Να θυμάστε οτι η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Το παιδί σας ζηλέυει το αδελφάκι του/της επειδή φοβάται ότι το αγαπάμε περισσότερο από αυτό.
Συνεπώς:
1) Αν θυμώσετε ή μαλώσετε το παιδί επειδή ‘έτσι θα μάθει ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα κάνει’ ο φόβος του θα μεγαλώσει και θα νιώσει τύψεις που ζηλεύει και απογοήτευση γιατί είναι 'κακό παιδί'.
2) Αν νιώσει ότι ο γονιός το απορρίπτει ή ταράζεται απο τις εκδηλώσεις ζήλιας (άσχετα αν το δείχνει ή όχι) θα νιώσει οτι υπέυθυνος/η είναι το αδελφάκι και θα το μισήσει περισσότερο.
Αν νιώσει τύψεις, θα μάθει να μην εκφράζει τη ζήλια του. Θα την κρατάει μέσα του κι έτσι θα διαρκέσει περισσότερο, ακριβώς επειδή δε βρίσκει τρόπο να την εκφράσει.
Το Σωστό:
-Το παιδί έχει ανάμεικτα συναισθήματα (αγάπη + ‘ζήλια’) για τον μπέμπη. Μπορείτε να τον βοηθήσετε να βγάλει στην επιφάνεια την αγάπη του κι έτσι μειώνεται η ζήλια και το ‘μίσος’.
α) πρέπει να προστατέψετε το μωρό
β) πρέπει να δείξετε στο παιδί πως δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να κάνει πράξη τα συναισθήματά του.
γ) να τον επιβεβαιώσετε πως ακόμα τον αγαπάτε και πως είναι πολύ καλό παιδί (οι πράξεις του είναι ‘κακές’, όχι ο ίδιος).
Δείξτε ότι:
κατανοείτε τα αρνητικά συναισθήματά του,
αλλά δεν επιτρέπετε να τα κάνει πράξη.
-Προσπαθήστε να του/ της δίνετε σημασία και προσοχή και συμπεριλάβετε το παιδί στη φροντίδα του μωρού. Επιβραβεύστε που βοήθησε και μην ξεχνάτε να του/της λέτε πόσο πολύ εσείς και το μωρό τον αγαπάτε. Όταν το μωρό χαμογελάει και κάνει χαρές, πείτε: ‘Δες πόσο σε αγαπάει ο μπέμπης! Σου κάνει χαρούλες που τον βοήθησες να φάει!’
-Αποφεύγετε τη σύγκριση μεταξύ τους. Αν τον συγκρίνετε συνεχώς με τον αδερφό του (είτε ανοιχτά, είτε στο μυαλό σας), το καταλαβαίνει, αισθάνεται δυσάρεστα και δεν αποκλείεται να βιώνει μια μνησικακία απέναντι στον αδερφό του, αλλά και σε εσάς. Όσο λιγότερες συγκρίσεις, τόσο καλύτερα. Αν πείτε: ‘Γιατί δε μπορείς να είσαι ευγενικός, σαν τον αδερφό σου;’ ‘μισεί’ τον αδερφό του, αλλά και την ιδέα της ευγένειας.
Να θυμάστε:Όσο λιγότερο ανακατεύεστε στη σχέση των 2 αδελφών, τόσο ευκολότερα θα δημιουργηθεί ανάμεσά τους βαθιά αλληλεγγύη που αντέχει στο χρόνο. Να παρεμβαίνετε μόνο σε έντονες διαμάχες: απαιτείστε το τέλος της διαμάχης, αρνηθείτε να ακούσετε οποιαδήποτε άποψη, αδιαφορήστε για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο, συγκεντρωθείτε στο τι πρέπει να γίνει στη συνέχεια, και περάστε το μήνυμα ‘περασμένα-ξεχασμένα’.
www.daniilidou.gr
إرسال تعليق