«Ακόμη θυμάμαι την πρώτη μου μέρα σε αυτό το φριχτό σχολείο. Καθόμουν ήσυχα σε ένα παγκάκι και περίμενα να χτυπήσει το κουδούνι για να μπω στην καινούργια μου τάξη. Χτύπησε το κουδούνι, κάναμε προσευχή, μπήκαμε στην τάξη και μετά κάτι κορίτσια άρχισαν να με δείχνουν με το δάχτυλο και να χασκογελούν. Σκέτο βασανιστήριο ήταν, δεν άντεχα άλλο. Ευτυχώς, εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα η νέα μου δασκάλα. Μου φάνηκε πολύ σκληρή κι αλύγιστη, όμως αποδείχτηκε αργότερα πως είχα άδικο. Είχε πιασμένα τα μαλλιά της σε σφιχτό κότσο, λες και ήθελαν να την κάνουν να δείχνει ακόμα πιο αυστηρή.
Αμέσως, φρόντισε να με συστήσει στα υπόλοιπα παιδιά, λέγοντας πως είμαι 'οικονομικός μετανάστης'. Όλα τα παιδιά λύθηκαν στα γέλια».
Μ' αυτόν τον τρόπο, η 12χρονη Ιωάννα Τσάνη περιγράφει τις πρώτες της ώρες, έτσι όπως τις έζησε, πριν από δυόμισι χρόνια, στο καινούργιο της σχολείο, στα Γιαννιτσά του Νομού Πέλλας.
Η μαθήτρια της ΣΤ', πλέον, τάξης του 11ου Δημοτικού Σχολείου Γιαννιτσών, με καταγωγή από τη Σερβία, κέρδισε το βραβεία αλλά και τις εντυπώσεις, καθώς αποτύπωσε πλήρως, σε μία κόλλα χαρτί, τα συναισθήματα που ένιωσε, αλλά και εξακολουθεί να νιώθει στην Ελλάδα, ως παιδί μεταναστών.
Η γιαγιά της μικρής ζει στη Σερβία. Εκεί, αναφέρει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ίδια στο σχολείο, μιλά για τη σχέση με τους συμμαθητές και τη δασκάλα της, για τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας της στην Ελλάδα.
«Μονάκριβη γιαγιά μου, μού λείπεις πάρα πολύ. Πόσο θα ήθελα να είμαι στην αγκαλιά σου, όπως παλιά, να μου τραγουδάς σέρβικα νανουρίσματα και να μου ψιθυρίζεις γλυκόλογα στο αυτί.
Πρέπει όμως να κάνουμε πρώτα υπομονή και μετά να κάνουμε οικονομία για να μαζέψουμε γρηγορότερα τα λεφτά για να γυρίσουμε στη Σερβία. Αχ, μόνο στο άκουσμα του ονόματος αυτού ανατριχιάζω από χαρά! Στο λέω, γιαγιά, είμαι σίγουρη ότι θα μαζέψουμε τόσα λεφτά άμα κάνουμε σκληρή οικονομία, που σε λίγο καιρό θα μας δείτε μπροστά σας να σας χαιρετάμε! Κάθε μέρα κάνουμε τρομερή οικονομία για να μαζέψουμε τα απαραίτητα χρήματα, αλλά αξίζει άμα είναι να μη σας στερηθούμε για πολύ καιρό ακόμη, έτσι δεν είναι;
Τώρα, θα έπρεπε να σου εξηγήσω τι σημαίνει οικονομία: τρώμε κάθε μέρα ψωμί και τυρί, αγοράζουμε ρούχα μόνον όταν αυτά μας έχουν μικρύνει, δεν παίρνω συχνά παιχνίδια όπως τα ά λλα παιδιά (όμως έχω κρατήσει την κουδουνίστρα που είχα μωρό) και μαζεύουμε χρήματα από το μισθό του μπαμπά», αναφέρει χαρακτηριστικά στο διήγημα-γράμμα η μικρή Ιωάννα.
Zougla.gr
Δημοσίευση σχολίου