Τα παιδιά είναι πάντα πιο ευπαθή από τους ενήλικες σε τέτοιες καταστάσεις. Στο Αφγανιστάν, τα παιδιά έχουν επηρεαστεί ιδιαίτερα από τον πόλεμο, την έλλειψη τροφίμων και την αστάθεια του πολιτικού συστήματος της χώρας. Τα στοιχεία που έχουμε στην διάθεση μας λένε πως:
- Ένα στα τέσσερα παιδιά πεθαίνει πριν φτάσει στην ηλικία των πέντε ετών.
- Το ποσοστό θνησιμότητας στα νεογέννητα είναι το τρίτο κατά σειρά σε ολόκληρο τον κόσμο.
- Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της ιλαράς και της θανατηφόρας διάρροιας.
- Πολλά παιδιά έχουν χάσει τους γονείς τους ή έχουν αποχωριστεί από αυτούς.
- Τα περισσότερα παιδιά είναι τρομοκρατημένα από την βία, τον θάνατο και τις ασθένειες που καθημερινά αντιμετωπίζουν.
- Σχεδόν τα μισά παιδιά του Αφγανιστάν, που είναι κάτω από 5 ετών είναι σοβαρότατα υποσιτισμένα.
- Το Αφγανιστάν χρειάζεται επειγόντως ανθρωπιστική βοήθεια.
Είναι όμως αρκετή η ανθρωπιστική βοήθεια για να σωθούν τόσα εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, για να ανθίσει ξανά το χαμόγελο στα αθώα παιδικά προσωπάκια; Ας μη γελιόμαστε. Αν κοιτάξουμε στις διάφορες περιοχές του Πλανήτη που δοκιμάστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από πολέμους, δε θα βρούμε καμιά που να έχει ξεπεράσει τις πληγές της, που να μπορεί να δόσει στα παιδιά της τα απαραίτητα. Στο Ιράκ, μια δεκαετία μετά τον πόλεμο του Κόλπου, τα παιδιά πεθαίνουν κατά χιλιάδες από αμυγδαλίτιδα...! Χάρη στο εμπάργκο, που επέβαλε η διεθνής κοινότητα, μετά από πρόταση των Η.Π.Α. , στον "τρομοκράτη Σαντάμ Χουσεϊν" δεν υπάρχουν αντιβιοτικά και αντιπυρετικά. Στη Σερβία πόσες ακόμα ζωές θα χαθούν από έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων; Η διεθνής κοινότητα, όμως, είναι ικανοποιημένη γιατί τιμώρησε τον "τρομοκράτη Μιλόσεβιτς". Χωρίς να δικαιολογούμε καμιά τρομοκρατική ενέργεια, όπως αυτή της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, πρέπει όλοι να δηλώσουμε στους ισχυρούς της Γης ότι η σύλληψη και η τιμωρία τρομοκρατών δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τον αφανισμό ολόκληρων λαών. Οι βομβαρδισμοί και στη γειτονική Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν έδειξαν ότι δεν υπάρχουν επιλεγμένοι στόχοι, δεν υπάρχουν έξυπνες βόμβες. Υπάρχουν αθώα θύματα, υπάρχουν λαοί που κινδυνεύουν με γενοκτονία.
Άραγε όταν καταφεύγουμε σε λύσεις του είδους "Τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες" εξοντώνοντας ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά χώρες ολόκληρες ποιός είναι πραγματικά ο τρομοκράτης και ποιό το θύμα της τρομοκρατίας;
Ο πόλεμος, με όποια αφορμή ή αιτία και αν γίνεται είναι πάντα ΠΟΛΕΜΟΣ.
Επιτέλους:
- Δεν θέλουμε άλλες τραγωδίες.
- Δεν θέλουμε άλλα θύματα.
- Δεν θέλουμε άλλα παιδικά μάτια γεμάτα τρόμο.
- Δεν θέλουμε άλλες παιδικές ψυχές τραυματισμένες για όλη την υπόλοιπη τους ζωή.
- Δεν θέλουμε άλλη οικολογική επιβάρυνση, άλλη οικολογική καταστροφή από ανεξέλεγκτους βομβαρδισμούς.
Φτάνει πια...
Υπάρχει τρόπος να απαλύνουμε τον ανθρώπινο πόνο, να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο; Ναι. Αρκεί όλοι μαζί να πάψουμε να είμαστε παθητικοί θεατές - Καταναλωτές σκηνών βίας και πολέμου. Να πάψουμε να ανεχόμαστε την ηθική που κάποια συμφέροντα μας επιβάλλουν. Δεν αρκεί να λυπόμαστε τα θύματα των απανταχού πολέμων. Δεν αρκεί να μαζεύουμε λίγα τρόφιμα, λίγα ρούχα, λίγα χρήματα για να στείλουμε ανθρωπιστική βοήθεια και η οποία είναι αμφίβολο αν θα φτάσει στον προορισμό της. Πρέπει όλοι μαζί να απαιτήσουμε να επανέρθει η δημοκρατία, η σταθερότητα και η ανάπτυξη όχι μόνον στο Αφγανιστάν αλλά σε όλες τις χώρες, που διαλύθηκαν από τον πόλεμο, την βία και την ανέχεια. πηγή
إرسال تعليق