Ουρολοιμώξεις και Υποτροπή

Η έκφραση ουρολοίμωξη είναι ένας γενικότερος όρος που αγκαλιάζει ένα ευρύτερο πεδίο. Ουσιαστικά μιλάμε για την λοίμωξη του ουροποιητικού. Υπάρχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ ουρολοιμώξεων στον άνδρα , την γυναίκα και φυσικά το παιδί. Αυτό νομίζω είναι κατανοητό στο ευρύ κοινό το οποίο όμως δεν γνωρίζει πως η υποτροπιάζουσα ουρολοίμωξη ,δηλαδή η επανεμφάνιση της λοίμωξης των ούρων σε τακτά - συχνά χρονικά διαστήματα είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Η διαφορετικότητα έγκειται στο γεγονός της προσέγγισης και φυσικά της παρακολούθησης του προβλήματος. Η υποτροπιάζουσα ουρολοίμωξη είναι ουρο-λοίμωξη με την διαφορά ότι θα πρέπει να βρεθεί το αίτιο κάτι για τ΄ οποίο χρειάζεται πολύ καλή γνώση του αντικειμένου.Θα πρέπει να επισημάνουμε πως κάθε ουρολοίμωξη θα πρέπει να διαγιγνώσκεται βάση εξετάσεων όπως είναι η γενική και η καλλιέργεια ούρων καθώς επίσης και μετά από κλινική εκτίμηση και αναφορά των κλασσικών συμπτωμάτων.Θα πρέπει πάντα να γίνονται οι εξετάσεις αυτές πριν και μετά την θεραπεία κι αυτό διότι μόνο έτσι μπορεί να τεκμηριωθεί αλλά και να ‘μαστε σίγουροι πως η επανεμφάνιση μίας ουρολοίμωξης είναι υποτροπή - υποτροπιάζουσα ουρολοίμωξη και όχι μία μη σωστά και πλήρως θεραπευμένη ουρολοίμωξη.

Περίπου το 2% των παιδιών εμφανίζουν ουρολοιμώξεις.

1. Το πρώτο 6μηνο της ζωής τα αγόρια έχουν συχνότερα ουρολοιμώξεις από τα κορίτσια (διότι οι συγγενείς ανωμαλίες στα αγόρια είναι συχνότερες)
2. Γύρω στην ηλικία των 2-3 ετών στα κορίτσια οι ουρολοιμώξεις είναι συχνότερες
3. Μέσα στα πρώτα 10 χρόνια της ζωής τα αγόρια έχουν 1% και τα κορίτσια 3% πιθανότητα να εμφανίσουν ουρολοίμωξη
4. Σ΄ ολόκληρη τη ζωή οι ουρολοιμώξεις είναι 50 φορές συχνότερες στα κορίτσια έναντι των αγοριών
5. Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις εμφανίζονται στο 30% των αγοριών και στο 40% των κοριτσιών
6. Οι ουρολοιμώξεις στα παιδιά έχουν τον κίνδυνο εμφάνισης ουλών στους νεφρούς (οι ώριμοι νεφροί των ενηλίκων κάνουν δυσκολότερα ουλές). Ουλές εμφάνισε το 6% των παιδιών που είχαν ουρολοίμωξη και χρειάστηκε νοσηλεία σε νοσοκομείο
7. Η κυστεοουρητηρηκή παλινδρόμηση ευθύνεται για το 30-50% των ουρολοιμώξεων των παιδιών

Πότε επιβάλλεται παραπέρα έλεγχος ακτινολογικά κλπ σε ουρολοίμωξη:

Σε κορίτσια άνω των 5 ετών που έκαναν 2 ή περισσότερες ουρολοιμώξεις
Σ΄ όλα τα αγόρια κατά την πρώτη ουρολοίμωξη που θα εμφανίσουν
Σ΄ όλα τα παιδιά που έχουν πυρετό μαζί με ουρολοίμωξη
Σ΄ όλα τα παιδιά κάτω των 5 ετών με την εμφάνιση της πρώτης τους ουρολοίμωξης

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Το είδος και η συχνότητα των μικροβίων που προκαλούν ουρολοίμωξη εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο, την ύπαρξη ή όχι ανωμαλίας του ουροποιητικού και από τις ουρολογικές επεμβάσεις. Σε παιδιά χωρίς ανωμαλίες του ουροποιητικού το μικρόβιο που απομονώνεται στο 80% από τις περιπτώσεις είναι κολοβακτηρίδιο, που είναι συνήθως ευαίσθητο σε πολλά αντιβιοτικά και έχει 150 περίπου ορότυπους. Από αυτούς στην ουρολοίμωξη παρατηρούνται οι 0 : 1,2,4,6,7,18,75 που ονομάστηκαν ουροπαθογόνοι. Τα άλλα μικρόβια που παρατηρούνται είναι σε σειρά συχνότητας ο πρωτέας, η κλεμψιέλλα, τα εντεροβακτηρίδια, σαλμονέλλες, ο λευκός σταφυλόκοκκος, η ψευδομονάδα και η μονίλια. Σε παιδιά με ουρολοίμωξη και διαμαρτίες του ουροποιητικού που έχουν υποβληθεί σε ουρολογικές επεμβάσεις το πιο συχνό μικρόβιο στα ούρα είναι η ψευδομονάδα ενώ τα άλλα μικρόβια (κολοβακτηρίδιο, πρωτέας, κλεμψιέλλα κλπ ) βρίσκονται πιο σπάνια.

ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ

Στη νεογνική περίοδο τα μικρόβια φθάνουν στο ουροποιητικό σύστημα, κυρίως με την κυκλοφορία του αίματος. Το φαινόμενο αυτό συμπεραίνεται από το σημαντικό ποσοστό θετικών καλλιεργειών αίματος ( περίπου 20% ), όπως και πυελονεφριτικών αλλοιώσεων, στο σπινθηρογράφημα με Tc- DMSA στις ουρολοιμώξεις των νεογνών. Μετά την νεογνική ηλικία, στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα μικρόβια εισέρχονται στο ουροποιητικό σύστημα από την ουρήθρα. Αρχικά, εισέρχονται στην ουροδόχο κύστη και από εκεί ανέρχονται διά των ουρητήρων στους νεφρούς μέσω κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης που προυπήρχε ή ( έστω σπανίως ) προκλήθηκε από την ουρολοίμωξη. Το αποτέλεσμα της μολύνσεως του ουροποιητικού συστήματος εξαρτάται από την άμυνα του ξενιστή και από την τοξικότητα του παθογόνου μικροβίου.

Συγγενείς ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος ( κυστεουρητηρική παλινδρόμηση, στένωση της πυελοουρητηρικής συμβολής κα ) ή παρουσία αποφράσσοντος λίθου, που προκαλούν στάση των ούρων, προάγουν τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων και συντελλούν στην κλινική εκδήλωση της ουρολοιμώξεως. Εξάλλου και μεταξύ των ατόμων με φυσιολογικό, ανατομικώς, ουροποιητικό σύστημα υπάρχουν διαφορές στην << ευαισθησία >> έναντι της ουρολοιμώξεως. Αυξημένη ευαισθησία σε ουρολοίμωξη φαίνεται ότι σχετίζεται με μειωμένη ικανότητα παραγωγής εκκριτικής IgΑ από τα επιθηλιακά κύτταρα των ουροφόρων οδών, με το αντιγόνο ιστοσυμβατότητας HLA- A3 και με την ομάδα αίματος Ρ1 . Σημειώνεται ότι το 75% των ατόμων της Καυκασίας φυλής έχουν ομάδα αίματος Ρ1. Η τοξικότητα των μικροβίων θεωρείται οτί εξαρτάται από την παρουσία προσεκβολών ( Ρ ινίδια) στο κυτταρικό τοίχωμα. Με τα ινίδια αυτά τα κολοβακτηρίδια προσκολλώνται σε ειδική υποδοχή του ουροεπιθηλιακού κυττάρου που έχουν τα άτομα ομάδαας αίματος Ρ1.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Η κλινική εικόνα της ουρολοιμώξεως ποικίλει ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Στη νεογνική ηλικία, η ουρολοίμωξη προβάλλει με εικόνα σηψαιμίας που περιλαμβάνει εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό ( ίκτερος, έμετοι, διάρροιες, διάταση κοιλίας, ηπατοσπληνική διόγκωση, στασιμότητα στο βάρος, ανορεξία ), το αναπνευστικό ( ταχύπνοια, αναπνευστική δυσχέρεια), τοΚΝΣ ( ευερεθιστότητα, υπερτονία) και το κυκλοφορικό. Πυρετός υπάρχει σε 25 % των περιπτώσεων, ιδιαίτερα όταν η ουρολοίμωξη συνδέεται με αποφρακτική ουροπάθεια. Η πρόγνωση της ουρολοίμωξης στο νεογέννητο είναι καλή εκτός αν υπάρχουν νεφρικά μικροαποστήματα από σηψαιμία, οξεία πυελονεφρίτιδα με συγγενή ανωμαλία του ουροποιητικού, συγγενής υποξεία διάμεση νεφρίτιδα και νεκρωτική θηλίτιδα από βαριά λοίμωξη, σοκ ή αιμολυτική αναιμία. Στο νεογέννητο η ουρολοίμωξη εκδηλώνεται στο 60% από τις περιπτώσεις τις πρώτες 15 μέρες της ζωής.

Στη βρεφική ηλικία, η κλινική εικόνα ποικίλλει σε βαρύτητα. Η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί με καθυστέρηση της σωματικής αυξήσεως, ανορεξία, εμέτους, διάρροιες, ανησυχία και ανεξήγητα επεισόδια πυρετου. Αν συνυπάρχει αποφρακτική ουροπάθεια, η φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει διόγκωση νεφρού ή της κύστεως. Επίσης η προσεκτική παρατήρηση του άρρενος βρέφους κατά την ούρηση μπορεί να αποκαλύψει περιορισμένη ακτίνα ουρήσεως ή και διάμετρο της στήλης ουρήσεως, ευρήματα ενδεικτικά βαλβίδων της οπισθίας ουρήθρας.

Στα μεγαλύτερα παιδιά, η ουρολοίμωξη μπορεί να προβάλει κλινικώς με πυρετό, κοιλιακά άλγη και κυστικά συμπτώματα, όπως συχνουρία, καύσο κατά την ούρηση, δυσουρία και δευτεροπαθή νυκτερινή ενούρηση.
Σε κάθε ηλικία, η ουρολοίμωξη μπορεί να συνοδεύεται από μακροσκοπική αιματουρία, σε ποσοστό 5-10 % . Επίσης, η θολερότητα και η δυσάρεστη οσμή των ούρων μπορεί να αποτελούν πρώιμο σύμπτωμα ουρολοιμώξεως και συνήθως γίνονται αντιληπτά από ευαισθητοποιημένους, από προηγούμενα επεισόδια, γονείς. Ο υψηλός πυρετός, το ρίγος, το άλγος στην οσφύ και η επηρεασμένη κλινική εικόνα αποτελούν, σε κάθε ηλικία, κλινικά σημεία ενδεικτικά πυελονεφρίτιδας.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Η διάγνωση της ουρολοίμωξης βασίζεται στην ύπαρξη πυουρίας και μικροβιουρίας. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει η προετοιμασία για τη λήψη των ούρων και η λήψη τους να γίνεται σύμφωνα με αυστηρούς κανόνες για την αποφυγή υπερδιάγνωσης της ουρολοίμωξης.

Η προετοιμασία για τη λήψη των ούρων εξαρτάται από το φύλο και την κατάσταση των γεννητικών οργάνων. Στα κορίτσια όταν ο κόλπος είναι καθαρός γίνεται έκπλυση των έξω γεννητικών οργάνων με φυσιολογικό ορό ή καθαρό νερό και ύστερα αποσπόγγιση με αποστειρωμένες γάζες. Όταν ο κόλπος είναι ακάθαρτος γίνεται πλύση με αντισηπτικό, έκπλυση με άφθονο φυσιολογικό ορό και αποσπόγγιση όπως και προηγούμενα. Όταν υπάρχει αιδοιοκολπίτιδα πρέπει να προηγηθεί η θεραπεία της και στη συνέχεια η ασθενής να προετοιμαστεί όπως στην πρώτη περίπτωση.

Στα αγόρια όταν η πόσθη είναι καθαρή πρέπει να γίνει ανάσπαση και στη συνέχεια πλύση με φυσιολογικό ορό. Όταν υπάρχουν φίμωση ή συμφύσεις, πρέπει να διορθωθεί η φίμωση ή να λυθούν οι συμφύσεις και η λήψη των ούρων πρέπει να γίνεται ύστερα από τρείς μέρες αφού προηγουμένα προετοιμαστεί ο ασθενής όπψς και στην πρώτη περίπτωση. Η συγκέντρωση των ούρων για μικροσκοπική εξέταση και καλλιέργεια γίνεται με ουροσυλλέκτη στα νεογνά και τα βρέφη, στο μέσο της ούρησης με αποστειρωμένο φιαλίδιο στα παιδιά ή με υπερηβική παρακέντηση.

Η συλλογή των ούρων με ουροσυλλέκτη είναι ικανοποιητική μέθοδος όταν ο ουροσυλλέκτης αλλάζει κάθε μισή ώρα και πρίν την τοποθέτηση του νέου προηγηθεί νέος καθαρισμός των γεννητικών οργάνων μέχρι το βρέφος να ουρήσει. Η λήψη των ούρων του μέσου της ούρησης σε αποστειρωμένο φιαλίδιο αποτελεί ικανοποιητική μέθοδο συλλογής τους στα μεγάλα παιδιά, αγόρια ή κορίτσι.

Η υπερηβική παρακέντηση είναι ο καλύτερος τρόπος λήψης των ούρων. Η τεχνική είναι απλή. Περιμένουμε 2-4 ώρες μετά την τελευταία ούρηση ή χορηγούμε υγρά ή φουροσεμίδη σε δόση 5 έως 10 mg, 30 min πρίν την παρακέντηση. Το παιδί τοποθετείται ύπτια σε σκληρό εξεταστικό κρεβάτι με τα κάτω άκρα σε διάσταση. Η κύστη πρέπει πάντοτε να ψηλαφάται. Αποστειρώνεται η περιοχή παρακέντησης που βρίσκεται 1 -2 cm επάνω από την ηβική σύμφυση και στη μέση γραμμή.

Στο νεογέννητο και το βρέφος χρησιμοποιείται βελόνα μήκους 4cm και στα παιδιά 6 -8 cm. Η σύριγγα είναι των 10ml. Η βελόνα εισάγεται σε βάθος 2 -5 cm ανάλογα με την ηλικία και με φορά σχεδόν κάθετη προς το σημείο παρακέντησης. Στη συνέχεια αναρροφούνται 2 ml ούρων, ανασύρεται η σύριγγα και αποστέλλεται στο εργαστήριο. Υπερηβική παρακέντηση πρέπει να γίνεται στις περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης συλλογής των ούρων όταν υπάρχει υποψία υποκυστικού κωλύματος ή αμφιβολία για την πραγματικότητα της ουρολοίμωξης στα νεογέννητα και τα βρέφη.

Οι δυσκολίες κατά την παρακέντηση είναι η διέγερση των παιδιών, η αποβολή των ούρων πρίν την παρακέντηση και η δυσχέρεια ψηλάφισης της κύστης στα ανήσυχα παιδιά. Οι επιπλοκές είναι σπάνιες ( παροδική αιματουρία, τρώση του εντέρου). Η μεταφορά των ούρων στο εργαστήριο για μικροσκοπική εξέταση πρέπει να γίνει αμέσως ( μέσα σε 30΄) μετά τη λήψη τους. Σε περίπτωση αδυναμίας μπορούμε να καθυστερήσουμε μέχρι 2 ημέρες αν προσθέσουμε 2 ml διαλύματος βορικού οξέος 1,8% σε 2 ml ούρα ή αν κρατήσουμε τα ούρα στο ψυγείο εώς ότου καλλιεργηθεί, ώστε να αποφεύγεται ο πολλαπλασιασμός των συμπαρασυρθέντων από την περιγεννητική περιοχή μικροβίων και ενδεχόμενο ψευδώς θετικό αποτέλεσμα..

Η διάγνωση της ουρολοίμωξης γίνεται με τη διαπίστωση στη μικροσκοπική εξέταση των ούρων αυξημένου αριθμού λευκοκυττάρων και την παρουσία μικροβίων και επιβεβαιώνεται με την καλλιέργεια των ούρων. Στη μικροσκοπική εξέταση των ούρων ο αριθμός των λευκοκυττάρων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες από τους οποίους οι σπουδαιότεροι είναι η διάρκεια παραμονής των ούρων στο δοχείο συλλογής, η πυκνότητα και η οξύτητα των ούρων, η διάρκεια και η ταχύτητα της φυγοκέντρησης. Για τους λόγους αυτούς δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί με ακρίβεια η λευκοκυτταρουρία.

Γενικά παραδεχόμαστε ότι σε φυσιολογικές συνθήκες σε ούρα φυγοκεντρημένα υπάρχουν στο οπτικό πεδίο στη μεγάλη μεγέθυνση 0 -5 λευκοκύτταρα mm είς την τρίτη λιγότερα από 10 λευκοκύτταρα στα αγόρια και λιγότερα από 50 στα κορίτσια ( αριθμός λευκοκυττάρων μεγαλύτερος από 100 / mm είς την τρίτη είναι ενδεικτικός ουρολοίμωξης).

Ο καλύτερος τρόπος μέτρησης του αριθμού των λευκοκυττάρων που αποβάλλονται στα ούρα είναι η μέθοδος Addis Hamburger με την οποία προσδιορίζουμε τον αριθμό των έμμορφων στοιχείων του αίματος που αποβάλλονται στα ούρα στο min . Η δοκιμασία γίνεται ως εξής. Ζητούμε από τον ασθενή να ουρήσει και σημειώνουμε την ακριβή ώρα. Τα ούρα απορρίπτονται. Περιμένουμε την επόμενη ούρηση. Σημειώνουμε την ακριβή ώρα της ούρησης και συγκεντρώνουμε τα ούρα.

Μετρούμε τον όγκο τους. Παίρνουμε 10 ml και τα φυγοκεντρούμε. Πετούμε τα 9 ml από το υπερκείμενο. Αναδεύουμε το υπόλοιπο και από αυτό παίρνουμε μια σταγόνα που τοποθετούμε σε πλάκα μέτρησης τύπου Nnewbauer. Μετρούμε τον αριθμό των λευκοκυττάρων στο 0,1 mm εις την τρίτη ούρων. Γνωρίζοντας τον όγκο των ούρων στο min είναι εύκολο να υπολογίσουμε τον αριθμό των λευκοκυττάρων ( και των ερυθροκυττάρων ) που αποβάλλονται στο min στα ούρα.

Στα φυσιολογικά παιδιά ο αριθμός των λευκοκυττάρων είναι μέχρι 1500/ min ενώ στην ουρολοίμωξη ξεπερνά συνήθως τα 5000/ min. Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει λευκοκυτταρουρία χωρίς η ουρολοίμωξη όπως στη σπειραματονεφρίτιδα, τη νεφρασβέστωση, τη διάμεση νεφρίτιδα, τη φυματίωση και την αιδιοκολπίτιδα. Σε φυσιολογικά άτομα στη μικροσκοπική εξέταση των ούρων δεν παρατηρούνται μικρόβια γιατί τα ούρα είναι στείρα. Στην ουρολοίμωξη βρίσκονται σπάνια μέχρι πολλές δεκάδες μικρόβια/ mm εις την τρίτη.

Στο 20% των περιπτώσεων μικροβιουρίας δεν συνυπάρχει υπερλευκοκυτταρουρία. Η επιβεβαίωση της ουρολοίμωξης γίνεται όταν έχουμε 2 ή καλύτερα 3 καλλιέργειες θετικές στο ίδιο μικρόβιο. Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται στο ελάχιστο η υπερδιάγνωση της νόσου. Η ποσοτική καλλιέργεια αποτελεί τον ορθότερο τρόπο ανίχνευσης της μικροβιουρίας.

Η σπορά των ούρων γίνεται σε κοινό θρεπτικό άγαρ και σε άγαρ Mac Conkey.Τα αποτελέσματα δίνονται σε αριθμό μικροβίων στο 1 ml ούρων. H ουρολοίμωξη θεωρείται πολύ πιθανή όταν ο αριθμός των μικροβίων είναι μεγαλύτερος από 10 εις την πέμπτη / ml και βέβαιη όταν έχουμε τρείς διαδοχικές καλλιέργειες θετικές ( > 10 εις την πέμπτη / ml ) στο ίδιο μικρόβιο. Αριθμός μικροβίων μεταξύ 10 εις την τετάρτη / ml και 10 εις την τρίτη / ml είναι ύποπτος για ουρολοίμωξη και η καλλιέργεια πρέπει να επαναληφθεί. Αριθμός μικροβίων κάτω από 10 εις την τρίτη / ml αποκλείει την ουρολοίμωξη. Σε περίπτωση ουρολοίμωξης υπό θεραπεία, αριθμός μικροβίων κάτω από 10 εις την τρίτη / ml είναι παθολογικός όταν πρόκειται για το ίδιο μικρόβιο. Ανάπτυξη μικροβίων σε καλλιέργεια ούρων που λήφθηκαν με υπερηβική παρακέντηση είναι πάντα παθολογική. Στους παραπάνω κανόνες υπάρχουν εξαιρέσεις.

Στις αποφρακτικές ουροπάθειες οι καλλιέργειες των ούρων μπορεί να είναι αρνητικές. Επίσης στο βρέφος στο οποίο η συχνότητα των ουρήσεων είναι μεγαλύτερη ( 15 - 20 Η ) αριθμός μικροβίων 10 εις την τετάρτη / ml θεωρείται παθολογικός. Σε μερικές περιπτώσεις παρατηρείται εξαφάνιση της μικροβιουρίας στις επανειλλημένες ουροκαλλιέργειες. Η κατάσταση αυτή ορίζεται σαν παροδική μικροβιουρία και πιθανολογείται ότι οφείλεται σε αυτόματη ίαση της ουρολοίμωξης η συχνότητα της οποίας υπολογίζεται σε 10 - 15 % των περιπτώσεων.

Η διάγνωση της ουρολοιμώξεως στην παιδική ηλικία καθιστά αναγκαίο τον απεικονιστικό έλεγχο του ουροποιητικού συστήματος, αφού συχνά αναπτύσσεται στο έδαφος συγγενούς ανωμαλίας του. Η συχνότερη συγγενής ανωμαλία του ουροποιητικού συστήματος είναι η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση. Βρίσκεται σε 45% περίπου των παιδιών που παρουσιάζουν ουρολοίμωξη στα 2 πρώτα χρόνια της ζωής και μειώνεται σημαντικά ( έως και 10% ) σε παιδιά που παρουσιάζουν ουρολοίμωξη σε μεγαλύτερη ηλικία. Η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση απεικονίζεται με την κλασσική ( ακτινολογική ) κυστεοουρηθρογραφία και με την ραδιοϊσοτοπική κυστεογραφία με 99 m Tc -pertechnetate (υπερτεχνητικό τεχνήτιο ).

Οι αλλοιώσεις της πυελονεφρίτιδας απεικονίζονται με την ενδοφλέβεια πυελογραφία και την σπινθηρογραφία των νεφρών με 99m Tc -DMSA. Η πιο ευαίσθητη μέθοδος για την ανίχνευση των πυελονεφρικών αλλοιώσεων είναι η σπινθηρογραφία με DMSA και η λιγότερο ευαίσθητη η υπερηχογραφία. Η υπερηχογραφία αποτελεί την πιο ευαίσθητη, αλλά με μικρή ειδικότητα, μέθοδο για την απεικόνιση διατάσεων της αποχετευτικής οδού (πχ στενώσεως της πυελοουρητηρικής συμβολής, λιθιασικής αποφράξεως ). Η σπινθηρογραφία με Tc - DMSA δεν ελέγχει τις αποχετευτικές ουροφόρους , επομένως δεν προσφέρει στον έλεγχο αποφρακτικής ουροπάθειας. Εξαίρεση ίσως αποτελεί η βαριά στένωση της πυελοουρητηρικής συμβολής, στην οποία μπορεί να υπάρχουν παθολογικά ευρήματα από το σπινθηρογράφημα με Tc -DMSA λόγω δευτεροπαθών νεφροπαρεγχυματικών αλλοιώσεων (μείωση έως και κατάργηση της προσλήψεως του ραδιοφαρμάκου ). Η ενδοφλέβια πυελογραφία είναι η καλύτερη για την απεικόνιση των αποχετευτικών ουροφόρων οδών και επομένως για τη διάγνωση των αποφρακτικών ουροπαθειών.

Η απλή ακτινογραφία κοιλίας παραμένει απαραίτητη για τον έλεγχο του ουροποιητικού συστήματος, απεικονίζει με μεγάλη ευαισθησία ακτινοσκιερούς λίθους. Ο προτεινόμενος σήμερα απεικονιστικός έλεγχος παιδιού μετά ουρολοίμωξη περιλαμβάνει :

Σε παιδιά ηλικίας μικρότερης του 1 έτους :

- Απλή ακτινογραφία κοιλίας
- Υπερηχογράφημα
- Σπινθηρογράφημα νεφρών με Tc -DMSA
- Κυστεοουρηθρογραφία

Σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας του 1 έτους :

- Απλή ακτινογραφία κοιλίας
- Υπερηχογράφημα
- Σπινθηρογράφημα νεφρών με Tc -DMSA ή εναλλακτικά, ενδοφλέβια πυελογραφία
- Κυστεοουρηθρογραφία, εάν :
- Πρόκειται για δεύτερη ή πολλαπλή ουρολοίμωξη
- Υπάρχει κλινική εικόνα πυελονεφρίτιδας
- Υπάρχουν παθολογικά ευρήματα από τον απεικονιστικό έλεγχο που προηγήθηκε (υπερηχογράφημα, σπινθηρογράφημα με Tc - DMSA ή πυελογραφία )
- Υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό κυστεοουρητηρικής παλινδρομήσεως ή χρόνιας ατροφικής πυελονεφρίτιδας ( πχ σε αδελφό ή αδελφή )

Η κυστεοουρηθρογραφία είναι προτιμότερο να γίνεται 6 εβδομάδες μετά την ουρολοίμωξη, ώστε να αποφεύγεται η ενδεχόμενη σκιαγράφηση μικρής κυστεοουρητηρικής παλινδρομήσεως που μπορεί να συνοδεύει την ουρολοίμωξη και είναι παροδική και παράλληλα ο κίνδυνος εξωγενούς ( με τον καθετηριασμό ) επιμολύνσεως του ουροποιητικού συστήματος στη διάρκεια της φλαγμονής.

Στην περίπτωση που αποκαλυφθεί κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση, επανέλεγχος συνίσταται να γίνεται 2 χρόνια μετά τον αρχικό έλεγχο. Εάν η παλινδρόμηση επιμένει, δεύτερος επανέλεγχος πρέπει να γίνεται 3 χρόνια μετά τον πρώτο επανέλεγχο. Για τους επανελέγχους προτιμάται η ραδιοϊσοτοπική κυστεοουρηθρογραφία, η οποία έχει εξίσου μεγάλη ευαισθησία με την κλασσική, αλλά πολύ μικρότερη ακτινοβολία.Στην περίπτωση που ο αρχικός έλεγχος των νεφρών με σπινθηρογράφημα DMSA αποκαλύπτει πυελονεφριτικές αλλοιώσεις, συνιστάται επανέλεγχος 6 μήνες μετά τον αρχικό έλεγχο, για να διευκρινισθεί εάν οι αρχικές αλλοιώσεις είναι παροδικές ( οξεία πυελονεφρίτιδα ) ή μόνιμες (χρόνια ατροφική πυελονεφρίτιδα )

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία της ουρολοιμώξεως εξαρτάται από την ηλικία, τη συχνότητα των επεισοδίων, τη νεφρική λειτουργία και την ύπαρξη ή όχι λιθίασης ή ανωμαλιών του ουροποιητικού. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της ουρολοίμωξης ταξινομούνται σε δυο κατηγορίες :

1) Αντιβιοτικά. Από τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται εκείνα που είναι μικροβιοκτόνα, που φθάνουν σε μεγάλη συγκέντρωση στο νεφρικό ιστό και αποβάλλονται σε δραστική μορφή στα ούρα. Τέτοια είναι οι ημισυνθετικές πενικιλλίνες ( αμπικιλλίνη, αμοξυκιλλίνη και καρβενικιλλίνη ), οι διάφορες κεφαλοσπορίνες ( κεφαλοθίνη, κεφουροξίνη, κεφοτεξίμη κλπ ), οι αμινογλυκοσίδες ( αμικασίνη, γενταμυκίνη, καναμυκίνη ) η κολιμυκίνη και η θειαμφενικόλη.

2) Χημειοθεραπευτικά. Αποβάλλονται γρήγορα και σε μεγάλη συγκέντρωση στα ούρα (νιτροφουραντοϊνη, ναλιδιξικό οξύ και τριμεθοπρίμη - σουλφομεθαξαζόλη ). Στο νεογέννητο η ουρολοίμωξη αποτελεί συχνά συνοδό σύμπτωμα σηψαιμίας και θεραπεύεται παράλληλα με αυτή. Όταν είναι μόνη αμπικιλλίνη σε δόση 100 -200mg/kg, Η, και περιμένουμε το αποτέλεσμα της καλλιέργειας. Αν το αποτέλεσμα της θεραπείας είναι ευνοϊκό, συνεχίζεται η ίδια θεραπεία.Σε αντίθετη περίπτωση χορηγείται αντιβιοτικό σύμφωνα με το αντιβιόγραμμα. Στα βρέφη και τα παιδιά, η θεραπεία και το θεραπευτικό σχήμα που πρέπει να ακολουθηθεί εξαρτάται από την περίπτωση.

1) Ουρολοίμωξη σε φυσιολογικό ουροποιητικό σύστημα. Σε πρώτη προσβολή χορηγείται το πιο κατάλληλο φάρμακο σύμφωνα με το αντιβιόγραμμα. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα πρέπει να κρίνεται ύστερα από 2 ημέρες ( εξαφάνιση των κλινικών εκδηλώσεων, της πυουρίας και της μικροβιουρίας). Σε περίπτωση αποτυχίας δίνεται άλλο αντιβιοτικό ή χημειοθεραπευτικό .σε περίπτωση επιτυχίας η θεραπεία συνεχίζεται για 7 μέρες. Μακρύτερη θεραπεία δεν έχει καλύτερα αποτελέσματα. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται οι βοηθητικοί παράγοντες (αιδοιοκολπίτιδα κλπ) . μετά τη θεραπεία του πρώτου επεισοδίου ουρολοίμωξης υπάρχουν τρείς πιθανότητες : ίαση (μοναδικό επεισόδιο ουρολοίμωξης) , σπάνιες υποτροπές, συχνές υποτροπές. Όταν οι υποτροπές είναι σπάνιες πρέπει να θεραπεύεται το κάθε επεισόδιο με το κατάλληλο φάρμακο σύμφωνα με το αντιβιόγραμμα για 7 ημέρες. Αν οι υποτροπές είναι συχνές πρέπει στην αρχή να γίνει θεραπεία της ουρολοιμώξεως για 7 ημέρες με το κατάλληλο φάρμακο και στη συνέχεια να δοθεί προφυλακτική αγωγή με μικρές δόσεις νιτροφουραντοϊνης (1 mg/kg ,Η, σε δυο δόσεις )ή τριμεθοπρίμης και σουλφαμεθοξαζόλης σε δόση 2 και 10 mg/kg, Η, σε μια λήψη για 2-4 μήνες. Σε περίπτωση υποτροπής δίνεται θεραπεία για 7 μέρες με το κατάλληλο αντιβιοτικό και μετά χορηγείται χημειοθεραπευτικό (νιτροφουνταντοϊνη ή τριμεθοτρίμη με σουλφαμεθοξαζόλη ) για 6 μήνες. Σε μερικούς ασθενείς όταν η ουρολοίμωξη υποτροπιάζει πολύ συχνά, η προφυλακτική αγωγή πρέπει να δίνεται για πολλά χρόνια.

2) Ουρολοίμωξη με συγγενή ανωμαλία του ουροποιητικού ή λιθίαση. Οι συγγενείς ανωμαλίες του ουροποιητικού ( συγγενείς νεφρικές δυσπλασίες, ανωμαλίες του ουροποιητικού )ή η λιθίαση μπορεί να μείνουν ασυμπτωματικές όλη τη ζωή. Τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από ουρολοίμωξη που ελέγχεται δύσκολα. Η εκλογή του αντιβιοτικού πρέπει να γίνεται σύμφωνα με το αντιβιόγραμμα και να χρησιμοποιούνται τα αντιβιοτικά που φθάνουν σε μεγάλη συγκέντρωση στο νεφρικό ιστό και αποβάλλονται σε δραστική μορφή στα ούρα όπως ημισυνθετικές πενικιλλίνες, κεφαλοσπορίνες, αμυνογλυκοσίδες και θειαμφενικόλη.

Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να δοθούν δυο αντιβιοτικά ή ένα αντιβιοτικό και ένα χημειοθεραπευτικό γιατί συχνά η ουρολοίμωξη οφείλεται σε δυο ή περισσότερα μικρόβια και γιατί ελαττώνεται ο κίνδυνος εμφάνισης ανθεκτικών στελεχών. Ο συνδυασμός δυο αντιβιοτικών με την πιο αποτελεσματική μικροβιοκτόνα δράση δεν μπορεί να προβλεφθεί. Στην πράξη η συνέργεια είναι απόλυτη μεταξύ των ημισυνθετικών πενικιλλινών και της γενταμυκίνης και συχνή μεταξύ της γενταμίνης και της κολιμυκίνης.

Δεν υπάρχει συνέργεια μεταξύ των ημισυνθετικών πενικιλλινών και θειαμφενικόλης. Η εκλογή του αντιβιοτικού γίνεται επίσης μα την τοξικότητά του και τη νεφρική λειτουργία. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας πρέπει να ελεγχθεί ύστερα από 24 ώρες με ουροκαλλιέργεια. Αν η θεραπεία είναι αποτελεσματική η αντιβίωση συνεχίζεται για 7 ημέρες. Σε περίπτωση πρώϊμης υποτροπής της ουρολοίμωξης με τη διακοπή της θεραπείας δίνονται μικροβιοκτόνα αντιβιοτικά με συνέργεια για 2 -3 εβδομάδες. Στο 20% από τις περιπτώσεις η θεραπεία εφόδπου δεν είναι αποτελεσματική. Αν τα μικρόβια παραμένουν τα ίδια πρέπει να αυξηθεί, στο μέτρο του δυννατού, η δόση των αντιβιοτικών. Αν αναπτυχθούν ανθεκτικά στελέχη πρέπει να γίνει νέο αντιβιόγραμμα. Μετά τη θεραπεία του αρχικού επεισοδίου ουρολοίμωξης πρέπει να δοθεί προφυλακτική θεραπεία συστηματικά.

3) Ουρολοίμωξη με κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση. Στην αρχή γίνεται θεραπεία της ουρολοίμωξης για 7 ημέρες με το κατάλληλο αντιβιοτικό ή χημειοθεραπευτικό φάρμακο. Στη συνέχεια δίνεται προφυλακτική θεραπεία με νιτροφουραντοϊνη (1mg/kg, Η, σε δυο δόσεις) ή τριμεθοπρίμη με σουλφομεθοξαζόλη σε δόσεις 2 και 10mg/kg ,Η.

Η αποτελεσματικότητα της προφυλακτικής θεραπείας παρακολουθείται με συχνές καλλιέργειες ούρων και με τη μελέτη της συμπυκνωτικής ικανότητας του νεφρού. Η διάρκεια της προφυλακτικής αγωγής και οι ενδείξεις της μετεμφύτευσης των ουρητήρων δεν έχουν καθοριστεί με σαφήνεια. Μερικοί προτείνουν τη συνεχή χορήγηση του χημειοθεραπευτικού μέχρι τη σχολική ηλικία οπότε εξαφανίζεται ο κίνδυνος της καλυκοσωληναριακής παλινδρόμησης και της πυελονεφρίτιδας. Η μετεμφύτευση των ουρητήρων, προτείνεται να γίνεται στις περιπτώσεις κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης που οφείλεται σε βαριά ανωμαλία του ουροποιητικού και όταν η προφυλακτική αγωγή δεν παρεμποδίζει τις υποτροπες της πυρολοίμωξης.

Άλλοι προτείνουν να γίνεται αρχικά χημειοπροφύλαξη για ένα χρόνο, γιατί αυτή βελτιώνει τη νεφρική λειτουργία, επιτρέπει την ανάπτυξη του νεφρού και ελαττώνει τη διάταση των ουρητήρων όταν είναι αποτελεσματική. Μετά από ένα χρόνο χημειοπροφύλαξης οι συγγραφείς προτείνουν τη μετεμφύτευση των ουρητήρων ανεξάρτητα από το βαθμό της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης. Η συνύπαρξη ανωμαλιών του ουροποιητικού ( βαλβίδες της ουρήθρας, στένωση του αυχένα της κύστης ) πρέπει να διορθώνονται χειρουργικά σε όλες τις περιπτώσεις. Αντίθετα η μετεμφύτευση των ουρητήρων πρέπει να γίνεται το γρηγορότερο όταν αποτυχαίνει η χημειοπροφύλαξη ( συχνές υποτροπές ουρολοίμωξης, έλλειψη βελτίωσης της νεφρικής λειτουργίας, επιδείνωση των νεφρικών βλαβών ) ή όταν υπάρχει αδυναμία συστήματος παρακολούθησης των ασθενών.

Όπως φάνηκε από την έρευνα οι οδηγίες που δίνονται, πολλές φορές δεν επαρκούν για να γίνονται κατανοητές από τους γονείς. Παρ΄ όλες τις συστάσεις και την ενημέρωση για την αντιμετώπιση της νόσου του παιδιού, υπάρχουν γονείς που δεν τηρούν κατά γράμμα τις οδηγίες του εντολέα θεράποντα ιατρού σε ότι αφορά την αντιβιοτική αγωγή, την επιμελή καθαριότητα και τον επανέλεγχο μετά από 10 ημέρες όπως αυτό προβλέπεται. Κατά το χρονικό διάστημα της έρευνας μας επανειλημμένα παροτρύναμε τους γονείς να τηρούν πιστά τους κανόνες υγιεινής, τις οδηγίες χορήγησης φαρμάκων, και να κάνουν τον επανέλεγχο. Επίσης όταν παρατηρούν οποιοδήποτε πρόβλημα κατά τη διάρκεια της θεραπείας να συμβουλεύονται άμεσα τον παιδίατρο.

www.healthierworld.gr

Read More

Σχολική τσάντα. Τι να προσέξετε.

Οι τσάντες που κουβαλάνε οι μαθητές στην πλάτη αποτελούν κίνδυνο για την υγεία τους. Ειδικοί απαντούν σχετικά με την επίδραση του σακιδίου στους μυς και τα οστά των μαθητών, συμβουλεύουν για το σωστό είδος τσάντας που πρέπει να επιλέξετε και πώς να τη γεμίσετε και να τη φορέσετε, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος και να μεγιστοποιηθεί η άνεση. Οι σχολικές τσάντες είναι είδος ευρείας κατανάλωσης, περιέχοντας όλα τα βασικά που χρειάζονται τα παιδιά για να περάσουν τη μέρα στο σχολείο.

Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο παιδί μου όταν είναι βαριά;

Πολλοί γονείς απευθύνονται σε γιατρό νομίζοντας ότι το παιδί τους ενδεχομένως έχει σκολίωση λόγω βαριάς τσάντας, δηλώνει η Lori Karol, εκπρόσωπος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπεδικών Χειρούργων. Στην πραγματικότητα, εξηγεί η Karol, η τσάντα από μόνη της δεν προκαλεί σκολίωση. Ωστόσο, τα σακίδια πλάτης μπορούν να προκαλέσουν πόνο στην πλάτη, τον ώμο και το λαιμό όταν είναι πολύ βαριές και μεταφέρονται για πολλή ώρα.

Ναι, δηλώνει η Karol, το παιδί σας θα μπορούσε να εμφανίσει πόνο που συνδέεται με βαριά τσάντα. Ωστόσο, οι γονείς δεν χρειάζεται να ανησυχούν ότι το παιδί τους θα καταλήξει να έχει παραμόρφωση στην πλάτη ούτε ότι οι τσάντες πρόκειται να δημιουργήσουν πρόβλημα που θα χρειαστεί εγχείρηση.

Αν και οι τσάντες δεν είναι πιθανό να προκαλέσουν μακροχρόνια βλάβη στους μυς ή στα οστά ως αποτέλεσμα της συνεχούς μεταφοράς, αποτελούν φανερό κίνδυνο. Υπάρχουν περιστατικά που το παιδί πέφτει και τραυματίζεται επειδή η τσάντα στην πλάτη είναι πολύ βαριά, δηλώνει ο William Hennrikus, της αμερικανικής ακαδημίας Παιδιάτρων.

Αν τα παιδιά κουβαλάνε τσάντα 18 κιλών και αυτά ζυγίζουν 36 κιλά μπορεί να πέσουν ή να μην έχουν αρκετή σταθερότητα να ισσοροπήσουν κατά τη διάρκεια της μέρας, ρισκάροντας τραυματισμό στον ώμο, το χέρι, το πόδι, ή κάτι χειρότερο.

Οι τσάντες που κουβαλάνε οι μαθητές στην πλάτη αποτελούν κίνδυνο για την υγεία τους. Ειδικοί απαντούν σχετικά με την επίδραση του σακιδίου στους μυς και τα οστά των μαθητών, συμβουλεύουν για το σωστό είδος τσάντας που πρέπει να επιλέξετε και πώς να τη γεμίσετε και να τη φορέσετε, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος και να μεγιστοποιηθεί η άνεση. Οι σχολικές τσάντες είναι είδος ευρείας κατανάλωσης, περιέχοντας όλα τα βασικά που χρειάζονται τα παιδιά για να περάσουν τη μέρα στο σχολείο.

Αγοράστε μια καλύτερη τσάντα

Υπάρχουν δεκάδες μάρκες τσαντών για να διαλέξει κάποιος. Όταν ψωνίζετε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς καλό είναι να ακολουθήσετε τα παρακάτω βασικά βήματα.

· Δυο είναι καλύτερα από ένα. Παρόλο που το παιδί μπορεί να προτιμά την τσάντα που κρέμεται στον ένα ώμο, με το λουρί να περνά πάνω από το ένα στήθος, αποφύγετε να αγοράσετε μια τέτοια καθώς βάζει όλο το βάρος στον ένα ώμο, σύμφωνα με τον Ορθοπεδικό Χειρούργο Hennrikus, του παιδικού νοσοκομείου της Καλιφόρνια. Τέτοια τσάντα σπρώχνει τον ώμο προς τα κάτω και μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη, το λαιμό και τον ώμο. Επιλέξτε καλύτερα μια τσάντα με δυο λουριά που μοιράζει το βάρος μεταξύ των ώμων.

· Να έχει σκληρή επένδυση. Τα λουριά με ενίσχυση τα εμποδίζουν από το να μπαίνουν βαθιά στον ώμο, την πλάτη και το λαιμό του παιδιού.

· Μια τσάντα γεμάτη με πολλά βιβλία μπορεί να είναι βάρος για το παιδί. Πριν αρχίσετε να τη γεμίζετε, οι ειδικοί συνιστούν οδηγίες για να μετρήσετε το βάρος της έναντι του σωματικού βάρους. Ειδικοί συνιστούν το βάρος της τσάντας που κουβαλά ένα παιδί να μην ξεπερνά το 15-20% του σωματικού του βάρους. Ένας εύκολος τρόπος να διαπιστώσετε πόσο ζυγίζει πραγματικά η τσάντα είναι να τη βάλετε στη ζυγαριά του μπάνιου. Αν και μπορεί να μην είναι ακριβής, θα σας δείξει αν βρίσκεστε στην επικίνδυνη ζώνη και αν βάζετε το παιδί σας σε κίνδυνο εμφάνισης πόνου στην πλάτη. Μια λογική σύσταση είναι η μείωση κατά 10% στο βάρος της τσάντας έναντι του σωματικού βάρους. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου τραυματισμού σχετιζόμενου με πτώση και θα ανακουφίσει τον πόνο που προέρχεται από τη μεταφορά τεράστιων τσαντών φορτωμένων με σχολικά είδη. Με το 10% σαν πιο συντηρητικό στόχο, ακολουθεί κατάλογος σωματικού βάρους για να υπολογιστεί πόσο βάρος θα πρέπει να μεταφέρει το παιδί. Για παράδειγμα, για σωματικό βάρος 22 κιλών η τσάντα πρέπει να ζυγίζει 2, μαθητής 34 κιλών πρέπει να έχει τσάντα 3,4 κιλών, ενώ αν ζυγίζει 45 κιλά η τσάντα του πρέπει να ζυγίζει 4,5.

Πώς να φορέσει σωστά την τσάντα το παιδί σας;

Να χρησιμοποιείτε τα λουριά και για τους δυο ώμους. Αν το φορτίο

Υπάρχουν δεκάδες μάρκες τσαντών για να διαλέξει κάποιος. Όταν ψωνίζετε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς καλό είναι να ακολουθήσετε τα παρακάτω βασικά βήματα.

· Δυο είναι καλύτερα από ένα. Παρόλο που το παιδί μπορεί να προτιμά την τσάντα που κρέμεται στον ένα ώμο, με το λουρί να περνά πάνω από το ένα στήθος, αποφύγετε να αγοράσετε μια τέτοια καθώς βάζει όλο το βάρος στον ένα ώμο, σύμφωνα με τον Ορθοπεδικό Χειρούργο Hennrikus, του παιδικού νοσοκομείου της Καλιφόρνια. Τέτοια τσάντα σπρώχνει τον ώμο προς τα κάτω και μπορεί να προκαλέσει πόνο στην πλάτη, το λαιμό και τον ώμο. Επιλέξτε καλύτερα μια τσάντα με δυο λουριά που μοιράζει το βάρος μεταξύ των ώμων.

· Να έχει σκληρή επένδυση. Τα λουριά με ενίσχυση τα εμποδίζουν από το να μπαίνουν βαθιά στον ώμο, την πλάτη και το λαιμό του παιδιού.

· Μια τσάντα γεμάτη με πολλά βιβλία μπορεί να είναι βάρος για το παιδί. Πριν αρχίσετε να τη γεμίζετε, οι ειδικοί συνιστούν οδηγίες για να μετρήσετε το βάρος της έναντι του σωματικού βάρους. Ειδικοί συνιστούν το βάρος της τσάντας που κουβαλά ένα παιδί να μην ξεπερνά το 15-20% του σωματικού του βάρους. Ένας εύκολος τρόπος να διαπιστώσετε πόσο ζυγίζει πραγματικά η τσάντα είναι να τη βάλετε στη ζυγαριά του μπάνιου. Αν και μπορεί να μην είναι ακριβής, θα σας δείξει αν βρίσκεστε στην επικίνδυνη ζώνη και αν βάζετε το παιδί σας σε κίνδυνο εμφάνισης πόνου στην πλάτη. Μια λογική σύσταση είναι η μείωση κατά 10% στο βάρος της τσάντας έναντι του σωματικού βάρους. Αυτό θα βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου τραυματισμού σχετιζόμενου με πτώση και θα ανακουφίσει τον πόνο που προέρχεται από τη μεταφορά τεράστιων τσαντών φορτωμένων με σχολικά είδη. Με το 10% σαν πιο συντηρητικό στόχο, ακολουθεί κατάλογος σωματικού βάρους για να υπολογιστεί πόσο βάρος θα πρέπει να μεταφέρει το παιδί. Για παράδειγμα, για σωματικό βάρος 22 κιλών η τσάντα πρέπει να ζυγίζει 2, μαθητής 34 κιλών πρέπει να έχει τσάντα 3,4 κιλών, ενώ αν ζυγίζει 45 κιλά η τσάντα του πρέπει να ζυγίζει 4,5.

Κέκκος Μάρκου, Παιδίατρος,
http://www.paidiatros.com/MAIN/article-404-0-0-0.aspx

www.healthierworld.gr

Read More

Μαμά ετών 40!

Είναι αλήθεια. Ο μέσος όρος ηλικίας που παντρεύονται οι γυναίκες στις δυτικές κοινωνίες έχει αυξηθεί σημαντικά, με συνέπεια να γεννάμε σε όλο και μεγαλύτερες ηλικίες.

Ο αριθμός των γυναικών που επιθυμούν να γίνουν μητέρες μετά τα 40 είναι μεγάλος. Μια εγκυμοσύνη όμως σε αυτήν την ηλικία εγκρίνεται από τους ειδικούς; Ο μύθος περί απαγόρευσής της φαίνεται πως έχει καταρριφθεί σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά δεδομένα. Πάντα όμως υπό προϋποθέσεις.
Οι γυναίκες μπορούν να μείνουν έγκυες μέχρι και το τέλος της αναπαραγωγικής τους ηλικίας, που κατά μέσον όρο στις δυτικές κοινωνίες είναι τα 50-52 χρόνια. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως για μια απόλυτα υγιής γυναίκα, η οποία δεν πάσχει από κάποια νόσο που ενδέχεται να επιδεινωθεί στην περίπτωση κύησης, η εγκυμοσύνη μετά τα 40 μπορεί να αποτελέσει αναμφισβήτητα μια ασφαλή επιλογή. Καλό είναι όμως να γνωρίζει τι συμβαίνει στο σώμα της και τι πρέπει να κάνει για να εξασφαλίσει όχι μόνο μια εγκυμοσύνη αλλά και την επιτυχημένη εξέλιξή της.

Τι αλλάζει στο σώμα μας μεγαλώνοντας
Μέχρι την περίοδο της εμμηνόπαυσης, όσο υπάρχει έμμηνος ρύση το γεννητικό μας σύστημα δεν μεταβάλλεται, επομένως το μέγεθος της μήτρας μας δεν αλλάζει. Αυτό σημαίνει πως η μήτρα μας δεν μπορεί να συμβάλει αρνητικά στην προσπάθειά μας να συλλάβουμε ή και να επηρεάσει την εξέλιξη της κύησης.* Οι ωοθήκες πάλι είναι αυτές που με το πέρασμα των χρόνων παρουσιάζουν μορφολογικές, ανατομικές αλλά και λειτουργικές μεταβολές, που τις περισσότερες φορές μπορούν να αποκατασταθούν με την κατάλληλη θεραπεία (χορήγηση ορμονών).

*Ελάχιστες είναι οι μελέτες που υποστηρίζουν πως ίσως με το πέρασμα του χρόνου η μήτρα μειώνεται και δεν μπορεί να υποστηρίξει μια εγκυμοσύνη.

Όταν τα ωάρια λιγοστεύουν
Σύμφωνα με τον κ. Μεσσήνη, «εάν υποθέσουμε πως σε έναν φυσιολογικό κύκλο μια νέα γυναίκα 27-30 ετών έχει 25% πιθανότητες να μείνει έγκυος, το ποσοστό αυτό μειώνεται μετά την ηλικία των 40 σε 2%. Αυτή η μείωση του ποσοστού επιτυχίας ξεκινά σταδιακά από τα 35 χρόνια και αυξάνεται όσο η γυναίκα μεγαλώνει». Και αυτό συμβαίνει γιατί γεννιόμαστε με έναν συγκεκριμένο αριθμό ωαρίων, που μετά τα 35 μας χρόνια ξεκινά να μειώνεται, να επηρεάζεται η ποιότητα αλλά και η δυναμική τους.

Πριν μείνω έγκυος πρέπει να ξέρω…

…τις καταστάσεις που οδηγούν στο «όχι»
Όσο μεγαλώνουμε, ο οργανισμός μας παρουσιάζει μια φθορά και, ως φυσιολογική συνέπεια, οι πιθανότητες να εμφανίσουμε κάποια διαταραχή (όπως π.χ. υπέρταση, παχυσαρκία ή διαβήτη) αυξάνονται. Τα προβλήματα αυτά σε μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος τις περισσότερες φορές μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά. Όταν όμως συνδυαστούν με μια εγκυμοσύνη, τότε ο οργανισμός μας δύσκολα μπορεί να προσαρμοστεί στις συνθήκες που παρέχουν αυτές οι νόσοι, με αποτέλεσμα η εγκυμοσύνη να μην μπορεί να υποστηριχθεί και να εξελιχθεί καλά. Πιο συγκεκριμένα, κατά την εγκυμοσύνη ο όγκος του αίματός μας αυξάνεται κατά 40%, κάτι που επιβαρύνει αυτομάτως τη λειτουργία της καρδιάς. Στην περίπτωση πάλι που μια γυναίκα παρουσιάζει υπέρταση, η εγκυμοσύνη μπορεί να την επιδεινώσει και να εμφανιστούν επιπλοκές όπως η προεκλαμψία.* Επίσης, εάν η γυναίκα πάσχει από κάποια νεφρική νόσο, ενδέχεται να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κύησης, λόγω της αυξημένης λειτουργίας των νεφρών που παρατηρείται κατά την περίοδο των 9 μηνών.
Οι ειδικοί λοιπόν εξηγούν πως όσο πιο επιβαρυμένος είναι ο οργανισμός τόσο πιο επιφυλακτικοί είναι στο να εγκρίνουν μια εγκυμοσύνη. Συστήνουν λοιπόν σε μια γυναίκα που έχει ξεπεράσει τα 40 να επισκεφθεί τον γιατρό της πριν ξεκινήσει τις προσπάθειες, προκειμένου να διασφαλιστεί πως είναι απόλυτα υγιής αλλά και να γίνει κλινικός έλεγχος των γεννητικών της οργάνων και να κάνει το απαραίτητο τεστ Παπ για να αποκλειστούν οποιεσδήποτε αλλοιώσεις της μήτρας που θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστούν.

*Κατάσταση κατά την οποία τα αιμοφόρα αγγεία, αντί να διαστέλλονται, συστέλλονται μειώνοντας τη ροή του αίματος προς το έμβρυο και τα εσωτερικά όργανα της μητέρας.

Αφού μείνω έγκυος πρέπει να ξέρω…

…τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η εγκυμοσύνη
Κάποια προβλήματα κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης εμφανίζονται 6 φορές πιο συχνά σε γυναίκες άνω των 40 απ’ ό,τι στις νεότερες. Βασικότερες από αυτές είναι οι διαταραχές του πλακούντα (π.χ. πρόωρη αποκόλληση πλακούντα, προδρομικός πλακούντας) που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές αιμορραγίες. Επιπλέον, οι ειδικοί εξηγούν πως προβλήματα των γεννητικών οργάνων που παρουσιάζονται πιο συχνά μετά τα 40, όπως τα ινομυώματα, μπορεί να εμποδίζουν πολλές φορές την ομαλή εξέλιξη της εγκυμοσύνης.

…το ημερολόγιο των εξετάσεων μου
Δεν υπάρχουν διαφορές σε ό,τι αφορά τις εξετάσεις που πρέπει να κάνουν οι έγκυες μετά τα 40, εκτός βέβαια εάν η γυναίκα έχει μια συγκεκριμένη πάθηση – σε αυτήν την περίπτωση ο γυναικολόγος συνεργάζεται με τον θεράποντα ιατρό της. Σε ό,τι αφορά την ανίχνευση χρωμοσωμικών ανωμαλιών όπως το σύνδρομο Down που αυξάνονται μετά τα 40, ο κ. Μεσσήνης αναφέρει πως «η αμνιοπαρακέντηση, η εξέταση που συστηνόταν μέχρι πρόσφατα για εγκυμοσύνες μετά τα 35 προκειμένου να εντοπιστούν τέτοιες ανωμαλίες, δεν είναι πια απολύτως απαραίτητη, καθώς σήμερα γίνονται βιοχημικές εξετάσεις, υπέρηχοι και ο έλεγχος της αυχενικής διαφάνειας που βρίσκουν τις πιθανότητες εμφάνισης κάποιας χρωμοσωμικής ανωμαλίας. Εάν οι ειδικές αυτές εξετάσεις δείξουν πως οι πιθανότητες είναι μικρές, η γυναίκα ενημερώνεται και αποφασίζει εάν θέλει να την κάνει».

…τι να προσέχω;
• Εάν η γενική υγεία της γυναίκας είναι καλή, μπορεί να συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Καλό είναι βέβαια –κάτι που ισχύει για όλες τις έγκυες– να αποφεύγει τις σκληρές δουλειές και να φροντίζει να περιορίζει την έντονη σωματική δραστηριότητα, χωρίς όμως να καθηλώνεται παρά μόνο στην περίπτωση που προκύψει κάποια επιπλοκή.
• Να παρακολουθεί την πίεσή της.
• Να ακολουθεί μια ισορροπημένη υγιεινή διατροφή, φροντίζοντας να μην επιβαρύνει το σώμα της με πολλά κιλά.
• Εάν παρατηρεί συμπτώματα που την προβληματίζουν –όπως αιμορραγία, ζάλη, τάση για εμετό–πρέπει να μην αμελήσει να επισκεφθεί τον γιατρό της.

Must η καισαρική;
Δεδομένου ότι ο αριθμός των καισαρικών τομών αυξάνεται σε εγκυμοσύνες μετά τα 40, ο κ. Μεσσήνης εξηγεί πως η λύση αυτή είναι πιο ασφαλής για τις γυναίκες αυτές. Γιατί; «Πολλές γυναίκες μένουν για πρώτη φορά έγκυες μετά τα 40 και δεν θα έχουν πολλά χρονικά περιθώρια να μείνουν πάλι έγκυες. Με την καισαρική, που συνηθίζεται να γίνεται την 37η εβδομάδα, μπορεί να διασφαλιστεί η ομαλή έκβαση της εγκυμοσύνης, αποφεύγοντας τυχόν επιπλοκές που μπορούν να προκύψουν μέχρι την 40ή εβδομάδα.»

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη
Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Epidemiology and Community Health έδειξε πως οι γυναίκες που μένουν έγκυες κοντά στην ηλικία των 40 γεννούν υγιή αλλά και ήρεμα παιδιά. Οι ερευνητές εξηγούν πως οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι γιατί σε αυτήν την ηλικία οι γυναίκες προσέχουν τον εαυτό τους περισσότερο από τις νεότερες εγκύους, ακολουθούν σωστό διατροφικό πρόγραμμα και αποφεύγουν συνήθειες που μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο έμβρυο.

Βασικές ασθένειες που απαγορεύουν την εγκυμοσύνη
• Νεφρική ανεπάρκεια.
• Καρδιακή ανεπάρκεια.
• Καρκίνος του μαστού που δεν έχει αντιμετωπιστεί και δεν είναι σε ύφεση για 2 με 3 χρόνια.
• Άλλες κακοήθειες.
• Αυτοάνοσα νοσήματα τα οποία είναι σε έξαρση και η θεραπεία απαιτεί φαρμακευτική αγωγή κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης που μπορεί να επηρεάσει το έμβρυο.
• Σπάνιες ασθένειες που κάνουν απαγορευτική την εγκυμοσύνη.

ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΣ ΤΟΚΑΤΛΙΑΝ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΣΣΗΝΗ, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΙΕΥΤΙΚΗΣ & ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ

www.myworld.gr

Read More

Ανύπανδρη μητέρα...

Theresa Gonzalez
Η ιστορία συνηθισμένη όσο και απλή: μεγαλωμένη στην μικρή κοινωνία του χωριού της και ανύπαντρη μητέρα, λίγο μετά την εφηβεία. Φορτίο βαρύ, όπως και να έχει... βαρύτερο, όμως, ακόμη περισσότερο, όταν συμβαίνει να μην έχεις την συμπαράσταση ούτε καν αυτής της ίδιας της οικογένειάς σου. Συναισθήματα ανάμικτα: η εγκατάληψη και το στίγμα της ανύπαντρης μητέρας, το αίσθημα πως είσαι απροετοίμαστη για να γίνεις γονιός, η αγάπη για το πλασματάκι που έφερες στον κόσμο και το βάρος της ευθύνης που βιώνεις, οι ενέργειες να δώσεις στο παιδί σου ένα σταθερό και με προοπτικές μέλλον με κατάληξη την υιοθεσία του, ενώ παράλληλα αναγνωρίζεις πως το λάθος ήταν μόνον δικό σου και το μόνο που μπορείς να πεις είναι πως ‘έλαβες ότι σου άξιζε’...
…και αρχίζει ο Γολγοθάς της εναλλαγής των συναισθημάτων με προεξαρχων συναίσθημα την θλίψη. Τι είναι θλίψη; Είναι τα συναισθήματα που προκύπτουν από την απώλεια, δεν είναι μια παγιωμένη πορεία, είναι, όμως, εύκολα αναγνωρίσιμη:
-σοκ... μαθαίνεις πως είσαι έγκυος και βιώνεις τις αντιδράσεις των γύρω σου. Μαθαίνεις γρήγορα ποιοι ήταν οι φίλοι σου και δυστυχώς ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού...
-κατάθλιψη... έρχεται μετά το σοκ. Σ’ αυτήν την φάση τρως λίγο,αλλά κοιμάσαι και κλαις πολύ. Στο σπίτι βρίσκεται ο εαυτός σου με την καλύτερή του φίλη: τον εαυτό σου!
-άρνηση… δεν σκέφτεσαι σπουδές ή καριέρα, αλλά πολυσκέφτεσαι το ποτό και τα ηρεμιστικά χάπια. Σου δημιουργείται η εντύπωση πως μ’ αυτόν τον τρόπο καλύπτεις τον πόνο σου… δυστυχώς, σε οδηγεί σε άλλες καταστροφικές συνήθειες, που χρειάζεσαι χρόνια για να τις ξεπεράσεις.
-ενοχές και συμφωνίες… διαδοχικές εναλλαγές των δύο αυτών καταστάσεων, αφού εκεί που κάπως τα βρίσκεις με τον εαυτό σου εκεί τα χάνεις και γεμίζεις ενοχές.
-θυμός… επί χρόνια δεν βγαίνει στην επιφάνεια, μέχρις ότου ανακαλύψεις με ποιον και γιατί θύμωσες. Μαθαίνεις να συγχωρείς, όχι προς χάριν των άλλων, αλλά του εαυτού σου. Συγχώρεση δεν σημαίνει λησμονιά, είναι μια διαδικασία, που γίνεται στα βάθη της ψυχής, βρίσκεις δημιουργικούς τρόπους για να εκφράσεις τον θυμό σου (ξεκινάς γυμναστική, περπατάς, γράφεις κάποιο γράμμα, που αργότερα το σκίζεις…). Το να συγχωρήσεις τους άλλους είναι πανεύκολο σε σύγκριση με αυτό που βιώνεις για να δώσεις συγχώρεση στον εαυτό σου.
-αποδοχή… είναι απλά η αναγνώριση πως υπάρχουν καταστάσεις που μπορείς ν’ αλλάξεις και άλλες όχι. Τυχερή είσαι, εάν έχεις την δύναμη ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου.

Κάποτε ‘έρχεται’ και η επούλωση των πληγών… υπάρχουν πράγματα, που έχεις ανάγκη και θέλεις να κάνεις.
-κάνε πράγματα που θα σε βοηθήσουν ν’ ανακαλύψεις ποια είσαι πραγματικά... είναι μια διεργασία που απαιτεί χρόνο διαθέσιμο προς χάριν του εαυτού σου, χρόνο για να καταγράψεις την ιστορία σου, τις σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου... σημαίνει χρόνο για να σταθμίσεις το μέλλον σου... χρόνο για να βάλεις στόχους στη ζωή σου... τότε μόνον αρχίζεις να σχεδιάζεις και να βλέπεις περισσότερο μπροστά και λιγότερο προς τα πίσω, προς το παρλεθόν σου...
-ανακάλυψε υγιείς τρόπους για ν’ αποδεχθείς την ύπαρξη του παιδιού σου και την υιοθεσία του: η ημέρα της γέννησης του παιδιού σου ή η Ημέρα της Γιορτής της Μητέρας είναι επέτειοι, που πρέπει να γιορτάζονται, όσο και αν αυτό πονάει. Δίνεις ευχές στο παιδί σου μυστικά, από τα βάθη της ψυχής σου, του αγοράζεις ένα δώρο και το φυλάς σ’ ένα κουτάκι... το πολύτιμο κουτάκι των αναμνήσεών σου, της αγάπης σου για κείνο, το κουτάκι που κάποια μέρα θα του ανήκει... Θα είναι ένα δώρο από σένα για εκείνο... Αγόρασε για τον εαυτό στου ένα δώρο για τη Γιορτή της Μητέρας, πρέπον είναι να θυμάσαι πως είσαι μητέρα, για σένα και για κανέναν άλλον. Εάν δεν το θελήσεις εσύ, ας μην μάθει κανείς για τις ιεροετελεστίες σου αυτές.
-προσέγγισε τους άλλους... εάν συγκάλυψες καλά την εγκυμοσύνη σου, έχε τουλάχιστον ένα άτομο που να το εμπιστεύεσαι και μοιράσου την ιστορία σου μαζί του. Εάν μιλήσεις σε κάποιο άτομο, που εμπιστεύεσαι θα αισθανθείς πιο χαλαρά και θα γιατρευτούν πιο εύκολα οι πληγές σου. Μην φοβηθείς να ζητήσεις βοήθεια, ίσως και την βοήθεια κάποιου ειδικού.

Είναι μεγάλη παρηγοριά...


...η μητέρα που έδωσε το παιδί της για υιοθεσία να μην επιτρέψει στο παρελθόν να καθορίσει το μέλλον της. Πρέπει να ελπίζει στην επούλωση των πληγών της και στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς της.


www.christianwomentoday.com

Read More

Oι τροφές που δεν πρέπει να λείπουν από το πιάτο του!

Tο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γονείς είναι η εμμονή των παιδιών τους να τρώνε ένα συγκεκριμένο είδος φαγητού - συνήθως μακαρόνια ή πατάτες τηγανητές ή κρέας. Aυτά τα παιδιά τα λέμε «δύσκολα» στο φαγητό. Tρώνε μεν κανονικές μερίδες, όμως στο καθημερινό τους διαιτολόγιο περιλαμβάνονται μόνο δύο ή τρία είδη τροφών. Σε αυτές τις περιπτώσεις και τι δεν τάζει η μητέρα στο παιδί προκειμένου να φάει τα φασολάκια που κρύωσαν μπροστά του. Aρκετοί λοιπόν γονείς, μετά από ατέλειωτους καβγάδες, τιμωρίες και πολύωρα οικογενειακά συμβούλια, απογοητεύονται και αναγκάζονται να του φτιάχνουν κάθε μέρα πατάτες τηγανητές ή μπιφτέκια, με το σκεπτικό ότι αλλιώς θα μείνει νηστικό. H τακτική αυτή όμως είναι αποτυχημένη και λανθασμένη, γιατί έτσι από το διαιτολόγιο του παιδιού λείπουν τρόφιμα απαραίτητα για την ομαλή ανάπτυξη του οργανισμού του. Mην ξεχνάτε ότι το ιδανικό διαιτολόγιο γίνεται ιδανικό και όταν αλλάζει καθημερινά. ● Aν το παιδί σας λοιπόν αρνείται να φάει κάποιο απαραίτητο τρόφιμο, όπως αυγό, γιαούρτι, ψάρι κλπ., εφαρμόστε κάποιες μεθόδους οι οποίες θα το κάνουν να το δει με «άλλο μάτι». Δοκιμάστε -για παράδειγμα- να του το σερβίρετε με ελκυστικό τρόπο ή μαγειρέψτε το διαφορετικά. Παρακάτω θα βρείτε τα τρόφιμα τα οποία δεν πρέπει να λείπουν από το διαιτολόγιο των παιδιών.● H πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής είναι ένα γενικό πλαίσιο που μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός για την οργάνωση των καθημερινών γευμάτων. Ένα παιδί νηπιακής και σχολικής ηλικίας πρέπει να παίρνει τρόφιμα κυρίως από τις τέσσερις βασικές ομάδες τροφίμων της πυραμίδας αυτής - σε διαφορετικές βέβαια αναλογίες.

1. Oι απαραίτητες πρωτεΪνες κρέας, ψάρι, κοτόπουλο, αυγά, όσπρια
Kύρια πηγή πρωτεϊνών, σιδήρου, ψευδαργύρου και βιταμινών A, D και B12. Tα παιδιά κατά την ανάπτυξή τους έχουν αυξημένες ανάγκες σε πρωτεΐνες. H έλλειψη πρωτεϊνών εμποδίζει τη σωστή διάπλαση του παιδιού. Για παράδειγμα, η ανεπάρκεια σιδήρου μπορεί να προκαλέσει αναιμία, η ανεπάρκεια ψευδαργύρου καθυστέρηση στην επούλωση των πληγών και η έλλειψη βιταμίνης A προβλήματα στην όραση. Tο ψάρι λοιπόν, το αυγό, το κρέας και το κοτόπουλο, το οποίο μάλιστα χωρίς την πέτσα είναι χαμηλότερο σε λιπαρά από το κρέας, είναι απαραίτητα για την ισορροπημένη διατροφή των παιδιών. Στην ομάδα αυτή ανήκουν και τα όσπρια, που είναι συγκρίσιμα με τα ζωικά τρόφιμα. Tα όσπρια έχουν και αυτά πρωτεΐνες, όπως και τα ζωικά τρόφιμα, χαμηλότερης όμως βιολογικής αξίας από τις ζωικές. Παρ’ όλα αυτά χρειάζονται, γιατί περιέχουν φυτικές ίνες και άμυλο, που δίνει ενέργεια. Πολλά παιδιά, όμως, δυστυχώς δεν τρώνε κάποιες από τις παραπάνω τροφές.
● Tο ψάρι είναι πρώτο στη λίστα με τις ανεπιθύμητες τροφές των παιδιών, επειδή φοβούνται τα κόκαλα. Γι’ αυτό καθαρίστε το καλά και φτιάξτε τους κροκέτες από το ψαχνό ή κάποια σούπα που να έχει μέσα μικρά κομματάκια ξεψαχνισμένου ψαριού μαζί με πολλά λαχανικά, ώστε να μην πολυφαίνεται. Mία άλλη λύση είναι να τους φτιάξετε σάντουιτς με τόνο ή με γλώσσα ή με μπακαλιάρο και κάποια σπιτική μαγιονέζα ως ντιπ.
● Όλοι ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να πείσετε ένα μικρό παιδί να φάει όσπρια. Aν τα μετατρέψετε όμως σε έναν πεντανόστιμο πουρέ, μπορεί να αλλάξει γνώμη. Tο ίδιο μπορεί να συμβεί αν κάνετε ψευτοκεφτέδες με φασόλια ή ρεβιθοκεφτέδες κλπ. Oι φακές δεν γίνονται μόνο σούπα, μπορούν να γίνουν σαλάτα με καλαμπόκι. Oι γίγαντες επίσης μπορούν να μπουν σε σάντουιτς με τυρί. Aν τώρα το παιδί σας τρώει όλα τα όσπρια, εκτός από φασόλια, ή τρώει φασόλια και δεν τρώει ρεβίθια, δεν κινδυνεύει η υγεία του. Συμπληρώνει τα αναγκαία συστατικά από τα άλλα όσπρια που τρώει.
● Aν το αυγό δεν το τρώει βραστό, μπορείτε να του φτιάξετε μία ωραία ομελέτα και να τη φάει σκέτη ή μέσα σε σάντουιτς.



2. Tο πολύτιμο ασβέστιο γάλα και γαλακτοκομικά προΪόντα
Kύρια πηγή ασβεστίου, υδατανθράκων, πρωτεΪνών, αλλά και λίπους. Tο γάλα αποτελεί βασικό στοιχείο του καθημερινού διαιτολογίου του παιδιού, γιατί έχει ασβέστιο, και το ασβέστιο φτιάχνει γερά οστά, δόντια και νύχια. Aυτό όμως που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι το κατάλληλο γάλα για τα παιδιά είναι το πλήρες αγελαδινό και όχι το αποβουτυρωμένο ή ημιαποβουτυρωμένο. Tο γάλα το παιδί πρέπει να μάθει να το πίνει σκέτο, χωρίς ζάχαρη και χωρίς καφέ ή κακάο, γιατί το κακάο -για παράδειγμα- λόγω των φυτικών οξέων που περιέχει, μειώνει την απορρόφηση του ασβεστίου. Aν το παιδί τώρα σιχαίνεται τόσο πολύ το γάλα, που κάνει εμετό και μόνο στο άκουσμά του, τότε μπορείτε να το αντικαταστήσετε με γιαούρτι. Mπορείτε επίσης να του το δώσετε μέσω του σπιτικού παγωτού που θα φτιάξετε ή μέσω κάποιας κρέμας. Tο ίδιο μπορείτε να κάνετε και με το γιαούρτι σε περίπτωση που δεν το τρώει. Φτιάξτε, για παράδειγμα, παστίτσιο ή μουσακά με μπεσαμέλ από γιαούρτι το οποίο θα χτυπήσετε με αυγό. Mία άλλη λύση είναι να δοκιμάστε να του το προσφέρετε με κομματάκια από φρέσκα φρούτα ή με δημητριακά ή με ξηρούς καρπούς και μέλι. Mην επιτρέψετε όμως να αντικαταστήσει το γάλα και το γιαούρτι μόνο με τυρί, γιατί έχει πολλά λιπαρά. Aν απεχθάνεται το τυρί, μία καλή ιδέα για να μάθει να το τρώει είναι να του το βάλετε στη σπιτική πίτσα ή σε κάποιο νόστιμο σάντουιτς.



Tι να τρώει και πότε
Kαθημερινά μπορείτε να επιλέξετε για το παιδί σας να καταναλώνει τρόφιμα της 3ης ομάδας, όπως ψωμί, ζυμαρικά, ρύζι και άλλα δημητριακά. Πατάτες μπορεί να τρώει μία μερίδα την εβδομάδα. Στο καθημερινό διαιτολόγιο συμπεριλαμβάνονται τρόφιμα της 4ης ομάδας, φρούτα και λαχανικά, καθώς επίσης ελαιόλαδο, και απαραιτήτως γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα (2-3 μερίδες). Στο καθημερινό διαιτολόγιο μπορούν να συμμετέχουν όσπρια και ξηροί καρποί. Δύο με τρεις φορές την εβδομάδα πρέπει να εντάσσονται στο διαιτολόγιο του παιδιού τρόφιμα που ανήκουν στην 1η ομάδα, όπως τα ψάρια, τα πουλερικά και το αυγό. Kάθε δέκα με δώδεκα περίπου μέρες συνιστάται η κατανάλωση κόκκινου κρέατος, ή μία φορά την εβδομάδα αν υπάρχουν ενδείξεις αναιμίας.



3. Άμυλο για ενέργεια δημητριακά, ψωμί, ζυμαρικά, ρύζιKύρια πηγή αμύλου και φυτικών ινών. Tα δημητριακά είναι απαραίτητα και αυτά με τη σειρά τους για τα παιδιά, γιατί αποτελούν καλή πηγή ενέργειας. Kαλό είναι να επιλέγετε αυτά που έχουν υποστεί όσο το δυνατόν λιγότερη επεξεργασία. Mε άλλα λόγια, να μην είναι ραφιναρισμένα (να μην τους λείπει το πίτυρο). Tο ψωμί και τα ζυμαρικά ολικής αλέσεως είναι υγιεινά, γιατί παρέχουν ενέργεια στον οργανισμό και εξασφαλίζουν την καλή λειτουργία του εντέρου. Tο ρύζι επίσης είναι θρεπτικό, όπως και όλα τα δημητριακά άλλωστε. Aν τώρα κάποιο παιδάκι δεν το πολυσυμπαθεί, υπάρχουν τόσοι τρόποι να το συμπεριλάβετε στη διατροφή του, που σίγουρα κάποιος από αυτούς θα του αρέσει (σούπες, πιλάφι, ρυζόγαλο). Mπορείτε όμως να το αντικαταστήσετε και με το σιτάρι, που είναι πλούσιο σε βιταμί-νες B. Δοκιμάστε να το βάλετε στις σούπες αντί για ρύζι και -πού ξέρετε;- μπορεί ο μικρός σας να το βρει πιο νόστιμο.

4. H πηγή των βιταμινών φρούτα και λαχανικά
Πηγή φυτικών ινών, αλλά και κύρια πηγή βιταμινών (καροτενίων, C και φολικού οξέος). Δεν πρέπει να λείπουν από το καθημερινό διαιτολόγιο του παιδιού και πρέπει να είναι πάντα φρέσκα, καλά πλυμένα και εποχής. Tο παιδί πρέπει να τρώει περίπου τρία με τέσσερα μικρά φρούτα την ημέρα, από τα οποία το ένα να είναι εσπεριδοειδές (μανταρίνι, πορτοκάλι κ.ά.) για να παίρνει και τη βιταμίνη C. Tα φρέσκα φρούτα καταναλώνονται πιο εύκολα από ένα παιδί με τη μορφή χυμών. Mια πολύχρωμη επίσης φρουτοσαλάτα μπορεί να είναι πολύ ελκυστική. Όσον αφορά τώρα τα λαχανικά, είναι ιδιαίτερα ωφέλιμα για τα παιδιά, γιατί εκτός τού ότι ευνοούν την ανάπτυξή τους, συμβάλλουν και στην ομαλή λειτουργία του εντέρου. Oι φυτικές ίνες, επίσης, που περιέχουν δεσμεύουν ένα μέρος της χοληστερίνης των τροφίμων και την αποβάλλουν. Tα λαχανικά -είτε ωμά είτε μαγειρεμένα- είναι μια καλή τροφή χάρη στις βιταμίνες, τα ανόργανα στοιχεία και τις φυτικές ίνες που περιέχουν. Aν το παιδί σας όμως αρνείται να τα καταναλώσει στη φυσική τους μορφή, δοκιμάστε να του τα προσφέρετε σε σπιτικές πίτες (σπανακόπιτες, χορτόπιτες κλπ.), καθώς επίσης και σε σπιτικές πίτσες.



Χρήσιμες συμβουλές

Bάλτε μικρή ποσότητα του φαγητού που δεν πολυσυμπαθεί στο πιάτο του. Tα παραγεμισμένα πιάτα τρομάζουν τα παιδιά.


Mην μπείτε στον πειρασμό να του τάξετε δώρα προκειμένου να φάει. Aυτή η μορφή δωροδοκίας είναι ο πλέον ακατάλληλος τρόπος για να το «συμφιλιώσετε» με τις τροφές που αποστρέφεται. Tο μόνο που θα πετύχετε είναι να γίνεται όλο και πιο δύσκολο στο φαγητό προκειμένου να του αγοράζετε τα παιχνίδια που θέλει.


Mην αρχίσετε τις απαγορεύσεις από την παιδική ηλικία. Tο παιδί δεν έχει κριτήριο να καταλάβει γιατί του απαγορεύουμε να τρώει κάποιες τροφές και θα χωρίσει τα τρόφιμα σε «καλά» και σε «κακά». Πρέπει λοιπόν να το μάθουμε να τρώει απ’ όλα και με μέτρο.


Eπειδή το παιδί αναζητάει τη γλυκιά γεύση, μην του τη στερείτε. Φροντίστε μόνο τα γλυκά που καταναλώνει να μη συνδυάζουν ζάχαρη και λίπος, αλλά μόνο ζάχαρη, και φυσικά να μη γίνεται κατάχρηση. Mερικές... γλυκές ιδέες είναι το παστέλι που γίνεται με σουσάμι και μέλι, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς, το κέικ με ελαιόλαδο και το σταφιδόψωμο.




www.vita.gr

Read More

Τα παιδιά δεν ξεχνούν τα ψέματα των γονιών

Ακόμη κι αν είναι «αθώα» κάνουν κακό

Ακόμη και τα αθώα ψέματα που λένε οι γονείς κάνουν κακό στα παιδιά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας αμερικανικής έρευνας. Ακόμη και οι γονείς που λένε ψέματα «για καλό», χάνουν την εμπιστοσύνη των παιδιών τους.

«Αν δεν πλένεις τα αυτιά σου, θα φυτρώσει σπανάκι»· «αν δεν αφήσεις την πιπίλα, θά ΄ρθει να σε πάρει ο Μπαμπούλας»: ο κόσμος των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι αρκετά σουρεαλιστικός και γεμάτος φανταστικά πλάσματα. Είναι η πραγματικότητα που δημιουργούν τα ψέματα των γονιών που λένε ολοένα και περισσότερο ψέματα στα παιδιά, όπως έδειξε μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο και του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Μoral Εducation» και, σύμφωνα με την Αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν που την υπογράφει, όταν τα παιδιά καταλαβαίνουν τα ψέματα αυτά, χάνουν την εμπιστοσύνη τους στη μαμά και στον μπαμπά. Όμως υπάρχουν και θετικές επιπτώσεις. «Το να καταλάβεις ότι οι γονείς λένε ψέματα, βοηθάει στην ανάπτυξη του σκεπτικισμού, πράγμα που έχει ουσιαστική σημασία για να διαμορφώσει το παιδί κριτικό πνεύμα», λέει ο Ντιεμ Λούου, ο οποίος συνυπογράφει τη δημοσίευση. Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκαν μια ομάδα φοιτητών και ο ένας από τους γονείς καθενός εξ αυτών. Από τους πρώτους, ζητήθηκε να θυμηθούν ψέματα που τους είπαν κατά την παιδική ηλικία τους και 88% θυμήθηκαν περισσότερα από ένα.

«Τα παιδιά θυμούνται τα ψέματα που ξεσκεπάζονται», εξηγεί ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Έρευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Το 79% είπε ότι είχε ακούσει τους γονείς να λένε ότι είναι κακό να λες ψέματα. Μόνο 21% είπαν ότι είχαν με τους γονείς τους έναν έντιμο διάλογο κατά τον οποίο τους εξηγήθηκε ότι μερικές μισές αλήθειες είναι αποδεκτές.

Από τους γονείς που ρωτήθηκαν, 78% παραδέχθηκαν ότι είπαν ψέματα στα παιδιά τους, οι περισσότεροι- κι αυτό είναι το εντυπωσιακό- για εγωιστικούς λόγους. Το να πεις σ΄ ένα παιδί πως, αν συνεχίσει να ανοίγει το ψυγείο, αυτό θα εκραγεί, είναι απλούστερο από το να του εξηγήσεις πώς λειτουργεί η συσκευή. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, εξηγούν οι ερευνητές, το ψέμα δεν λέγεται για να μην πονέσει το παιδί ή για να ηρεμήσει, αλλά για να επιτευχθεί κάτι ταχύτερα. Αν λοιπόν, εξηγεί η Χέιμαν, είναι εντελώς αθώο (ακόμη και ενδεδειγμένο) να πεις ότι ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει, μπορεί αντίθετα να είναι επικίνδυνο να πεις ψέματα για να διαμορφώσεις μια συμπεριφορά. «Το να πεις σ΄ ένα παιδί ότι τα ορνιθοσκαλίσματά του είναι άσχημα θα ήταν άσπλαχνο», εξηγεί η ερευνήτρια, «όμως συχνά οι γονείς λένε ψέματα ελαφρά τη καρδία... Η καλύτερη λύση είναι πάντα η ειλικρίνεια».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιώργος Αγγελόπουλος

www.tanea.gr

Read More

Φυλακισμένος σε μια... ντουλάπα

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Συνελήφθησαν οι γονείς 14χρονου οι οποίοι κρατούσαν το αγόρι κλειδωμένο επί τεσσεράμισι χρόνια σε μια... ντουλάπα στο σπίτι τους στην Οκλαχόμα. Το αγόρι κατόρθωσε να απελευθερωθεί όταν οι γονείς ξέχασαν να ασφαλίσουν την πόρτα. Εφυγε τρέχοντας από το σπίτι και βρήκε έναν φρουρό της Εθνοφυλακής από τον οποίον ζήτησε βοήθεια. Το αγόρι ήταν εξαιρετικά αδύνατο και γεμάτο εκδορές και σημάδια, πολλά από τα οποία ήταν πρόσφατα. Είπε ότι δεν είχε φάει επί μία εβδομάδα.



www.tovima.gr

Read More

Πες μου τι τρως να σου πω τι παιδί θα κάνεις

Αν είστε έγκυος και καταναλώνετε αρκετές θερμίδες ή δεν παραλείπετε το πρωινό, αυξάνετε τις πιθανότητες να γεννήσετε αγόρι. Αυτό ισχυρίζονται βρετανοί επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια του Έξιτερ και της Οξφόρδης, οι οποίοι συνέδεσαν για πρώτη φορά τη διατροφή της εγκύου με το φύλο του παιδιού. Πιστεύουν μάλιστα ότι η τάση των σημερινών γυναικών να ακολουθούν δίαιτες με χαμηλές θερμίδες εξηγεί σε ένα βαθμό τη μείωση της γέννησης αγοριών. Βέβαια οι ειδικοί συμβουλεύουν τις γυναίκες να μην «λιμοκτονούν» ούτε όμως και να το παρακάνουν προκειμένου να επηρεάσουν το φύλο του παιδιού αλλά να ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή.


www.myworld.gr

Read More

Αχ αυτές οι ναυτίες

Είμαι 2 μηνών έγκυος και κάνω πολλούς εμετούς. Πόσο μπορεί να επηρεάσει αυτή η «έλλειψη» διατροφής τόσο τον οργανισμό μου όσο βέβαια και το έμβρυο;

Η ναυτία και οι εμετοί στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης είναι τα συνηθέστερα συμπτώματα της αρχόμενης κύησης και πιθανώς και τα πιο ενοχλητικά. Η ένταση τους ποικίλλει από γυναίκα σε γυναίκα αλλά και από εγκυμοσύνη σε εγκυμοσύνη στην ίδια γυναίκα.

Συνήθως δεν προκαλούν πρόβλημα στην υγεία της μητέρας ή του εμβρύου και με υπομονή και σωστές συμβουλές διατροφής υποχωρούν μετά τις 12-14 εβδομάδες της κύησης. Καθώς το έμβρυο απορροφά από τον οργανισμό της μητέρας όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξή του, την κύρια καταπόνηση την υφίσταται το σώμα της μητέρας, γι’ αυτό και η έγκυος πρέπει να φροντίζει να ενυδατώνεται σωστά.

Καλό είναι βέβαια η έγκυος να ενημερώνει τον γιατρό της για την ένταση των συμπτωμάτων ώστε να εντοπιστούν οι σπάνιες περιπτώσεις αφυδάτωσης που χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση (κυρίως για τη λειτουργία του θυρεοειδούς) ή υποστηρικτική/θεραπευτική αγωγή.

Της Φαίης Ευθυμίου
www.myworld.gr

Read More

Μητέρα κατήγγειλε την ερωτική σχέση των παιδιών της

Άναυδοι έμειναν οι αστυνομικοί σε Α.Τ. στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν μια γυναίκα κατήγγειλε τα παιδιά της, επειδή… διατηρούν ερωτικές επαφές.

Οι δύο νέοι είναι ετεροθαλή αδέρφια με μεγάλη διαφορά ηλικίας ( ο γιός από τον πρώτο γάμο είναι 37 ετών, ενώ το κορίτσι είναι μόλις 14) και περίπου ένα χρόνο έχουν αναπτύξει σεξουαλική επαφή.

Η μητέρα τους, όταν το κατάλαβε έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να το σταματήσει, αλλά μάταια.

Το αντίθετο μάλιστα η ανήλικη κόρη της ακολούθησε τον 37χρονο γιο της, που μένει σε ένα χωριό έξω από το Ηράκλειο, προκειμένου να συζήσουν.

Απελπισμένη η άτυχη μητέρα αναγκάστηκε να καταφύγει στην δικαιοσύνη, όπου κατηγόρησε τον γιό της ότι έκλεψε την κόρη της.

Τελικά, τα δύο αδέρφια συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν την Δευτέρα στον Εισαγγελέα, καθώς η πράξη τους θεωρείται κακούργημα.

www.madata.gr

Read More

Αδελφική ζήλια

Να θυμάστε οτι η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Το παιδί σας ζηλέυει το αδελφάκι του/της επειδή φοβάται ότι το αγαπάμε περισσότερο από αυτό.

Συνεπώς:
1) Αν θυμώσετε ή μαλώσετε το παιδί επειδή ‘έτσι θα μάθει ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα κάνει’ ο φόβος του θα μεγαλώσει και θα νιώσει τύψεις που ζηλεύει και απογοήτευση γιατί είναι 'κακό παιδί'.
2) Αν νιώσει ότι ο γονιός το απορρίπτει ή ταράζεται απο τις εκδηλώσεις ζήλιας (άσχετα αν το δείχνει ή όχι) θα νιώσει οτι υπέυθυνος/η είναι το αδελφάκι και θα το μισήσει περισσότερο.

Αν νιώσει τύψεις, θα μάθει να μην εκφράζει τη ζήλια του. Θα την κρατάει μέσα του κι έτσι θα διαρκέσει περισσότερο, ακριβώς επειδή δε βρίσκει τρόπο να την εκφράσει.
Το Σωστό:

-Το παιδί έχει ανάμεικτα συναισθήματα (αγάπη + ‘ζήλια’) για τον μπέμπη. Μπορείτε να τον βοηθήσετε να βγάλει στην επιφάνεια την αγάπη του κι έτσι μειώνεται η ζήλια και το ‘μίσος’.
α) πρέπει να προστατέψετε το μωρό
β) πρέπει να δείξετε στο παιδί πως δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να κάνει πράξη τα συναισθήματά του.
γ) να τον επιβεβαιώσετε πως ακόμα τον αγαπάτε και πως είναι πολύ καλό παιδί (οι πράξεις του είναι ‘κακές’, όχι ο ίδιος).

Δείξτε ότι:
κατανοείτε τα αρνητικά συναισθήματά του,
αλλά δεν επιτρέπετε να τα κάνει πράξη.

-Προσπαθήστε να του/ της δίνετε σημασία και προσοχή και συμπεριλάβετε το παιδί στη φροντίδα του μωρού. Επιβραβεύστε που βοήθησε και μην ξεχνάτε να του/της λέτε πόσο πολύ εσείς και το μωρό τον αγαπάτε. Όταν το μωρό χαμογελάει και κάνει χαρές, πείτε: ‘Δες πόσο σε αγαπάει ο μπέμπης! Σου κάνει χαρούλες που τον βοήθησες να φάει!’

-Αποφεύγετε τη σύγκριση μεταξύ τους. Αν τον συγκρίνετε συνεχώς με τον αδερφό του (είτε ανοιχτά, είτε στο μυαλό σας), το καταλαβαίνει, αισθάνεται δυσάρεστα και δεν αποκλείεται να βιώνει μια μνησικακία απέναντι στον αδερφό του, αλλά και σε εσάς. Όσο λιγότερες συγκρίσεις, τόσο καλύτερα. Αν πείτε: ‘Γιατί δε μπορείς να είσαι ευγενικός, σαν τον αδερφό σου;’ ‘μισεί’ τον αδερφό του, αλλά και την ιδέα της ευγένειας.

Να θυμάστε:
Όσο λιγότερο ανακατεύεστε στη σχέση των 2 αδελφών, τόσο ευκολότερα θα δημιουργηθεί ανάμεσά τους βαθιά αλληλεγγύη που αντέχει στο χρόνο. Να παρεμβαίνετε μόνο σε έντονες διαμάχες: απαιτείστε το τέλος της διαμάχης, αρνηθείτε να ακούσετε οποιαδήποτε άποψη, αδιαφορήστε για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο, συγκεντρωθείτε στο τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια, και περάστε το μήνυμα ‘περασμένα-ξεχασμένα’.

www.daniilidou.gr

Read More

Πώς να μιλήσουμε σε ένα παιδί για το διαζύγιο!

Θετικές επιπτώσεις του διαζυγίου:
> Απαλλαγή από το αρνητικό οικογενειακό κλίμα
> Πιο ποιοτικές οικογενειακές σχέσεις.

• Μη κρύβετε την αλήθεια.
  Αναλάβετε οι ίδιοι να πείτε την αλήθεια στο παιδί. Αποφύγετε όσο μπορείτε εκφράσεις όπως «δεν αγαπιόμαστε…». Πείτε απλά ότι «ο μπαμπάς και οι μαμά δεν μπορούν να μένουν άλλο μαζί».
• Εκφράστε τα συναισθήματά σας και ρωτήστε για τα δικά του/της. Η αλλαγή είναι δύσκολη για όλους αλλά εκφράστε την αισιοδοξία σας ότι γρήγορα όλα θα βρουν το ρυθμό τους.
• Αποφύγετε τις κατηγορίες
  Αν πρόκειται για το γονιό του ίδιου φύλου, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά παρεμποδίζει την ταυτοποίηση του παιδιού μαζί του, διαδικασία απαραίτητη για την ολοκλήρωση της ταυτότητάς του. Τονίστε ότι είναι κοινή απόφαση και ότι θα υπάρχει συχνή επαφή.
• Εξηγήστε ότι δεν ευθύνεται το παιδί και ότι θα το αγαπάτε το ίδιο όπως πριν.
  Τα παιδιά -ιδίως μικρότερης ηλικίας- έχουν την τάση να ερμηνεύουν τα πάντα με επίκεντρο τον εαυτό τους. Έτσι, συχνά βιώνουν το διαζύγιο ως εγκατάλειψη, απόρριψη ή ενοχοποιούν τον εαυτό τους ότι είναι κακά παιδιά και γι' αυτό ο γονιός που έφυγε δεν τα αγαπά. Αναφέρετε ότι δεν φταίει ούτε ο ίδιος, ούτε η συμπεριφορά του, και από τη στιγμή που δεν ταιριάζει ο μπαμπάς και η μαμά δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί.
• Κατανοήστε του φόβους του για τη «διαφορετικότητα» της οικογένειάς του.
  Εξηγήστε ότι είναι δύσκολο να λέμε στους φίλους ότι ο μπαμπάς και η μαμά μας δεν είναι μαζί αλλά δεν είναι ντροπή.
• Μείνετε σε επιφυλακή
  Παρατηρήστε αλλαγές στις κρίσεις θυμού, στην απόδοση στο σχολείο και σε συμπεριφορές παλινδρόμησης. Απευθυνθείτε σε ειδικό αν χρειαστεί.

www.daniilidou.gr

Read More

Η άρνηση του παιδιού στο φαγητό

Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να έχει κάποιες γευστικές και ποσοτικές προτιμήσεις.

Το παιδί διαμορφώνει την προσωπικότητά του και δοκιμάζει τα όρια των γονιών του έτσι ώστε να αναπτυχθεί γνωστικά. Συνεπώς η διαφοροποίησή του από τις επιθυμίες των γονιών είναι σημαντική για την ανάπτυξη της αυτονομίας του.

Τα 2/3 των παιδιών έως 6 ετών χαρακτηρίζονται ως δύσκολα στο φαγητό.

Η άρνηση του φαγητού στην παιδική ηλικία δεν σημαίνει απαραίτητα πιθανή διατροφική διαταραχή. Τις περισσότερες φορές είναι μια κακή συνήθεια των παιδιών που δημιουργείται όταν οι γονείς αποτυγχάνουν να καθιερώσουν ένα πρόγραμμα διατροφής. Εξαιρώντας πιθανές οργανικές παθήσεις που μπορεί να ευθύνονται για τη δυσκολία πρόσληψης τροφής, τις περισσότερες φορές η άρνηση της τροφής είναι απλώς μια διαμάχη με τον γονιό.

Μερικά παιδιά παρουσιάζουν κρίσεις υπερβολής. Για παράδειγμα, μπορεί να καταναλώνουν μερέντα επί 2 εβδομάδες. Αυτό δεν θα βλάψει ένα παιδί που γενικά τρέφεται σωστά.
Τα καπρίτσια αυτά είναι φυσιολογικά και αναγκαία στην πορεία ανάπτυξης του παιδιού.

Τεχνικές αλλαγής συμπεριφοράς

• Αποφύγετε τις συγκρούσεις την ώρα του φαγητού, όπως επίσης τα παρακάλια και τις δωροδοκίες. Διαφορετικά επιβεβαιώνετε ότι το φαγητό καταναλώνεται μόνο με το ζόρι.
• Συζητήστε με το παιδί και συμφωνήστε ότι το παιδί έχει δικαίωμα να αρνηθεί το φαγητό αλλά δεν έχει δικαίωμα να καταναλώσει κάτι άλλο πέραν από αυτό που του προσφέρει ο γονιός. Αφήστε τη πείνα να λειτουργήσει ως φυσική συνέπεια.
• Δώστε χρόνο στο παιδί να βαρεθεί τη διαμάχη χωρίς να ασκείτε πίεση.
• Χρησιμοποιείστε εικόνες, παραμύθια και παραδείγματα.
• Εντάξτε το παιδί στην διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού.
• Η συνοδεία του παιδιού στο μανάβη είναι μια θαυμάσια εκπαιδευτική εμπειρία. Το παιδί μπορεί να επιλέξει ένα οποιοδήποτε λαχανικό που θα ήθελε να δοκιμάσει. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα φάει αυτό που θα επιλέξει.
• Μη πτοείστε από την άρνηση του παιδιού να φάει ένα συγκεκριμένο είδος τροφής. Σε καμία περίπτωση μη το αφαιρέσετε από το διαιτολόγιο του. Δοκιμάστε διαφορετικούς τρόπους μαγειρέματος της ίδιας τροφής που το παιδί απορρίπτει. Για παράδειγμα, τα περισσότερα παιδιά αρνούνται να καταναλώσουν ρεβίθια αλλά αρέσκονται σε ρεβιθοπουρέ.
• Αποφύγετε χαρακτηρισμούς του παιδιού όπως «δύσκολο στο φαγητό», «επιλεκτικό», «λαίμαργο» «βουλιμικό» και λοιπά, γιατί το παιδί ταυτίζεται.
• Αδιαφορήστε για την αρνητική συμπεριφορά των παιδιών σχετικά με το φαγητό και ενθαρρύνετε τη θετική συμπεριφορά με ενίσχυση. Καλό είναι η ενίσχυση να μην είναι τροφή αλλά κάτι άλλο όπως αυτοκόλλητα, μια βόλτα κτλ.

www.daniilidou.gr

Read More

Τα αίτια της παιδικής κακοποίησης.

Παιδική κακοποίηση. Τα παιδιά σπάνια κακοποιούνται μόνο μια φορά. Η κακοποίηση είναι αποτέλεσμα πρωτύπων συμπεριφοράς σε μια οικογένεια. Τα σημάδια και τα συμπτώματα εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου. Η παιδική κακοποίηση διαπράττεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στο σπίτι από άτομα που γνωρίζει και εμπιστεύεται το παιδί (μέλη οικογένειας, συγγενείς, baby – sitters ή φίλους της οικογένειας). Οι αιτίες είναι περίπλοκες, αλλά συγκεκριμένοι κοινωνικοί και προσωπικοί παράγοντες καθιστούν πιο εύκολη την κακοποίηση παιδιών από τους γονείς ή τους κηδεμόνες τους, όπως οικονομικό στρες, κατάχρηση ουσιών, εφηβική ηλικία γονέα, το γεγονός ότι μεγαλώνει μόνος του το παιδί, ιστορικό βίας στην οικογένεια ή το να είναι κανείς ενήλικος γονέας, που έχει υποστεί κακοποίηση στην παιδική του ηλικία. Πρέπει να ανησυχούμε και να υποψιαζόμαστε την σωματική κακοποίηση, όταν υπάρχει τραύμα ή μώλωπας που δεν έγινε τυχαία στο παιδί. Η κακοποίηση μπορεί να περιλαμβάνει χτυπήματα, εγκαύματα και κατάγματα οστών. Αυτές οι κακώσεις μπορεί να είναι ανεξήγητες ή η εξήγηση που δίνεται να είναι ασυμβίβαστη με τα τραύματα. Επίσης πρέπει να δίνεται προσοχή και στα εξής :
Σε μώλωπες, μαστιγώματα ή χαρακιές που βρίσκονται σε διάφορα στάδια επούλωσης ή σε άλλες ορατές κακώσεις, που τακτικά εμφανίζονται σε ένα παιδί.
Σε αναφορά παιδιού ότι το τραύμα προκλήθηκε από το γονέα ή οποιονδήποτε άλλον έχει την επιμέλειά του.
Σε παιδιά που ζουν σε σπίτια, όπου εκδηλώνεται συχνά οικιακή βία, διότι ευρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο σωματικής κακοποίησης. Παιδία κάτω των δύο ετών με κάθε είδους σημάδια από επιβολή αυστηρής πειθαρχίας ή από χτυπήματα, μπορεί να διατρέχουν πολύ σοβαρό κίνδυνο σωματικής βλάβης. Σημάδια από χαστούκια, τσιμπήματα, δόντια, τραβήγματα, όλα αξίζει να αναφερθούν. Δεν είναι επιτρεπτό να δέρνονται, να τραυματίζονται, να χτυπιούνται και να χαστουκίζονται τα νήπια και τα πολύ μικρά παιδιά. Κάθε πατέρας, μητέρα ή κηδεμόνας που χτυπά με αρκετή δύναμη ώστε να αφήνει μώλωπες, είναι ένας κίνδυνος για το παιδί. Τα μωρά που μόλις έχουν αρχίσει να περπατούν θα έχουν συχνά μώλωπες στα γόνατα, στις κνήμες, στους αγκώνες, στο μέτωπο ή στο κυρίως πρόσωπο. Κάθε μέρος στο σώμα του παιδιού όπου το κόκαλο είναι κοντά στην επιφάνεια του δέρματος είναι πιθανόν να εμφανίζει μελανιές στην καθημερινή προσπάθεια του παιδιού να μάθει να περπατάει. Αλλά όμως μώλωπες στα μαλακά μέρη του σώματος του μωρού, στους γλουτούς, στους μηρούς, χαμηλά στην πλάτη ή στην κοιλιά, στα μάγουλα ή στο λαιμό, θα πρέπει να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Αναφορικά με το μεγάλο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιού θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι περιλαμβάνει βιασμό, αποπλάνηση, αιμομιξία, θωπεία, επιδειξιομανία, πορνογραφία. Παρότι τα παιδιά μπορεί να έχουν πόνο, φαγούρα ή αιμορραγία στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, λερωμένα ή ματωμένα εσώρουχα, τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι η συναισθηματική τους αγωνία και διαταραχή στη συμπεριφορά τους. Άλλες ενδείξεις είναι : Υπερβολικές φοβίες και ψυχοσωματικές ασθένειες (πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι κλπ) Ασύδοτη και πρόωρη σεξουαλική συμπεριφορά, ιδίως με πολύ μεγαλύτερους σε ηλικία ερωτικούς συντρόφους Παράξενη, περίπλοκη ή ασυνήθιστη σεξουαλική συμπεριφορά και γνώση σε σχέση με την ηλικία του παιδιού Μια αναφορά για παιδί – θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από γονέα ή άλλο πρόσωπο. Τα παιδιά μπορεί να είναι θύματα συναισθηματικής κακοποίησης των γονέων ή των κηδεμόνων τους, όταν αυτοί επιτίθενται στη συναισθηματική τους ανάπτυξη με συνεχή υποτίμηση, κριτική ταπείνωση, προσβολές, με καμία ένδειξη αγάπης, στήριξης ή καθοδήγησης. Ως συνέπεια, το παιδί έχει μειωμένη ικανότητα να μαθαίνει και να αναπτύσσει σχέσεις με άλλους. Τα παιδιά επίσης μπορεί να δείξουν:
Υπερβολές στη συμπεριφορά από μεγάλη επιθετικότητα μέχρι μεγάλη παθητικότητα
Καθυστερημένη σωματική, συναισθηματική ή διανοητική ανάπτυξη
Παρεμπόδιση της ανάπτυξης τους (παιδιά νηπιακής ή νεαρής ηλικίας)
Το παιδί δε μεγαλώνει ούτε αναπτύσσεται εξαιτίας έλλειψης τροφής, φροντίδας και ανατροφής. Ένα παιδί παραμελείται επικίνδυνα σε περίπτωση αποτυχίας κάλυψης των βασικών του αναγκών, όπως είναι η παροχή τροφής, ρουχισμού, στέγης, ιατρικής φροντίδας, εκπαίδευσης ή κατάλληλης επίβλεψης. Οι ενδείξεις παραμέλησης περιλαμβάνουν :
Συνεχή πείνα (παιδί που ζητιανεύει, συγκεντρώνει και κρύβει τρόφιμα), κούραση ή ατονία, φτωχή υγιεινή (μαλλιά μπερδεμένα, βρόμικο δέρμα)
Έλλειψη επίβλεψης για μεγάλες χρονικές περιόδους
Σωματικά ή οδοντικά προβλήματα για τα οποία δεν παρέχεται φροντίδα
Ενδείξεις κατάχρησης αλκοόλ ή φαρμάκων από τους γονείς Αν ως πολίτες αντιληφθείτε ή έχετε λόγο να υποψιάζεστε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι θύμα παραμέλησης, σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης ή απειλούμενης βλάβης, πρέπει να αναφέρετε την περίπτωση για περαιτέρω έρευνα στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ή στην Αστυνομική Αρχή. Οι αναφορές γίνονται από άτομα που δείχνουν ενδιαφέρον. Μέσω των αναφορών καθίσταται εφικτή η παροχή βοήθειας στο παιδί και στην οικογένεια (Μελέτη Εισαγγ. Ανηλίκων). Ο Εισαγγελέας Ανηλίκων επιλαμβάνεται και μέσω των αρμοδίων Αρχών (αστυνομίας, κοινωνικής υπηρεσίας) ζητάει όλες τις δυνατές πληροφορίες για το παιδί και την κατάσταση που αντιμετωπίζει. Επεμβαίνει για την παροχή σ’ αυτό, από αρμόδιους φορείς ασφαλούς καταλύματος, ιατροφαρμακευτικής θεραπείας, ψυχολογικής καθώς και κοινωνικής και συμβουλευτικής υποστήριξης στο ίδιο και στην οικογένειά του. Λαμβάνει, αν χρειασθεί, μέριμνα για υποβολή αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων για αφαίρεση της επιμέλειας από τους γονείς ή το γονέα που το κακοποιεί ή το παραμελεί και για ανάθεση αυτής σε άλλο κατάλληλο πρόσωπο. Επίσης ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών αντιμετωπίζει με άσκηση ποινικής διώξεως τα δράστη της παιδικής κακοποίησης ή παραμέλησης, ώστε αφενός μεν να εκτιμηθεί και να κριθεί η πράξη του κατά τη δικαστική διαδικασία που θα επακολουθήσει, αφετέρου δε να προληφθεί η εξακολούθηση από αυτόν της παιδικής κακοποίησης. Για διευκόλυνση του έργου τους, οι αρμόδιες Αρχές χρειάζεται να γνωρίζουν το πλήρες ονοματεπώνυμο του παιδιού, κατά προσέγγιση την ηλικία του, πως θα βρεθεί το παιδί και η οικογένειά του και τα σημάδια ή τις ενδείξεις κακοποίησης ή παραμέλησης. Γενικά, όσο πιο μικρό είναι το παιδί και όσο πιο σαφής η αναφορά που περιγράφει το πρόβλημα, τόσο πιο πιθανό είναι ότι οι ανακριτικές Αρχές θα μπορέσουν να ανταποκριθούν άμεσα. Να σημειωθεί ότι η καταγγελία μπορεί να είναι και ανώνυμη. Αν έχετε αντιληφθεί ή έχετε λόγο να υποψιάζεστε ότι ένα παιδί είναι θύμα παραμέλησης, σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης, πρέπει να αναφέρετε την υπόθεση για περαιτέρω έρευνα στις Αρχές. Μη φοβάστε να το κάνετε, μπορεί με τον τρόπο αυτό να σώσετε μια «παιδική ψυχούλα». Κάθε νομοθέτημα όσο άρτιο και αν είναι «άσκηση επί χάρτου» αν δεν υποστηριχθεί στα πλαίσια ενός εθνικού σχεδίου δράσης με προγράμματα, υπηρεσίες πρόληψης και αντιμετώπισης και κύρια με κυρίαρχο σύμμαχο την «ευαισθησία» των πολιτών, απ’ όποια θέση και αν βρίσκονται, του συγγενή, του φίλου, του δασκάλου, του προπονητή, του γείτονα, του ανθρώπου…


petroulianatasa.wordpress.com

Read More

Έσπασε το δοντάκι, τι κάνουμε;

H εξάχρονη κόρη μου έπεσε κατά τη διάρκεια των διακοπών κι έσπασε τα μπροστινά μόνιμα δόντια της. Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να βελτιωθεί το αισθητικό αποτέλεσμα;

Γενικά να θυμάστε ότι σε περίπτωση οδοντικού τραύματος ψάχνουμε να βρούμε το δόντι ή το τμήμα δοντιού που έχει σπάσει, αν δεν το έχει καταπιεί το παιδί, το βάζουμε μέσα σε γάλα (ιδιαίτερα αν είναι ολόκληρο το δόντι) και απευθυνόμαστε αμέσως στον παιδοδοντίατρο για την αποκατάσταση.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε τώρα είναι να γίνει ανασύσταση του σπασμένου τμήματος του δοντιού με σύνθετη ρητίνη, μέχρι να φτάσει το παιδί στην ηλικία που θα μπορεί να γίνει αποκατάσταση είτε με όψεις (ανασύσταση δηλαδή του εξωτερικού τμήματος του δοντιού) είτε με θήκες.

Αλεξία Σαπουνάκη
www.myworld.gr

Read More

Όχι στο κρεβάτι του μπαμπά και της μαμάς

Αν ανήκετε κι εσείς στους γονείς που κοιμούνται μαζί με το μωρό τους στο διπλό κρεβάτι, θα σας συμβουλεύαμε να βάλετε τέλος σε αυτήν τη συνήθεια. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην παιδιατρική κλινική του Σέφιλντ της Βρετανίας έδειξε πως περισσότεροι από τους μισούς βρεφικούς θανάτους συμβαίνουν όταν τα βρέφη μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι με τον μπαμπά και τη μαμά.

Οι ειδικοί τονίζουν πως το μέρος που οι γονείς απολαμβάνουν τον ύπνο μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο για τα παιδιά τους, ειδικά αν οι γονείς είχαν μια πολύ κουραστική μέρα, αν έχουν πάρει κάποιο δυνατό φάρμακο, αν έχουν προηγηθεί μερικά ποτηράκια αλκοόλ ή καπνίζουν μέσα στο υπνοδωμάτιο.

Επιμέλεια: Ο. Φιλιππίδη, Μ. Λυμπεροπούλου, Φ. Ευθυμίου
www.myworld.gr

Read More

«Μάχη» πάνω από το πιάτο

Συχνά η προσπάθεια να πείσουμε το παιδί μας να φάει αποτελεί ένα… τεστ υπομονής, επιμονής και δημιουργικότητας, αφού το να φάει (ή να μη φάει) είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εκφράσει την ανεξαρτησία του. Βοηθήστε λοιπόν το μικρό σας να διευρύνει λίγο τους γαστριμαργικούς του ορίζοντες και να δοκιμάσει κάποια φαγητά παραπάνω.

• Καθιερώστε και τηρείτε σχολαστικά μια συγκεκριμένη ώρα για το φαγητό.
• Μην αποκλείσετε τελείως κάποια φαγητά από το μενού του παιδιού, γιατί έτσι τα κάνετε ακόμα πιο ελκυστικά στα μάτια του. Φροντίστε όμως να τα τρώει μόνο σε ειδικές περιστάσεις.
• Ποτέ μη μαγειρεύετε ειδικά φαγητά για το παιδί σας. Θα του σερβίρετε το ίδιο φαγητό που τρώει όλη η οικογένεια, αλλά θα προσθέτετε πότε-πότε κάποιες εναλλακτικές, έτσι για αλλαγή.
• Θα το ενθαρρύνετε να δοκιμάσει έστω και μια μπουκιά από ένα καινούριο φαγητό, αλλά χωρίς να αρχίσετε τα παζάρια και τις δωροδοκίες. Να είστε επίμονοι (διακριτικά όμως), γιατί μπορεί να χρειαστεί να το πείτε 15 φορές μέχρι να πειστεί το μικρό σας να δοκιμάσει.

Επιμέλεια: Ο.Φιλιππίδη, Μ.Λυμπεροπούλου, Ε.Γεμελιάρη
www.myworld.gr

Read More

Περισσότερες οι δυσκολίες για την… αγορομάνα

Άν το μωράκι που περιμένετε είναι αγοράκι, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να προκύψουν… μικροεπιπλοκές στη διάρκεια του τοκετού. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ στο Ισραήλ, μετά από παρακολούθηση της εξέλιξης πολλών γεννήσεων.

Όπως διαπίστωσαν, οι μέλλουσες μαμάδες οι οποίες κυοφορούσαν αγοράκια είχαν πιο πολλές πιθανότητες να ταλαιπωρηθούν στον τοκετό από εκείνες που θα γεννούσαν κοριτσάκια. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται:

• στο γεγονός ότι το κεφάλι των αγοριών είναι συνήθως μεγαλύτερο από εκείνο των κοριτσιών,
• στα υψηλότερα επίπεδα ανδρογόνων που επηρεάζουν την πορεία του τοκετού.


www.myworld.gr

Read More

Η πρώτη εβδομάδα με το μωρό

Ανάμικτα συναισθήματα, χαρά που εναλλάσσεται με την αγωνία, λαχτάρα που γίνεται κούραση, αγάπη που κάθε στιγμή μεγαλώνει…
Ας δούμε μερικές καθημερινές συνήθειες που, όσο αυτονόητες κι αν ακούγονται, μπορεί να «μπλοκάρουν» μια νέα μαμά. Κι επειδή οι πρώτες μέρες μετά τον τοκετό συνοδεύονται από έντονες ορμονικές αλλαγές και συναισθηματικά «ασανσέρ», κάθε μαμά πρέπει να γνωρίζει πως όλα όσα της συμβαίνουν είναι φυσιολογικά και πως έχει στο πλευρό της σύμμαχο τον παιδίατρο και τη μαία της, στους οποίους πρέπει να απευθύνεται για κάθε ανησυχία που έχει για το μωρό. Ας δούμε όμως μαζί μερικές από τις πιο συνηθισμένες απορίες των πρώτων ημερών και τον τρόπο που τις χειριζόμαστε συνήθως.

Πώς θα το κοιμίζετε
Τα νεογέννητα κοιμούνται γύρω στις 16 ώρες την ημέρα, αλλά το δικό σας μπορεί να κοιμάται περισσότερες ή λιγότερες, αφού –όπως θα διαπιστώσετε σύντομα– τα μωρά έχουν προσωπικότητα… από κούνια! Οι ώρες όμως που θα κοιμάται το νεογέννητό σας δεν θα είναι συνεχόμενες και το πιθανότερο είναι πως δεν θα συμπίπτουν με το δικό σας πρόγραμμα. Το νεογέννητο μπορεί να κοιμάται σχεδόν όλη τη μέρα και να μένει ξύπνιο τις περισσότερες ώρες της νύχτας. Τα καλά νέα είναι πως αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ!
Tip επιβίωσης
Κοιμηθείτε όποτε μπορείτε και αν γίνεται ρυθμίστε το βιολογικό σας ρολόι ώστε να κοιμάστε τις ώρες που κοιμάται και το μωρό σας.

Πιθανές απορίες
«Το μωρό μου κοιμάται συνεχόμενα τρίωρα και τετράωρα στη διάρκεια της ημέρας. Πρέπει να το ξυπνάω για τα γεύματά του;»
Αυτό θα σας το απαντήσει ο παιδίατρος, γιατί έχει σχέση με το βάρος γέννησης του μωρού σας. Γενικά όμως, αν ζυγίζει πάνω από 3,5 κιλά και δεν ξυπνάει στο τρίωρο για να πιει το γάλα του, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Καλό όμως είναι να μην περνάνε πάνω από 4 ώρες χωρίς γεύμα, γιατί τα πολύ μικρά μωρά μπορεί να πάθουν εύκολα αφυδάτωση.

«Την ώρα που κοιμάται το μωρό μου κάνει απότομες, σπασμωδικές κινήσεις. Να ανησυχήσω;»
Όχι, οι απότομες αυτές κινήσεις είναι φυσιολογικές αντιδράσεις και θα τις δείτε στα περισσότερα μωρά. Διαρκούν από μερικές εβδομάδες έως και τους πρώτους μήνες της ζωής των μωρών και οφείλονται στην ανωριμότητα του νευρικού τους συστήματος και τα νεογνικά αντανακλαστικά.

«Έχει σημασία αν θα κοιμίζω το μωρό σε καλαθούνα ή στην κούνια του;»
Θεωρητικά, μια καλαθούνα ή ένα πορτ μπεμπέ είναι ιδανικά για το νεογέννητό σας. Θα χρειαστείτε ανάλογου μεγέθους σεντόνια και ελαφρές, αραιής ύφανσης μωρουδιακές κουβέρτες, ανάλογα με την εποχή. Όσο όμορφες κι αν είναι οι διακοσμημένες καλαθούνες, με φιογκάκια και δαντέλες, προτιμήστε μια απλή, χωρίς φραμπαλάδες και άλλα υλικά που μπορεί να υπερθερμάνουν το μωρό, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν χρησιμοποιήσετε κατευθείαν την κούνια, βάζετε το μωρό στο κάτω μέρος της ώστε τα ποδαράκια του να είναι κοντά στο κεφαλάρι. Αυτό συστήνεται για λόγους ασφαλείας ώστε να μη γλιστρήσει κάτω απ’ τα σκεπάσματα και να κινδυνέψει από υπερθέρμανση ή ασφυξία.

«Έχω ακούσει ότι τα νεογέννητα πρέπει να φοράνε καλτσάκια και καπέλο. Δεν θα σκάσει απ’ τη ζέστη;»
Αν του φοράτε ένα κοντό φανελάκι, καλό είναι να του βάλετε ένα λεπτό ζευγάρι κάλτσες, τουλάχιστον όταν το έχετε ξεσκέπαστο. Οι κάλτσες και το καπέλο συστήνονται γιατί τα μωρά χάνουν θερμότητα από τα άκρα και το κεφάλι και ο εσωτερικός «θερμοστάτης» τους δεν είναι ακόμη σε θέση να ρυθμίσει τη θερμοκρασία του σώματός τους. Μέσα στο σπίτι δεν χρειάζεται να φοράτε καπέλο στο μωρό σας αυτήν την εποχή. Στις πρώτες βόλτες όμως, είτε έχει σαραντίσει είτε νωρίτερα, καλό είναι να του φοράτε καπελάκι και κάλτσες και να το έχετε σκεπασμένο με ελαφρύ σεντόνι.

«Μπορώ να χρησιμοποιήσω κλιματιστικό στο δωμάτιο που κοιμάται το μωρό;»
Αν η θερμοκρασία του δωματίου είναι πολύ υψηλή (πάνω από 27-28 βαθμούς), μπορείτε να βάλετε το κλιματιστικό. Προϋπόθεση είναι να έχει γίνει νωρίτερα σέρβις και να έχετε καινούρια (ή καθαρισμένα) φίλτρα για λόγους υγιεινής. Φροντίστε ακόμη να μην παραψυχράνετε το χώρο και να υπάρχει ομοιόμορφη θερμοκρασία σε όλους τους χώρους όπου κινείστε με το μωρό.

«Μέχρι πότε μπορώ να έχω το μωρό στο δωμάτιό μου;»
Ο λόγος που οι περισσότεροι παιδίατροι συστήνουν να κοιμίζουμε το μωρό στο δωμάτιό μας τους πρώτους μήνες είναι για να το επιτηρούμε καλύτερα τη νύχτα, αλλά και για να ξεκουράζεται λίγο περισσότερο η μαμά. Συνήθως κάποια στιγμή, ανάμεσα στους 4 και τους 6 μήνες, είναι καλό να μεταφερθεί στο δικό του δωμάτιο. Όσο έχετε το μωρό στο δωμάτιό σας αποφεύγετε να το κοιμίζετε στο ίδιο κρεβάτι μ’ εσάς για πολλούς λόγους ασφάλειας. Ο σημαντικότερος είναι ο κίνδυνος υπερθέρμανσης που μπορεί να οδηγήσει σε ασφυξία.

Ύπνος ασφαλής και γλυκός
Αν και σπάνιο, το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS) ή «θάνατος στην κούνια» τρομοκρατεί και αγχώνει τους νέους γονείς. Υπάρχουν όμως πολλά που μπορείτε να κάνετε για να μειώσετε τον κίνδυνο, όχι μόνο γι’ αυτήν την ακραία περίπτωση αλλά και για πιθανή υπερθέρμανση του μωρού:
• Μην καπνίζετε (ούτε ο μπαμπάς) και μην επιτρέπετε σε άλλους να καπνίζουν στο δωμάτιο που βρίσκεται το μωρό σας και γενικότερα μέσα στο σπίτι.
• Μην κοιμίζετε το μωρό στο κρεβάτι σας τους πρώτους τρεις μήνες και καθόλου αν το μωρό σας γεννήθηκε πρόωρα ή είναι πολύ μικρό.
• Βάζετε το μωρό στην κατάλληλη στάση στην κούνια του, όπως θα σας συστήσει ο γιατρός σας. Συνήθως η οδηγία είναι να το βάζετε να κοιμάται στο πλάι, χρησιμοποιώντας τα γνωστά «σφηνάκια» που το κρατούν σε αυτήν τη θέση.
• Προσπαθήστε να θηλάζετε το μωρό σας.
• Τους πρώτους 6 μήνες, κοιμίζετε το μωρό στην κρεβατοκάμαρά σας. Αν πιστεύετε ότι το μωρό δεν είναι καλά, ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια.

Πώς θα το σηκώνετε και θα το κρατάτε με ασφάλεια
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη επίσκεψη του παιδιάτρου στο σπίτι όταν γέννησα την κόρη μου. Όταν τον είδα να την πιάνει απ’ τα πόδια και τα χέρια πήγα να λιποθυμήσω. «Τώρα», μου είπε, «ελπίζω να κατάλαβες πως το μωρό σου δεν είναι από κρύσταλλο! Το βασικό που πρέπει να προσέχεις είναι να στηρίζεις το κεφάλι. Όλα τα άλλα θα γίνουν φυσικά». Μπορώ λοιπόν να σας μεταφέρω τη δική μου εμπειρία, πως τα μωρά μας είναι ανθεκτικά και δεν είναι εύκολο να τους προξενήσουμε κακό. Το σημαντικότερο που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως το κεφάλι του μωρού είναι βαρύ σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα του και πως, σε αυτήν τη φάση, δεν ελέγχει καθόλου τους μυς του λαιμού του. Αυτό θα αρχίσει να συμβαίνει γύρω στις τέσσερις με οχτώ εβδομάδες. Πώς λοιπόν σηκώνουμε και αφήνουμε το μωρό μας στην κούνια;
Για να το σηκώσετε: Βάζετε το ένα χέρι πίσω απ’ το κεφαλάκι και το στηρίζετε μαζί με τον αυχένα, ή το ένα χέρι κάτω από τον ποπό του και το άλλο κάτω από τους ώμους και το κεφάλι του.
Για να το αφήσετε: Όταν βάζετε το μωρό στο κρεβάτι του, χρειάζεται και πάλι να στηρίζετε το κεφάλι του. Το κρατάτε με το ένα χέρι κάτω από τον ποπό, με το άλλο κάτω από το κεφάλι και το λαιμό και το αφήνετε σιγά-σιγά, είτε ανάσκελα ή γυρίζοντας ελαφρά το σώμα του στο πλάι ώστε να ελευθερωθεί το χέρι σας (αυτό βολεύει πολύ αν κοιμάται).
Για να το κρατήσετε αγκαλιά: Με το ένα χέρι κρατάτε πάντα το κεφάλι και τον αυχένα και με το άλλο στηρίζετε τον ποπό του. Πέρα από την αντικριστή θέση, σε πολλά μωρά αρέσει να τα κρατάνε «ανάποδα» αγκαλιά, να είναι δηλαδή ξαπλωμένο στους πήχεις των χεριών σας, με το πιγούνι και το μάγουλό του να ακουμπά στα χέρια σας και να κοιτά το πάτωμα.
Το αντανακλαστικό του ξαφνιάσματος: Αν σηκώσετε ή αφήσετε κάτω το μωρό απότομα και απρόσμενα –έστω και ελάχιστα– μπορεί να τεντώσει προς τα έξω τα άκρα του και ν’ αρχίσει να κλαίει.

Πώς θα αλλάζετε την πάνα του
Δεν χρειάζεται να αλλάξετε την πάνα του μωρού σας, εκτός κι αν βαρύνει με τσίσα, αν έχει λερωθεί ή στάζει. Γενικά θα χρειάζεστε καθημερινά αρκετές πάνες (6-8 την ημέρα) τουλάχιστον τους πρώτους μήνες. Αν θηλάζετε, είναι πολύ πιθανόν μετά το γεύμα το μωρό σας να κάνει κακά του – οπότε θα χρειαστεί να του αλλάξετε πάνα ξανά! Αν λοιπόν δεν είναι πολύ «βαριά», αποφύγετε το άλλαγμα πριν το θηλασμό ώστε να βάλετε μια και καλή καθαρή πάνα λίγο μετά. Έχετε δίπλα σας στην αλλαξιέρα οτιδήποτε θα χρειαστείτε, όπως υγρομάντιλα, κρέμα για τους ερεθισμούς, χαρτοβάμβακα, μια νωπή πετσέτα…
Προσοχή: Ποτέ δεν αφήνουμε χωρίς επίβλεψη το μωρό στην αλλαξιέρα, ακόμη και τις πρώτες μέρες. Ποτέ δεν μας προειδοποιεί για το πότε θα κάνει την πρώτη του στροφή ή πότε να κουλουριάσει το σώμα του γλιστρώντας στο πάτωμα!
Είναι σημαντικό να καθαρίζετε προσεκτικά τον ποπό του μωρού σας. Τις πρώτες μέρες θα το πλένετε τοπικά κάτω από τη βρύση μια-δυο φορές την ημέρα και στις υπόλοιπες θα χρησιμοποιείτε νερό και βαμβάκι ή σφουγγάρι. Όταν αλλάζετε την πάνα της κορούλας σας, σκουπίζετε από μπρος προς τα πίσω για να αποφύγετε τη διασπορά μικροβίων από τον πρωκτό προς τον κόλπο ή την ουρήθρα της. Δεν χρειάζεται να καθαρίσετε τα χείλη του αιδοίου ή κάτω από την ακροποσθία του γιου σας.
Εξίσου σημαντικό είναι το καλό στέγνωμα του ποπού προτού βάλετε την καθαρή πάνα. Σκουπίστε ταμποναριστά με μια μαλακή πετσέτα και αφήστε το για μερικά λεπτά γυμνό στην αλλαξιέρα για να φύγει κάθε υγρασία.
Tip επιβίωσης
Αν έχετε αγοράκι, θα παρατηρήσετε πως συνήθως κάνει τσίσα του τη στιγμή που το γδύνετε. Για να μη σας βρέξει, έχετε δίπλα σας πετσέτες ή κρατάτε την πάνα επάνω από το πέος του μέχρι να τελειώσει τα τσίσα του, προτού τη βγάλετε εντελώς.

Πώς θα του κάνετε το πρώτο του μπάνιο
Την πρώτη εβδομάδα το μωρό σας θα έχει ακόμη το κολόβωμα του αφαλού. Αυτό σημαίνει πως δεν θα το κάνετε «ολόκληρο» μπάνιο. Εξάλλου τα μικρά μωρά, σε αντίθεση με μεγαλύτερα ή τους ενήλικες, δεν λερώνονται πολύ γρήγορα. Το πλύσιμο του προσώπου, των χεριών και της περιοχής της πάνας είναι συνήθως αρκετά για να είναι καθαρά και να νιώθουν όμορφα.
Θα χρειαστείτε μια μικρή λεκάνη με χλιαρό νερό, βαμβάκι, ένα μαλακό πανάκι ή σφουγγάρι και μια πετσέτα. Δεν θα χρειαστείτε σαπούνι ή αφρόλουτρο για το μπάνιο, αν όμως θέλετε να χρησιμοποιήσετε, βεβαιωθείτε πως η σύνθεσή τους είναι κατάλληλη για μωρά. Πλύνετε απλά τις περιοχές που μπορείτε να φτάσετε εύκολα – να θυμάστε πως το εσωτερικό της μύτης, των αφτιών και τα κρυμμένα μέρη των γεννητικών του οργάνων είναι «αυτοκαθαριζόμενα». Έτσι, ξεκινήστε με το πρόσωπό του και αφήστε τελευταίο τον ποπό του. Ακόμη καλύτερα, χρησιμοποιήστε άλλη πετσέτα ή βαμβάκι για το πρόσωπο και άλλη για τα γεννητικά του όργανα.
Στεγνώστε προσεκτικά το μωρό σας, ειδικά στις ζάρες και τις πτυχώσεις του δέρματος όπως στο λαιμό και στην περιοχή της πάνας, για να μην προκληθούν ερεθισμοί.
Η περιποίηση του αφαλού χρειάζεται λίγο περισσότερη προσοχή. Χρησιμοποιήστε βαμβάκι και καθαρό οινόπνευμα ή ό,τι σας έχει συστήσει ο παιδίατρος. Καλό είναι να επιμένετε στην καθαριότητα της περιοχής, προσπαθώντας να καθαρίσετε απαλά τυχόν κακάδια αίματος που συχνά μένουν γύρω από τον αφαλό ή κάτω από το κολόβωμα. Μια φορά την ημέρα είναι αρκετή για τη διαδικασία αυτή.
• Συμβουλευτείτε με πολύ προσοχή το καινούριο βιβλιάριο υγείας του παιδιού που θα σας δώσουν στο μαιευτήριο, το «διαβατήριο υγείας» για όλη του τη ζωή!

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΝΤΑΡΟΥ

www.myworld.gr

Read More