλιστα ένας σκύλος- φύσει κοινωνικό ον, διαθέτει το εκ γενετής χάρισμα να προσεγγίζει και να προσφέρει στοργή και αγάπη ανιδιοτελώς και απροσχημάτιστα, χωρίς να «κρίνει» με τον ανθρώπινο τρόπο. «Χαίρεται και ανταποκρίνεται στα χάδια και την προσοχή, ανεξαρτήτως του από ποιον προέρχονται και αυτή του η ιδιότητα κάνει τις “θεραπευτικές” του δυνάμεις ανεκτίμητες».
Εκπαίδευση
Τα σκυλάκια θεραπευτικής επαφής που συμμετέχουν στο πρόγραμμα εκπαιδεύονται επί ένα εξάμηνο προκειμένου να είναι υπάκουα, επικοινωνιακά και να μην ενοχλούνται από τη φασαρία και την παρουσία πολλών παιδιών.
Στόχος της οργάνωσης είναι να μπορεί να επισκέπτεται- χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες- ειδικά σχολεία για να προσφέρει στήριξη στα παιδιά με τη βοήθεια των σκύλων θεραπευτικής επαφής.
Έως σήμερα όμως δεν της έχει δοθεί έγκριση από το υπουργείο Παιδείας.
Περπάτησε βλέποντας ένα παπί με αναπηρία!
ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ζώα που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν σε θεραπεία ανθρώπων έχουν εκπαιδευτεί. Η περίπτωση του 4χρονου Φίνλεϊ από την Αγγλία- η ιστορία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Daily Μail»- αποδεικνύει ότι και μόνο η συμβίωση με ένα ζωάκι μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από ωφέλιμη.
Ο μικρός είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο σε βρεφική ηλικία, από το οποίο προκλήθηκε εγκεφαλική παράλυση. Δεν θα μπορούσε να περπατήσει είχαν πει οι γιατροί. Ωστόσο όλα άλλαξαν όταν η μητέρα του έφερε στο σπίτι ένα παπάκι που είχε σπασμένο το πόδι του και δεν μπορούσε να περπατήσει. Μάλιστα δεν του έδωσε απλώς στέγη, αλλά φρόντισε να το πάει σε έναν ειδικό. Ο κτηνίατρος τοποθέτησε νάρθηκα στο παπάκι και εκείνο σιγά σιγά άρχισε να κόβει βόλτες στο σπίτι κουτσαίνοντας. Το θέαμα ενθουσίασε τον τετράχρονο. Βλέποντας το παπάκι να τα καταφέρνει άρχισε και εκείνος να στέκεται στα δύο πόδια του και σιγά σιγά να κάνει τα πρώτα του βήματα φωνάζοντας στη μαμά του: «Περπατάω σαν το παπάκι!».
«Η ιππασία μού βελτιώνει τη διάθεση»
«Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ιππασία βελτίωσε τον κορμό μου, τη λεκάνη μου. Γενικότερα τον συντονισμό του σώματός μου. Η βάδισή μου έχει καλυτερέψει σημαντικά» λέει στα «ΝΕΑ» ο 27χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ορέστης Ιωάννου, που μετακινείται με πατερίτσες. Γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, αλλά τα προγράμματα θεραπευτικής ιππασίας που παρακολουθεί εδώ και 9 χρόνια τον έχουν βοηθήσει σημαντικά έτσι ώστε να κινείται ευκολότερα.
Όπως τονίζει όμως, η μεγαλύτερη βοήθεια που του προσφέρει η επαφή με το άλογο είναι η ψυχολογική: «Μου έχει βελτιώσει τη διάθεση. Όταν πηγαίνω, χαλαρώνω. Ξεχνάω όλα τα υπόλοιπα πράγματα και τις υποχρεώσεις μου. Είναι ένα μέσο αποφόρτισης. Και επειδή είμαι χαρούμενος και ευχαριστημένος, αποδίδω καλύτερα και σωματικά». Έχοντας 9 χρόνια εμπειρίας στα προγράμματα του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας, στο Γουδή, λέει πως 3 πράγματα είναι αυτά που βοηθούν όσους συμμετέχουν. Η σχέση με την ομάδα και τους εθελοντές, η τρυφερή σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του αναβάτη και του αλόγου, αλλά και το φυσικό περιβάλλον. «Τα προγράμματα γίνονται σε έναν χώρο με δέντρα, πράσινο και χώμα. Είναι σαν να αλλάζεις κόσμο». Περισσότεροι από 500 άνθρωποι, παιδιά και ενήλικοι, έχουν παρακολουθήσει τα προγράμματα του Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος στα 20 χρόνια λειτουργίας του.
Πρόκειται για προγράμματα που απευθύνονται σε άτομα με σωματικά, νοητικά, αισθητηριακά και ψυχολογικά προβλήματα.
ΤΑ ΝΕΑ
